Περικυκλώνεται από την Εγνατία, την Εθνικής Αμύνης, την Τσιμισκή και τον άξονα της Γούναρη. Η Αλεξάνδρου Σβώλου την τέμνει στη μέση. Βρίσκεται ακριβώς πίσω από την πλατεία Ναυαρίνου, αλλά δεν έχει λάβει την προσοχή που της αξίζει. Η περιοχή γύρω από την πλατεία Ιπποδρομίου κινείται με δικούς της ρυθμούς, όσο ανοίγουν τα καταστήματα του υπόλοιπου Ιστορικού Κέντρου της Θεσσαλονίκης. Η Ιπποδρομίου όμως δεν θυμίζει πλατεία. Δεν έχει ούτε παγκάκια, ούτε πάρκο, ούτε χώρους αναψυχής, μα και τίποτα που να θυμίζει την αρένα του Ιπποδρομίου των ρωμαϊκών χρόνων και τους αστικούς μύθους με τους οποίους συνδέεται.
Κάποτε, η πλατεία Ιπποδρομίου ήταν συνυφασμένη με τον καταστροφικό σεισμό του 1978, καθώς το μοναδικό κτίριο που κατέρρευσε βρισκόταν εκεί. Η ιστορία όμως δεν αφορά το τώρα της γειτονιάς. Παραδοσιακά εργαστήρια οργανοποιίας και βιβλιοδεσίας συνυπάρχουν με καταστήματα second-hand ρούχων και οπωροπωλεία, οι γύρω πεζόδρομοι κινούνται με τους ρυθμούς του Φεστιβάλ Κινηματογράφου και της χέβι μέταλ, ενώ η οδός Ιωάννου Δέλλιου έχει μετατραπεί στο νέο στέκι του νεαρόκοσμου της Θεσσαλονίκης. Βέβαια, τα γειτονικά μπιλιαρδάδικα της δεκαετίας του ’80 μαρτυρούν πως πάντοτε το κρυμμένο σύμπαν της περιοχής γύρω από την πλατεία ήταν πάντοτε σημείο συνάντησης, παρόλο που επισκιάζεται από την πλατεία Ναυαρίνου και την Καμάρα.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 5 Νοεμβρίου με την «Καθημερινή».
