Η Μαρία Χριστίνα, τριτοετής στο Νέο Ελληνικό Θέατρο, πιάνει δουλειά στις 6 το πρωί στην οικογενειακή επιχείρηση χονδρεμπορίου και στις 10 βρίσκεται στη σχολή για να ξεκινήσει μάθημα. Η Ιωάννα που αναφέραμε νωρίτερα, παρόλο που φοιτά στο Εθνικό, δηλαδή σε δημόσια σχολή, δουλεύει ως φωτογράφος σε νυχτερινά κέντρα και σε γάμους για να συντηρήσει τη ζωή της στην Αθήνα. Πολλοί σπουδαστές, έχοντας στην καθημερινότητά τους πολύωρα μαθήματα από το πρωί ως το βράδυ και έξτρα πρόβες τα βράδια και τα Σαββατοκύριακα, δουλεύουν το καλοκαίρι προσπαθώντας να βγάλουν τα σπασμένα του χειμώνα. Μάλιστα κάποιοι φεύγουν σεζόν στο εξωτερικό, αναζητώντας καλύτερες απολαβές, συγκεντρώνοντας με αυτόν τον τρόπο τα δίδακτρα της επόμενης χρονιάς (από 2.000 έως 3.500 ευρώ). Ο 24χρονος Νίκος, τριτοετής στη «δήλο», ξυπνάει στις 5 το πρωί και πιάνει δουλειά για έξι ώρες σε ένα γηροκομείο, προκειμένου να χρηματοδοτήσει τις σπουδές του. Στη συνέχεια πηγαίνει στη σχολή, όπου τα μαθήματα και οι πρόβες του τον κρατούν σερί συχνά μέχρι τις 11 ή 12 το βράδυ. Δηλώνει απογοητευμένος από τα περσινά γεγονότα σχετικά με την αναγνώριση του πτυχίου των δραματικών σχολών: «Δεν γίνεται να ακούς να σου λένε ότι αυτό που κάνουμε είναι χόμπι. Χόμπι είναι τα παζλ. Εγώ, για να είμαι εδώ, δεν θα φάω, θα έχω θέματα υγείας γιατί το σώμα μου δεν ξεκουράζεται. Σπουδάζω ένα επάγγελμα».
Σε μια περίοδο που το όνειρο «θέλω να γίνω ηθοποιός» γίνεται όλο και πιο δύσκολο, εκατοντάδες νέα παιδιά κάθε χρόνο διεκδικούν τις πιθανότητές τους. Γιατί; Τι είναι αυτό που θέλουν; Πώς φαντάζονται τις ζωές τους;
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 30 Ιουνίου με την «Καθημερινή».
