Δυστυχώς, παρά τα τόσα που μας προσφέρουν τα τροπικά δάση, η αποψίλωσή τους δε σταματάει. Εξαιτίας αυτής της απώλειας, μάλιστα, υπολογίζεται ότι εκλύονται στην ατμόσφαιρα περίπου 50% περισσότερα αέρια που επιβαρύνουν το φαινόμενο του θερμο-κηπίου από τις εξατμίσεις των μέσων μεταφοράς του κόσμου, σύμφωνα με το IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change)!
Γιατί, όμως, καταστρέφονται τα τροπικά δάση; Ένας βασικός λόγος είναι γιατί θέλουν να τα μετατρέψουν σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Μάλιστα, σχεδόν οι μισές από αυτές μετατρέπονται παράνομα. Ο Φον Γκαζόν «ξετρύπωσε» μερικά συνηθισμένα προϊόντα, τα οποία συνδέονται με την αποψίλωση των τροπικών δασών, καθώς παράγονται συνήθως σε μεγάλες ποσότητες που προορίζονται για εξαγωγή:
Βοδινό: Η αυξημένη ζήτηση σε βοδινό αλλά και σε δέρματα οδηγεί σε μεγάλο βαθμό στην καταστροφή των τροπικών δασών στη Βραζιλία – αν και η χώρα κάνει προσπάθειες για να μειώσει το ρυθμό αυτών των καταστροφών.
Σόγια: Όσο ο κόσμος ζητάει περισσότερο κρέας, τόσο περισσότερη σόγια παράγεται. Ο λόγος; Επειδή χρησιμοποιείται ως τροφή στα βοοειδή, τα κοτόπουλα και τα γουρούνια. Η καλλιέργεια σόγιας καταστρέφει τα δάση, εκτός από τη Βραζιλία, στην Παραγουάη και τη Βολιβία.
Φοινικέλαιο: Θεωρείται η πιο σημαντική πηγή φυτικού λαδιού, ενώ εξασφαλίζει τεράστια κέρδη στους εμπόρους. Η αποψίλωση των τροπικών δασών που συνδέεται με το φοινικέλαιο είναι τεράστια, ειδικά στην Ινδονησία, την Παπούα Νέα Γουινέα και τη Μαλαισία. Λένε, μάλιστα, πως στη Μαλαισία μπορεί να οδηγείς ώρες και να μη βλέπεις τίποτε άλλο παρά μόνο φυτείες για φοινικέλαιο.
Ξυλοπολτός: Το μεγαλύτερο πρόβλημα αντιμετωπίζει η Ινδονησία. Ο πολτός χρησιμοποιείται για την κατασκευή διάφορων προϊόντων χαρτιού αλλά και συνθετικών υφασμάτων, όπως το ρεγιόν (rayon).
Κακάο: Στην Παπούα Νέα Γουινέα, το 100% από το κακάο που παράγεται εξάγεται – κι ας έχει προκύψει από την παράνομη μετατροπή τροπικών δασών σε καλλιέργειες. Ευτυχώς, μπορούμε, ψάχνοντας λίγο, να αγοράσουμε κακάο που είναι προϊόν δίκαιου εμπορίου.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Αρκετές πλέον είναι οι εταιρείες που παίρνουν τα μέτρα τους, ώστε να γνωρίζουν ακριβώς την αλυσίδα παραγωγής και προμήθειας των προϊόντων. Οι κυβερνήσεις των κρατών μπορούν οπωσδήποτε να παίξουν σημαντικό ρόλο. Το πιο απλό; Να επιβάλλουν πρόστιμα σε όσους εισάγουν προϊόντα που δεν προέρχονται από νόμιμες καλλιέργειες. Επίσης κι εμείς, ως καταναλωτές, μπορούμε να αλλάξουμε λίγο τις συνήθειές μας σε σχέση με το τι αγοράζουμε, σε τι ποσότητες αλλά και από πού, δηλαδή να ψάχνουμε λίγο την προέλευση των προϊόντων.
