Από το 1978 η UNESCO εμπλουτίζει κάθε χρόνο τον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, ο οποίος μεγαλώνει προοδευτικά. Η ανακήρυξη των μνημείων δεν αποτελεί απλώς μια επίσημη αναγνώριση της σημασίας τους, αλλά συνοδεύεται και από ένα αυστηρό πλαίσιο προστασίας. Φέτος 24 νέα σημεία προστέθηκαν στη λίστα, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό στα 1.223. Τα περισσότερα από αυτά, 573 στον αριθμό, βρίσκονται στην Ευρώπη και περιλαμβάνουν από ιστορικές πόλεις και καθεδρικούς ναούς μέχρι πολύτιμα δάση και εύφορες κοιλάδες. Όσον αφορά την Ελλάδα, δεν προστέθηκε φέτος κάποιο καινούργιο μνημείο στα 19 ήδη υπάρχοντα, όμως η Ευρώπη απέκτησε άλλα επτά: δύο στη Ρουμανία και από ένα στη Ρωσία, τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.
Οικιστικό σύνολο Σβερίν, Γερμανία
Τριάντα οκτώ στοιχεία του οικιστικού συνόλου Σβερίν περιλαμβάνονται στη λίστα προστασίας της UNESCO, όλα εξαιρετικά δείγματα της γερμανικής αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα. Η ομώνυμη πόλη της βόρειας Γερμανίας υπήρξε η έδρα του τοπικού Μεγάλου Δουκάτου και είναι γεμάτη καλοσυντηρημένα και μεγαλοπρεπή κτίρια. Το επίκεντρο της προστασίας είναι το παλάτι Σβερίν αλλά και αρχοντικές κατοικίες που φτιάχτηκαν για τους συγγενείς του εκάστοτε δούκα. Μαζί και άλλα κτίρια όπως το θέατρο, οι στάβλοι, οι αποθήκες, πολλές εκκλησίες και μέρος της λίμνης Σβερίν.
Αππία Οδός, Ιταλία
Ένας από τους σημαντικότερους δρόμους της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, άρχισε να κατασκευάζεται τον 4ο αιώνα π.Χ. και ολοκληρώθηκε περίπου οκτώ αιώνες αργότερα. Συνέδεε τη Ρώμη με το Μπρίντιζι και ενώ αρχικά σχεδιάστηκε για τη μεταφορά στρατιωτών και πολεμικού εξοπλισμού, αργότερα χρησίμευσε και ως εμπορικός δρόμος. Η UNESCO με αυτή την ανακήρυξη αναγνωρίζει τις προηγμένες τεχνικές ικανότητες των Ρωμαίων την εποχή εκείνη, αφού στον δρόμο περιλαμβάνονταν γέφυρες, κανάλια, υδραγωγεία και αψίδες.
Flow Country, Σκωτία, Ηνωμένο Βασίλειο
Στενά συνδεδεμένη με το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής είναι η ανακήρυξη του μνημείου αυτού που βρίσκεται στα Χάιλαντς της Σκωτίας. Ο τυρφώνας είναι είδος υγρότοπου όπου συσσωρεύεται τύρφη, συνηθέστερα από νεκρά βρύα. Το σύστημα τυρφώνων των Χάιλαντς ξεκίνησε να δημιουργείται πριν από 9.000 χρόνια, προσελκύοντας πολλά πτηνά αλλά και δεσμεύοντας άνθρακα. Οι τυρφώνες αποτελούν μόλις το 3% της επιφάνειας της γης, αλλά αποθηκεύουν έως και το 30% του συνολικού άνθρακα του εδάφους.
Σπήλαιο Vjetrenica, Βοσνία-Ερζεγοβίνη
Στο νότιο άκρο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, στα σύνορα με Κροατία και Μαυροβούνιο, βρίσκεται αυτό το τεράστιο σπήλαιο των Δειναρικών Άλπεων, το οποίο είναι επισκέψιμο. Ο κύριος λόγος για την ανακήρυξη του ως μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO είναι ότι αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα σημεία βιοποικιλότητας παγκοσμίως για την πανίδα που ζει σε σπήλαια. Εδώ διαβιούν παγκοσμίως απειλούμενα είδη σπονδυλωτών και το μοναδικό στον κόσμο υπόγειο σωληνοειδές σκουλήκι, καθώς και μια ποικιλία φυτικών ειδών, ενδημικών των Βαλκανίων.
Μνημειακό σύνολο Μπρακούνζι, Ρουμανία
Ένα σύνολο αφηρημένων γλυπτών στην πόλη Τίργκου Ζίου της Ρουμανίας ανακήρυξε σε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς η UNESCO. Όλα είναι έργα του Ρουμάνου γλύπτη και ζωγράφου Κονσταντίν Μπρανκούζι που τα δημιούργησε προς τιμήν των ντόπιων που υπερασπίστηκαν την πόλη κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα γλυπτά είναι μοιρασμένα σε δύο πάρκα και οι εργασίες ανάδειξής τους, μαζί με του περιβάλλοντα χώρου, ολοκληρώθηκαν το 2004.
Πολιτιστικό τοπίο της λίμνης Kenozero, Ρωσία
Ξύλινες αγροικίες, οροφογραφίες, πλούσια δάση και η λίμνη Kenozero στη βορειοδυτική Ρωσία. Η περιοχή μπήκε στον κατάλογο με τα μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO ως εξαιρετικό δείγμα της επαρχιακής ζωής στη Βόρεια Ευρώπη ήδη από τον 12ο αιώνα. Εδώ συνδυάστηκε η φινλανδική παράδοση της ξυλείας με την σλαβική παράδοση της καλλιέργειας της γης. Οι αγροτικοί οικισμοί της περιοχής έχουν ιστορία κοινοτικής διαχείρισης της γεωργίας και της φύσης και συγκεντρώνουν πολλά αντικείμενα ιδιαίτερης λαϊκής ξύλινης αρχιτεκτονικής.
Σύνορα Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Ρουμανία
Σε περισσότερα από 1.000 χιλιόμετρα εκτείνονταν τα σύνορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας επί ρουμανικού εδάφους τον 2ο αιώνα μ.Χ. Σήμερα υπάρχουν περίπου 277 στοιχεία αυτών των τειχών, βόρεια του ποταμού Δούναβη. Η συνοριογραμμή προστάτευε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τις βάρβαρες βόρειες φυλές και έδινε τον έλεγχο των πλούσιων πηγών χρυσού και αλατιού στους Ρωμαίους. Στα στοιχεία που τίθενται υπό προστασία από την UNESCO περιλαμβάνονται παλιοί οικισμοί, μικρά φρούρια και προμαχώνες.
