Η καινούργια ταινία της Ντέμι Μουρ, The Substance (στις ελληνικές αίθουσες στις 31 Οκτωβρίου), είναι μια μαύρη κωμωδία για τον τρόμο με τον οποίο έρχονται αντιμέτωπες οι γυναίκες στο Χόλιγουντ καθώς μεγαλώνουν. Είναι, επίσης, και μια ταινία τρόμου με την κυριολεξία της έννοιας: Ο χαρακτήρας της Μουρ, η Ελίζαμπεθ Σπαρκλ, μια γηράσκουσα πρώην ηθοποιός και νυν σελέμπριτι-γυμνάστρια, παίρνει ένα παράξενο ελιξήριο, που της επιτρέπει να δημιουργήσει μια νεότερη, τελειότερη εκδοχή του εαυτού της. Και αυτή τη «γέννηση» τη βλέπουμε με κάθε αιματηρή και ωμή λεπτομέρεια. Ήταν συναρπαστικό να βλέπεις τη Μουρ σ’ αυτόν τον ρόλο, μια ηθοποιό που έχει μιλήσει δημόσια για τους δικούς της αγώνες με την αυτοεικόνα της και έχει ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στο επίκεντρο της δημοσιότητας.
Για ένα διάστημα, κάθε φορά που η Μουρ πρωταγωνιστούσε σε κάποια ταινία, αυτό φαινόταν να αποτελεί γεγονός από μόνο του: Αόρατος εραστής, Ζήτημα τιμής, Η επίλεκτη, Στριπτίζ, Ανήθικη πρόταση. Σταδιακά, έγινε η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός στο Χόλιγουντ, ενώ υπήρξε επίσης πρώιμη υποστηρίκτρια της μισθολογικής ισότητας στον κλάδο, πολύ πριν το θέμα πάρει μεγάλες διαστάσεις.
Τώρα στα 60 της, και γιαγιά, η Μουρ λέει στη συνέντευξή της πως έχει επιτέλους νιώσει άνετα στο πετσί της και, με το The Substance αλλά και το γενικότερο στάδιο στο οποίο βρίσκεται η καριέρα της, ελπίζει να ανατρέψει τις προσδοκίες σχετικά με το τι σημαίνει να είσαι μια γυναίκα που γερνάει σε μια βιομηχανία που την αγκάλιασε αλλά και την έκρινε σκληρά. Τι βάρος έχει πια για αυτήν το βλέμμα των ανδρών;
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 13 Οκτωβρίου με την «Καθημερινή».
