Οι νεαροί Κρητικοί συνεχίζουν να ακούνε κρητικά. Στήνουν αυθόρμητα γλέντια, τις αποκαλούμενες παρέες, και διοργανώνουν πανηγύρια, πάντα με πρωταγωνιστές τη λύρα και το λαούτο. Χορεύουν ασταμάτητα, τραγουδούν με πάθος τις μαντινάδες, οι περισσότεροι γρατζουνάνε τα όργανα, έστω και ερασιτεχνικά. Κάποιοι μουσικοί παραμένουν εμπειρικοί, κάποιοι σπουδάζουν, δοκιμάζουν νέες προσεγγίσεις, όλοι πατώντας στην τεράστια κρητική παράδοση. Γιατί η κρητική μουσική συνεχίζει να αφορά; «Γιατί οι Κρητικοί είναι κολλημένοι, με την καλή έννοια, με τις παραδόσεις τους», θα πει ο Ιρλανδός μουσικός και μελετητής της κρητικής μουσικής Ρος Ντέιλι. «Είναι η ίδια η δύναμη της μουσικής μας», θα υποστηρίξει ο λυράρης Ζαχαρίας Σπυριδάκης, «Πώς αλλιώς; Ως κοπέλια μέσα στα γλέντια μεγαλώνουμε», θα παραδεχτεί ο λαουτιέρης Γιώργος Μανωλάκης.
Με τη γνωστή κρητική υπερβολή που αλλοιώνει συχνά τα γλέντια, με τις γυναίκες να μην δηλώνουν ακόμη το δυναμικό παρών, με τη μόδα του σκυλοκρητικού να καραδοκεί, αλλά και με όλο και περισσότερους νέους να την αναβαθμίζουν και να τιμούν την ιστορία της, η κρητική μουσική δείχνει ότι εξελίσσεται και προσαρμόζεται στις ανάγκες κάθε εποχής. Και καταφέρνει να είναι μία από τις ελάχιστες μουσικές παραδόσεις την Ελλάδας, που παραμένουν ζωντανές.
*Περισσότερα για την κρητική μουσική μέσα από τους μουσικούς του Ηρακλείου, στη συλλεκτική έκδοση «Οι Τόποι μας-Hράκλειο», που κυκλοφορεί την Κυριακή 17/9 με την «Καθημερινή».
