Στέκομαι πάνω στον βράχο και ατενίζω το οροπέδιο της Νίδας όπως απλώνεται κάτω από το στόμα της σπηλιάς στην οποία μεγάλωσε, σύμφωνα με τον μύθο, ο Δίας. Το πλάτωμα αυτό είναι διάστικτο από πέτρινα μιτάτα και, αν κοιτάξεις προσεκτικά, μπορείς να διακρίνεις κοπάδια από πρόβατα. Όπως επίσης και δεκάδες ανθρώπους που ανηφορίζουν την ξερική πλαγιά για να φτάσουν στη σπηλιά.
Η εικόνα αυτή δεν πρέπει να διαφέρει πολύ από αντίστοιχες αναβάσεις που έγιναν χιλιετίες πριν, προκειμένου να φτάσει κάποια πομπή στη σπηλιά του Δία. Οι σύγχρονοι οδοιπόροι, ωστόσο, είχαν την ευχέρεια να αφήσουν το αυτοκίνητό τους στο πάρκινγκ και να περπατήσουν τα τελευταία μέτρα μέχρι το Ιδαίο Άντρο για να παρακολουθήσουν τη συναυλία που έδωσε το ντουέτο Xylouris White στις 31 Αυγούστου. Την απαιτητική αυτή μουσική παράσταση, που δόθηκε σε υψόμετρο 1.500 μ. και σε απόσταση μιάμισης ώρας από το Ηράκλειο, διοργάνωσε το Σύσηλο σε συνεργασία με τον Δήμο Ανωγείων.
Ο Γιώργης Ξυλούρης –ή, αλλιώς, Ψαρογιώργης– και ο Jim White γνωρίστηκαν στην Αυστραλία πριν από τρεις δεκαετίες και έχουν δημιουργήσει από κοινού ένα είδος μουσικής που είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς. «Δεν είναι φολκ, δεν είναι ροκ, δεν είναι τζαζ», εξηγεί με χιούμορ ο Ψαρογιώργης. «Ίσως είναι πανκ, αλλά όσο πατάει η γάτα. Ο όρος που έχουμε δημιουργήσει για να την περιγράψουμε είναι “γιδίσια”, επειδή ακριβώς πρόκειται για ένα είδος ελεύθερο και ατίθασο, όπως οι αίγες». Και όντως, ο τίτλος αυτός αποδίδει αρκετά χαρακτηριστικά την αίσθηση του ήχου που βγαίνει όταν ο Ανωγειανός μουσικός πιάνει στα χέρια του το λαούτο ή τη λύρα και ο Αυστραλιανός ντράμερ «συνδιαλέγεται» μαζί του μέσα από τους ήχους των ντραμς και άλλων κρουστών. Ένα πολύ χαρακτηριστικό κομμάτι για να πάρει κανείς μια πρώτη γεύση της μουσικής τους είναι το Night Club, με απρόσμενη πρωταγωνίστρια την κρητική λύρα, αλλά μελωδία πολύ διαφορετική από τις παραδόσεις της τοπικής μουσικής.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου με την «Καθημερινή».
