«Στα δικά μου 50, η ζωή είναι πολύ πιο “φτερωμένη” από παλιά. Πολλά φιλτραρισμένα βιώματα, που με έχουν κάνει να κατανοώ περισσότερο τους ανθρώπους, να έχω μεγαλύτερη ενσυναίσθηση, να συγχωρώ περισσότερο και να μην έχω να φοβηθώ για τίποτα, δεδομένου ότι ξέρω ότι από δω και πέρα είναι λιγότερα τα χρόνια της ζωής μου», λέει ο Φοίβος Δεληβοριάς ενώ πίνουμε καφέ στον Μπλε Παπαγάλο. «Όταν ήμουν νέος, μου αρκούσε η ανακάλυψη της ποίησης και της μεγάλης τέχνης· του μεγάλου πολιτισμού, που λέμε. Η αγάπη μου γι’ αυτόν έθετε υψηλά στάνταρ, τα οποία πολλές φορές με έκαναν να σνομπάρω την πιο ταπεινή, την πιο γελοία, την πιο ποπ πλευρά της ζωής, μέσα στην οποία είχα μεγαλώσει. Υπήρξα κι εγώ παιδί των νυχτερινών ραδιοφωνικών εκπομπών, της τηλεόρασης! Και ξαφνικά κατάλαβα πως πίσω από τη σοβαρότητα που κυνηγούσα, υπήρχαν κρυμμένοι χυμοί που δεν έπρεπε να τους αφήσω να στεγνώσουν. Κατάλαβα, όμως, ότι και οι άνθρωποι που είναι υπό την επήρεια του ηλιόλουστου κρύβουν μεγάλο σκοτάδι. Έμαθα να θαυμάζω εξίσου έναν άνθρωπο που απομονώνεται για να ζωγραφίσει ή να γράψει ποίηση μ’ έναν λαϊκό κωμικό που αθωώνει το χυδαίο».
Μια μεγάλη συνέντευξη για τη ζωή και την τέχνη, για το σήμερα και το χθες, την καινούρια Ταράτσα, τον ρόλο του πατέρα και την ελληνική κοινωνία.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 14 Ιουλίου με την «Καθημερινή».
