Έξι ορειβατικές αποστολές έχουν επιχειρήσει από το 2008 την ανάβαση στην κορυφή Nya Kangri των Ινδικών Ιμαλαΐων, με υψόμετρο 6.496μ. Μόλις το περασμένο Σάββατο, ο 48χρονος Νίκος Κρούπης και ο 32χρονος Ορέστης Μήτρου – Κιντής κατάφεραν να πατήσουν πρώτοι στη δυσπρόσιτη κορυφή φέρνοντας στην ελληνική ορειβατική κοινότητα μια μεγάλη επιτυχία με παγκόσμιο αντίκτυπο και πετυχαίνοντας έναν στόχο για τον οποίο ο Νίκος Κρούπης επιχειρεί στα Ιμαλάια από το 2016.
Η όλη επιχείρηση, η οποία δεν χρηματοδοτήθηκε από την ΕΟΟΑ ή συλλόγους και άλλους φορείς, διήρκεσε 8 ημέρες κατά τη διάρκεια των οποίων ο καιρός ήταν με το μέρος τους. Όπως μου εξηγούν οι δύο ορειβάτες, όμως, από το χωριό Sumur, της ινδικής επαρχίας Iadakh, όπου βρίσκονται ακόμη, εκτός του ευνοϊκού καιρού, μεγάλο ρόλο στην επίτευξη του στόχου έπαιξαν οι προηγούμενες αποστολές και ιδίως η περσινή: «Το ήμισυ της επιτυχίας ανήκει σε όλες τις προηγούμενες προσπάθειες. Πέρσι είχαμε ανέβει έως τα 6.000μ. και γνωρίζαμε το βουνό, ωστόσο η συνέχεια έως την κορυφή επιφύλασσε δύσκολα τμήματα με παγωμένο πεδίο. Τα 500μ. υψομετρικά που μας απέμεναν ήταν πολύ πιο απαιτητικά. Αν δεν είχε γίνει η προσπάθεια ανάβασης την προηγούμενη χρονιά, μέσω της οποίας εντοπίσαμε την ακριβή διαδρομή, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα είχαμε φτάσει στον τελικό στόχο φέτος» λέει ο Κρούπης.
Η πρώτη προσπάθεια αναρρίχησης στη Nya Kangri έγινε το καλοκαίρι του 2008 από Ινδική αποστολή με αρχηγό τον Divyesh Muni, η οποία προσέγγισε από τα νότια, από το χωριό Tirir και την κοιλάδα του. Η αναρρίχηση διακόπηκε τότε στα 5.700μ. λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών και κακής ποιότητας χιονιού. Η ίδια ομάδα επιχείρησε για δεύτερη φορά 8 χρόνια μετά, τον Μάιο του 2016, και έφτασε και πάλι από τη νότια πλευρά του βουνού, 250 μέτρα κάτω από την κορυφή χωρίς ωστόσο να την πατήσει καθώς οι δυνατοί άνεμοι και η χιονόπτωση ανέκοψαν την πορεία τους.
Λίγους μήνες αργότερα, τον Αύγουστο του 2016, ο Νίκος Κρούπης, ξεκινούσε από την Ελάτη Τρικάλων για τα Ιμαλάια με τον ίδιο στόχο. Μαζί με τους συνορειβάτες του Γ. Μαργαρίτη και Π. Τόλια επιχείρησαν από τη βόρεια πλευρά και την κοιλάδα Sumur, σε αλπικό στυλ (γρήγορη ανάβαση, με ελάχιστες προμήθειες και εξοπλισμό), χωρίς καμία υποστήριξη, για να τους ανακόψει και αυτούς μία ισχυρή χιονοθύελλα στα 5.820μ., κάτω από την πυραμίδα της κορυφής. Τότε όμως ήταν που οι ορειβάτες, προσεγγίζοντας για πρώτη φορά την κορυφή από τον βόρειο παγετώνα, εντόπισαν μια πιθανή διαδρομή προς την πολυπόθητη κορυφή. Κρούπης και Τόλιας επανήλθαν το 2022, μαζί με τον Ι. Σουλτούκη, φτάνοντας στα 6.118μ. για να εγκαταλείψουν και πάλι μπρος στις δυσμενείς καιρικές συνθήκες και τις τεχνικές δυσκολίες, όπως συνέβη και πέρσι οπότε ο Κρούπης με τον Μήτρου – Κιντή υποχώρησαν μπροστά στην απρόσμενα μεγάλη ποσότητα χιονιού.
Φέτος, είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο τις τεχνικές δυσκολίες οι οποίες όπως μας περιγράφει ο Μήτρου δεν ήταν αξεπέραστες: «Το βουνό δεν έχει πολύ σοβαρές τεχνικές δυσκολίες. Έως ένα σημείο ανεβαίνεις αρκετά εύκολα. Η κλίση στο παγωμένο πεδίο, βέβαια, φτάνει μέχρι τις 55 μοίρες. Επιπλέον, μέχρι το Camp 1 είχαμε την βοήθεια τριών Ινδών porters, του Tashi Tundup, του Jiqmat Stanzin και του Dorjay Tsewang, οι οποίοι μετέφεραν έως εκεί τις προμήθειές μας». Η ίδια η κορυφή όμως ήταν εκείνη που θα τους δυσκόλευε περισσότερο. Η όλη δράση την «ημέρα κορυφής» διήρκεσε συνολικά 16 ώρες με τους δύο ορειβάτες να ξεκινούν από το Camp 1, στα 5.300μ., στις 2 η ώρα τη νύχτα και να πατούν στην Nya Kangri στις 2 το μεσημέρι.
«Η κορυφή αποτελείται από μία στενή κόψη (σ.σ: στενή λωρίδα εδάφους) η οποία είχε δημιουργήσει μια μεγάλη κορνίζα (σ.σ: συγκεντρωμένη ποσότητα χιονιού που δεν πατάει στο έδαφος αλλά στέκεται στον αέρα) και ήταν αδύνατο να σταθούμε πάνω της. Για να μείνουμε ασφαλείς σταματήσαμε 3 μέτρα χαμηλότερα όπου ο πάγος ήταν σταθερός και μπορέσαμε να ασφαλιστούμε. Η εξάντληση και το ασταθές του χιονιού μας έκανε να σκεφτούμε μόνο το πως θα επιστρέψουμε πίσω ασφαλείς, δεν είχαμε χρόνο να χαρούμε και να απολαύσουμε τη συγκλονιστική θέα. Βγάλαμε μόνο δύο φωτογραφίες και φύγαμε για να περάσουμε τα απότομα τμήματα πριν νυχτώσει. Μετά από αυτά, σε σχετικά ασφαλές σημείο, συνειδητοποιήσαμε το μέγεθος της προσπάθειας και αισθανθήκαμε τη χαρά της κορυφής», περιγράφει ο Κρούπης. «Η επιμονή, η υπομονή και ο μόχθος οδήγησαν τελικά στην επίτευξη του πολυετούς στόχου».
