Εδώ και περίπου ένα δεκαήμερο, η Αννούλα, ο Κωστής, ο Μανώλης και τα υπόλοιπα παιδιά της Κάσου είχαν δουλειές με φούντες. Κάθε απόγευμα συναντιόντουσαν στην παραλία της Κοφτερής, με τα πινέλα και τις μπογιές τους, για να δώσουν χρώμα στα βότσαλα που είχαν μαζέψει από τις ακρογιαλιές του νησιού. Οι σμιλεμένες από τα νερά του Αιγαίου πέτρες έγιναν ο καμβάς πάνω στον οποίο χώρεσαν ήλιοι, καΐκια και ανεμόμυλοι – διαχρονικά μοτίβα του ελληνικού καλοκαιριού μέσα από τα μάτια των παιδιών, που σπάνια λαθεύουν στον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο. Τα έργα των νεαρών καλλιτεχνών παρουσιάστηκαν προχθές σε μια όμορφη γιορτή δίπλα στη θάλασσα, στο μέρος όπου είχαν στήσει το εργαστήρι τους, ενώ τα έσοδα από τις δωρεές που συγκεντρώθηκαν θα δοθούν για την επισκευή του μοναστηριού του Αγίου Κωνσταντίνου, στην Αμμούα, στη δυτική πλευρά της Κάσου.
«Η τέχνη ξεπλένει την ψυχή από τη σκόνη της καθημερινότητας», είχε πει ο Πικάσο. Πόση σκόνη, αλήθεια, κατακάθισε πάνω μας όλο αυτό τον καιρό. Και πόσες φορές μικροί και μεγάλοι πιάσαμε τον εαυτό μας τους τελευταίους μήνες να σχεδιάζει βάρκες, φεγγάρια και αστέρια, ή να ψάχνει ιδέες στο pinterest για να φτιάξει τους δικούς του μικρόκοσμους, με ό,τι υλικά έβρισκε πρόχειρα.
Ο ένας δρόμος είναι αυτός της δημιουργίας, ο άλλος της θέασης της τέχνης. Και οι τόποι των διακοπών προσφέρουν πλείστα ερεθίσματα για όποιον από τους δύο επιθυμεί να ακολουθήσει κανείς. Bότσαλα, πλάκες, κοχύλια, κομμάτια από ξύλο για ζωγραφική κατ’ οίκον μετά τη βουτιά και, παράλληλα, πολιτιστικά δρώμενα που, λόγω των περιστάσεων, στήθηκαν με κόπο σε διάφορες γωνιές της Ελλάδας και περιμένουν τώρα το κοινό τους, για να «ζωντανέψουν» και να του αφηγηθούν τις ιστορίες τους. Αναζητήστε τα όπου κι αν βρίσκεστε. Στις σελίδες που ακολουθούν, συγκεντρώσαμε τη δική μας επιλογή από περιοδικές εκθέσεις, περφόρμανς και φεστιβάλ που πραγματοποιούνται αυτή την εποχή στα ελληνικά νησιά. Το θεραπευτικό άγγιγμα της τέχνης το έχουμε ανάγκη φέτος περισσότερο από ποτέ.
