Το παραλιακό μέτωπο της Αττικής είναι γεμάτο από παραλίες και κόλπους που εμφανίζονται και εξαφανίζονται σχεδόν σε κάθε χιλιόμετρο που διατρέχεις, προσφέροντας αμέτρητες επιλογές για κολύμπι. Μάλιστα, όσο απομακρύνεσαι από την πρωτεύουσα και τις οργανωμένες παραλίες των resorts ή των δήμων, το αίσθημα της φυγής μεγαλώνει. Γιατί μπορεί στις οργανωμένες παραλίες να απολαμβάνεις άνεση, σκιά και διασκέδαση, δεν θα νιώσεις όμως ποτέ σαν να βρίσκεσαι στη Φυκιάδα της Σίφνου, στον Μικρό Μουρτιά της Αλοννήσου, στο Μπλε Λιμανάκι της Αστυπάλαιας.
Προχωράς με σύμμαχο το GPS και τα σημάδια που σου έχουν εκμυστηρευτεί οι φίλοι, μπαίνεις σε μονοπάτια ταλαιπωρημένα από τον χειμώνα και τον καιρό για να φτάσεις σε μικρούς κόλπους με λεπτή άμμο ή εντυπωσιακούς βραχώδεις σχηματισμούς. Αναρωτιέσαι αν έχεις έρθει σωστά ή μήπως έχεις ανακαλύψει κάποιο μέρος που δεν το ξέρει κανείς. Σου αρέσει η ιδέα – πού ξέρεις, ίσως και να έχεις δίκιο. Όμως αυτό που θέλεις τώρα είναι να βουτήξεις στα μπλε νερά, να απλώσεις την ψάθα σου κάτω από τον ήλιο, να δροσιστείς στην άκρη του γιαλού τρώγοντας ζουμερούς γιαρμάδες, να ψάξεις για κοχύλια κατά μήκος της παραλίας, να διαβάσεις το βιβλίο σου τώρα που επιτέλους η άμμος κάτω από την πετσέτα –έπειτα από 15 στριφογυρίσματα– πήρε το σχήμα που σε βολεύει, να πιάσεις κουβέντα με την παρέα για θέματα που καίνε, όπως το πού θα φάτε μετά.
Μια βόλτα από τον Μαραθώνα ως τη Βουλιαγμένη με αναζήτηση των ελεύθερων παραλιών, των άγνωστων κολπίσκων, των μυστικών που θυμίζουν καλοκαίρι.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 6 Αυγούστου με την «Καθημερινή».
