Ελλάδα-Καζακστάν, λοιπόν. Σε λίγες ημέρες η Εθνική θα δώσει την πρώτη από τις δύο (εάν η πρώτη είναι επιτυχής) κρίσιμες αναμετρήσεις που θα καθορίσουν τη συμμετοχή μας στο Euro του καλοκαιριού, 12 χρόνια μετά την τελευταία παρουσία μας σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και 20 χρόνια μετά την αξέχαστη διοργάνωση της Πορτογαλίας. Ανάμεσα στους Έλληνες διεθνείς, φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού και το νούμερο 11 στην πλάτη, θα είναι και το «παιδί» από το Πετρί Κορινθίας, ένα χωριό 300 κατοίκων, το μέρος απ’ όπου κάποτε ξεκίνησε τη διαδρομή του ο Τάσος Μπακασέτας.
Τον θυμόμαστε με τα χρώματα του Αστέρα Τρίπολης, «έφτιαξε» το όνομά του στον Πανιώνιο, πανηγύρισε το πρωτάθλημα με την ΑΕΚ και έφτασε μέχρι και τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας και την Τραπεζούντα. Εκεί έγινε ο απόλυτος ήρωας, υμνήθηκε σαν θεός, έδωσε στο «διαμάντι του Ευξείνου Πόντου» ένα πρωτάθλημα μετά από 38 χρόνια, χόρεψε ζεϊμπέκικο τυλιγμένος με μια ελληνική σημαία. Εκεί, κυρίως, βρήκε διέξοδο από τα «σκοτάδια του». Πριν από μερικές εβδομάδες έκανε τη μεταγραφή της χρονιάς, επιστρέφοντας στην Ελλάδα και φορώντας τη φανέλα του Παναθηναϊκού.
Τη στιγμή που τον συναντήσαμε, είχε μόλις τελειώσει την προπόνηση. Στον αγώνα της προηγούμενης μέρας σκόραρε και πανηγύρισε στρέφοντας τα χέρια του στον ουρανό. Γνωρίζουμε πως είναι εσωστρεφής, όση ώρα όμως διαρκεί η κουβέντα μας, περνά με ηρεμία και ειλικρίνεια από τους σταθμούς της ζωής του, λέει αλήθειες χωρίς να κομπιάσει στιγμή και απαντά κρατώντας πάντα το βλέμμα του καθαρό. Στα 30 του χρόνια, ο αρχηγός της Εθνικής δίνει την εντύπωση ενός ανθρώπου που έχει επεξεργαστεί πια μέσα του όλα όσα τον διαμόρφωσαν.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 10 Μαρτίου με την «Καθημερινή».
