Αρτέμης (Α.): Όταν εγώ μπήκα στο γραφειάκι, γύρισε τα χαρτιά ανάποδα για να μην τα δω.
Για να μάθουν τι κρύβει ο παππούς τους, σκέφτηκαν ένα κολπάκι…
Π.-Α.: Εμείς πάμε στον γείτονα να δούμε τον Ρεξ, το γερμανικό λυκόσκυλο. Θα γυρίσουμε σε μία ώρα περίπου.
Παππούς (ΠΑΠ.): Να προσέχετε!
Η Πηνελόπη και ο Αρτέμης όμως κρύφτηκαν πίσω από μια ελιά και έτρεξαν στο γραφειάκι μόλις είδαν τον παππού τους να βγαίνει. Και εκεί, ύστερα από λίγο, τους τσάκωσε να σκαλίζουν τα χαρτιά του.
ΠΑΠ.: Παμπόνηρα, με πιάσατε στα πράσα, ε;*
Α.: Δε βλέπω πουθενά πράσα, παππού.
ΠΑΠ.: Εντάξει, καθίστε να σας πω. Σχεδιάζω -και το ετοίμαζα για έκπληξη- να φτιάξω ένα μικρό σπιτάκι πάνω στη μεγάλη ελιά κοντά στην είσοδο. Όπως θα ξέρετε, πριν από χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι είχαν για σπίτι σπηλιές, ακόμη και δέντρα για να προστατευθούν από τα άγρια ζώα. Από τότε νομίζω κουβαλάμε στο DNA μας την επιθυμία για σπίτια στα δέντρα. Τέτοια σπίτια φτιάχνουν για παιδιά εδώ και πολλά χρόνια, κυρίως στην Αμερική. Τα τελευταία όμως χρόνια τα φτιάχνουν και για κατοικίες. Στην Αφρική μάλιστα υπάρχει δεντροξενοδοχείο πολυτελείας, που λέγεται «Στην κορυφή του δέντρου».
Π.: Το δεντρόσπιτο είναι καταπληκτική ιδέα! Τι χρειάζεται για να το φτιάξουμε;
ΠΑΠ.: Ένα γερό, ψηλό, ωραίο δέντρο, φαντασία, χρόνο, χρήματα, λίγες ξυλουργικές γνώσεις, ξυλεία και κάτι να σε τραβάει για να το φτιάξεις. Δηλαδή κίνητρο.
Α.: Και ποιος είναι ο δικός σου κινητήρας;
Π.: Νομίζω ότι το βρήκα… Το κίνητρο είμαστε ΕΜΕΙΣ!
ΠΑΠ.: Για να σχεδιάσω το σπιτάκι, πήρα ιδέες από δύο γερμανικά βιβλία. Στο σκίτσο 1 βλέπετε ένα δεντρόσπιτο από το ένα βιβλίο. Στο σκίτσο 2 φαίνονται οι χώροι που έχω σχεδιάσει για το σπιτάκι. Στο σκίτσο 3 ψάχνουμε να βρούμε το ύψος που θα το βάλουμε. Στα σκίτσα 4, 5, 6, 7 και 8 φαίνονται τα πράγματα που πιθανόν θα χρειαστείτε στο σπιτάκι. Α.: Εγώ θα έχω κιάλια για να παρακολουθώ αν πλησιάζουν οι εχθροί και τρομπέτα για να χτυπάω συναγερμό.
Τα παιδιά επέστρεψαν στον παππού στον Κάλαμο το επόμενο Σαββατοκύριακο, γεμάτα αγωνία για το πώς θα είναι το δεντρόσπιτο.
ΠΑΠ.: Το βλέπετε; Είναι έτοιμο. Τις φωτογραφίες 8, 9, 10, 11 και 12 τις έβγαλα για να δείτε τα διάφορα στάδια κατασκευής του δεντρόσπιτου.
Α.: Παππού, πώς τελείωσε τόσο γρήγορα;
ΠΑΠ.: Δουλέψαμε με τον ξυλουργό, τον κύριο Νίκο, τέσσερα μεροκάματα ήλιο με ήλιο.**
Α.: Δηλαδή, με δύο ήλιους;
ΠΑΠ.: Να σας εξηγήσω…
Α.: Αλλά, παππού, στη φωτογραφία 9 βλέπουμε τη σκάλα για ν’ ανεβαίνουμε, όμως πώς θα κατεβαίνουμε;
ΠΑΠ.: Πολύ καλή ιδέα. Τι θα έλεγες να μείνει κάτι για σένα να φτιάξεις στα εγγόνια σου;
Π.: Εγώ ανεβαίνω. Το δεντρόσπιτο μας περιμένει.
Α.: (ακολουθεί) Αυτό δεν είναι δεντρόσπιτο, αλλά δεντρόκαστρο. Εγώ προτιμώ να μένω σ’ αυτό παρά στο σπίτι.
Π.: Παππού, εδώ είναι υπέροχα. Αισθάνομαι ευχάριστα απομονωμένη και η θέα στη θάλασσα είναι καταπληκτική. Έχουμε ησυχία, τη δροσιά του δένδρου, ακούμε από κοντά το θρόισμα των φύλλων, που συχνά όταν φυσάει ο αέρας το χρώμα τους από πράσινο γίνεται ασημί… Φαντάζομαι τι ωραία θα είναι το βράδυ ή με βροχή.
Α.: Παππού, με την τροφοδοσία να μας στείλεις πολύ παγωτό σοκολάτα. Εντάξει;
Π.: Ξέχασες τη μαγική λέξη, «παρακαλώ».
Α.: Παππού, η Πηνελόπη λέει «παρακαλώ».
Όσα δεν πρόλαβε να εξηγήσει ο παππούς στον Αρτέμη και στην Πηνελόπη
* Τον έπιασαν στα πράσα: Πολύ παλιά, στη συνοικία Κολοκυνθού της Αθήνας κατοικούσε ο παπα-Μελέτης, που έλεγαν ότι είχε φλουριά με το τσουβάλι. Το σπιτάκι του ήταν τριγυρισμένο με περιβόλι που είχε πολλά πράσα. Μια νύχτα ο παπάς πετάχτηκε από τον ύπνο του, γιατί του φάνηκε ότι μια σκιά κινιόταν ύποπτα στα πράσα. Ατρόμητος όπως ήταν, μ’ ένα πήδημα γράπωσε τον κλέφτη από το σβέρκο. Ήταν ο γνωστός λήσταρχος Καρράς, τον οποίο παρέδωσε στην αστυνομία. Έτσι αυτή η φράση χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα
με την έννοια «τον έπιασε επ’ αυτοφώρω».
** Δουλέψαμε ήλιο με ήλιο: Παλιά έκφραση, με την οποία εννοούμε «πολλές ώρες δουλειάς»: από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου,περίπου 12 ώρες.
