Μεσημέρι στον σταθμό του Ρουφ. Είμαστε δεν είμαστε έξι άτομα που περιμένουμε το ωριαίο δρομολόγιο του Προαστιακού για το Κιάτο που ξεκινάει από τον Πειραιά. Ακουμπάμε τις τσάντες θαλάσσης στις μεταλλικές καρέκλες της πλατφόρμας, οι οποίες ζεματάνε από τις υψηλές θερμοκρασίες. Επικρατεί η ησυχία των ημερών του Αυγούστου, που οι δρόμοι της Αθήνας κάπως αδειάζουν. Η πρόταση του φίλου μου έπεσε τελευταία στιγμή στο τραπέζι. Για μπάνιο με τον Προαστιακό; Σάββατο στην Κινέτα και Κυριακή στους Αγίους Θεοδώρους; Αμέ, γιατί όχι; Από το να ξοδεύαμε άλλο ένα Σαββατοκύριακο στην πόλη, να στριμωχνόμασταν στα αραιά δρομολόγια του τραμ και να κάναμε μπάνιο στα αμφιβόλου ποιότητας νερά της Αθηναϊκής Ριβιέρας με τα κοστοβόρα σετ ξαπλώστρας, ήταν μάλλον καλύτερη ιδέα να αλλάζαμε για λίγο παραστάσεις. Την ίδια σκέψη είχαν και οι δεκάδες επιβάτες στον Σταθμό Λαρίσης και στις Κάτω Αχαρνές. Φορούν μαγιό, σαγιονάρες και παντόφλες, έχουν στον ώμο τους ομπρέλες και μια τσάντα με ψάθες, πετσέτες, αλλαξιές αντηλιακά και σνακ για τσιμπολόγημα και αναζητούν με το βλέμμα τους ένα πολυπόθητο, μα και δυσεύρετο -λόγω πλήθους- κάθισμα στο τρένο που κατευθύνεται στις ακτές του Βόρειου Σαρωνικού.
Οι δύο ακτές απέχουν 48 και 53 λεπτά αντίστοιχα από τον Σταθμό Λαρίσης, με το μετ ‘επιστροφής εισιτήριο να κοστίζει 8,80 ευρώ. Εκτός από τους Αθηναίους και τους κατοίκους των δυτικών προαστίων (Λιόσια, Ζεφύρι, Μαγούλα), μπορεί να πετύχετε και τουρίστες από διάφορες χώρες της Ευρώπης, σταλμένοι από ρεσεψιονίστ που τους παρακίνησαν να ακολουθήσουν λοιπούς λουόμενους. Ακολουθώντας παράδρομους ανάμεσα σε εξοχικά και έρημα οικόπεδα, ανακαλύψαμε μια τεράστια ακτή με οικονομικές τιμές στα μπιτς μπαρ και συναντήσαμε παραθεριστές που έχουν συνδέσει τα μπάνια τους με αυτές τις περιοχές της Αττικής και της Κορινθίας από την παιδική τους ηλικία και δεν μπορούν να τις αποχωριστούν.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την 1η Σεπτεμβρίου μαζί με την Καθημερινή της Κυριακής.
