Mπορεί η Μπάρμπι, μια κούκλα ετών 64, να πλησιάζει ολοταχώς τη συνταξιοδότηση, όμως φέτος είναι η χρονιά της: Ο παγκόσμιος ενθουσιασμός για την νέα ταινία με ηρωίδα την ξανθιά, πλαστική μας φίλη μας υπενθυμίζει πως η Μπάρμπι είναι πολλά περισσότερα από μια κούκλα, είναι ένα ροζ φαινόμενο που μοιάζει αστείρευτο.
Σύμφωνα με τη Mattel, την εταιρεία που κατασκευάζει τις Μπάρμπι, τρεις κούκλες πωλούνται κάθε δευτερόλεπτο, πράγμα που σημαίνει ότι περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο από αυτά τα 29 εκατοστά εξιδανικευμένης θηλυκότητας έχουν πωληθεί από τότε που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή το 1959, με τα γόνατα ακάλυπτα. Και το ενδιαφέρον δεν μειώνεται: το 2021, η Mattel πραγματοποίησε ακαθάριστες πωλήσεις άνω των 1,6 δισ. δολαρίων από το εμπορικό σήμα Μπάρμπι, σε σύγκριση με τα 1,35 δισ. δολάρια του προηγούμενου έτους.
Θα ήταν εύκολο να είναι κανείς κυνικός απέναντι στην κινηματογραφική βιομηχανία που φτιάχνει ταινίες, οι οποίες ξεζουμίζουν κάθε νοσταλγία και δημιουργούν εμπορεύματα από παλιά παιχνίδια, ξεκινώντας από το Τζουμάντζι και φτάνοντας μέχρι το Τέτρις, αλλά η ταινία Μπάρμπι θα είναι αναμφισβήτητα ένα διαφορετικό «θηρίο». Κατ’ αρχάς, τη σκηνοθεσία και το σενάριο υπογράφει η Γκρέτα Γκέργουικ, κάποτε βασικό μέλος του πολύ κουλ, χαμηλών τόνων indie κινήματος που είναι γνωστό ως mumblecore, και τώρα μοιράζεται τη χαρά της νεον-ροζ Barbie με τις μάζες. Εν τω μεταξύ, αστέρες από το πάνω πάνω ράφι, η Μάργκοτ Ρόμπι και ο Ράιαν Γκόσλινγκ, υποδύονται την Μπάρμπι και τον Κεν.
Αλλά το πιο χαρακτηριστικό απ’ όλα ήταν η αντίδραση του κοινού: ο ενθουσιασμός για την αποκάλυψη κάθε νέου μέλους του καστ, τα διαδικτυακά αστεία για το ποιος άλλος θα έπαιζε (ο Ντάνι Ντάιερ, ίσως;), τα μιμίδια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα οποία οι άνθρωποι έβαζαν τον εαυτό τους στην αφίσα της Μπάρμπι. Μόλις το πολυδιαφημισμένο τρέιλερ βγήκε στο διαδίκτυο, μια φίλη δημιούργησε μια ομάδα στο WhatsApp με 17 από εμάς, με τίτλο: «Έξοδος μαμάδων για την ταινία Μπάρμπι: Σάββατο 22 Ιουλίου».
Τι κρύβεται όμως πίσω από την διεθνή παράκρουση γύρω από την κούκλα με τα πολλά πρόσωπα, σώματα, ρούχα και επαγγέλματα; Γιατί τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι συγκάτοικοι της Μπάρμπι από τα ράφια των παιχνιδάδικών, μετακομίζουν στο λευκό πανί και γίνονται ταινίες; Και, ήταν η πλαστική κούκλα με τις εξωγήινες αναλογίες, κατάλληλο πρότυπο για τα παιδιά που γαλούχησε;
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί στις 16 Ιουλίου μαζί με την Καθημερινή της Κυριακής.
