Ανοιξιάτικη και πανέμορφη, η πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας μάς καλεί να «διαβάσουμε» την πλούσια ιστορία της Ιβηρικής Χερσονήσου, όπως γράφτηκε στους δρόμους, στις πλατείες και στα σημαντικότερα μνημεία της, να θυμηθούμε από πού ξεκίνησε ο Κολόμβος για την κατάκτηση του Νέου Κόσμου, αλλά και να περιπλανηθούμε στις υπέροχες γειτονιές της, να δοκιμάσουμε τάπας και να γλεντήσουμε με φλαμένκο στον τόπο όπου γεννήθηκε.
Ο γοητευτικός Νότος της Ισπανίας απολαμβάνει έναν καταγάλανο ουρανό 290 ημέρες το χρόνο σε ένα εντυπωσιακό περιβάλλον, που δοκιμάστηκε αδιάκοπα από εισβολείς. Στις μέρες μας, οι νεότεροι «εισβολείς» είναι τα 40-50 εκατομμύρια τουρίστες ετησίως, χωρίς ωστόσο οι φίλοι μας οι Ισπανοί -πρώην κατακτητές του κόσμου- να έχουν συνειδητοποιήσει την ανάγκη να επικοινωνήσουν σε άλλη γλώσσα εκτός από τη δική τους (εσχάτως βέβαια άρχισαν να το κάνουν). Πόλεις σαν την Κόρδοβα, τη Γρανάδα, τη Σεβίλλη, κοντά η μία στην άλλη, αποτελούν ορόσημα στην ιστορία της χώρας, με παλιά δοξασμένα χαλιφάτα από τα βάθη της Ανατολής και ιστορίες που θυμίζουν παραμύθι. Σ’ ετούτο το ταξίδι θα γνωρίσουμε τη Σεβίλλη, την ωραία πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας, στην καλύτερη εποχή της.
Ηδη πλησιάζοντας την πόλη οδικώς από τη Γρανάδα, η λέξη «όαση» ταιριάζει απόλυτα στην εικόνα της εύφορης και κατάφυτης κοιλάδας που θα αντικρίσετε, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι από εδώ η Αφρική απέχει μόνο 200 χιλιόμετρα. Η επονομαζόμενη και «Φλόριδα του ευρωπαϊκού Nότου» ξαφνιάζει, με την άνοιξη να έχει στήσει καρτέρι με αμέτρητα λουλούδια σε πάρκα, απίθανες εσωτερικές αυλές μαροκινού τύπου, ατμοσφαιρικά ξενοδοχεία και υπέροχες παλιές γειτονιές.
«Hola» λοιπόν στη Σεβίλλη, στις όχθες του Γουαδαλκιβίρ, όπου άνθησαν περισσότερο από οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη οι τέχνες του Ισλάμ, σ’ έναν εκρηκτικό συνδυασμό αρχιτεκτονικής και διακόσμησης που έφεραν μαζί οι Αραβες από τα βάθη της Ανατολής. Και, φυσικά, καλωσορίσατε στην πόλη όπου γεννήθηκε το φλαμένκο και γράφτηκαν διάσημα ειδύλλια με δον ζουάν, Κάρμεν και τορεαντόρ εντός και εκτός αρένας ταυρομαχιών.
Εδώ χώρεσαν όλοι και όλα με το παραπάνω: ο μύθος του Ηρακλή, στη γέννηση της πόλης, οι Ρωμαίοι στην ίδρυσή της και πολλούς αιώνες μετά οι Μαυριτανοί κατακτητές, με φυλές Αράβων εγκατεστημένων ήδη στη βόρεια Αφρική: οι Αλμοραβίδες πρώτα, ιδρύοντας το χαλιφάτο της Ανταλούς με κέντρο την Κόρδοβα, και μετά, το 1086, οι Αλμοάδες, αραβική φυλή κι αυτοί από την οροσειρά του Ατλαντα στο Μαρόκο, οι οποίοι έκαναν τη Σεβίλλη μεγάλη και τρανή πρωτεύουσά τους. Η αλλοτινή παρουσία των Αράβων είναι εμφανής μέχρι σήμερα σε ένα σωρό μνημεία αρχιτεκτονικής και στοιχεία διακόσμησης από τον 13ο αιώνα και μετά, με αποκορύφωμα την τέχνη των κεραμικών, των λεγόμενων αθουλέχος (που σημαίνει «μικρή πέτρα»), τις πολύχρωμες ψηφίδες και πλακίδια, που μοιάζoυν με μωσαϊκό στους τοίχους. Το ανάκτορο Αλκαζάρ ή το κωδωνοστάσιο της Λα Χιράλντα -το παλιό τζαμί των Μαυριτανών-, ευδιάκριτο από παντού, είναι μερικά μόνο από τα κτίρια που κατά μεγάλο μέρος χτίστηκαν από τεχνίτες Μουδεχάρ (όπως ονομάζονταν οι μουσουλμάνοι της Ανδαλουσίας που έμειναν στα ισπανικά εδάφη), παρά τον ανελέητο αγώνα των Δυτικών ηγεμόνων να τους εκτοπίσουν.
Περισσότερη ιστορία
Το 1492 ο Φερδινάνδος Β΄ της Αραγονίας και η Ισαβέλλα Α΄ της Καστίλης, οι επονομαζόμενοι και Καθολικοί Μονάρχες, κατέλαβαν την Ανδαλουσία. Ερχονταν -υποτίθεται- ως ελευθερωτές, φέρνοντας δυστυχώς, εξαιτίας των φόβων των αιρέσεων, και τη φοβερή δράση της Ιεράς Εξέτασης στην Ισπανία, η οποία κράτησε τρεις ολόκληρους αιώνες. Στην ιστορική Πλάθα ντε Σαν Φρανσίσκο, κοντά στο δημαρχείο της πόλης, γίνονταν με συνοπτικές διαδικασίες οι δίκες των «αιρετικών», ενώ, σε μια γωνιά βόρεια του Πάρκου Μαρίας Λουίζας στο Πράδο ντε Σαν Σεμπαστιάν, ακολουθούσε η εκτέλεση στην πυρά.
Το 1492 είναι όμως και η χρονιά που ο Γενοβέζος Κρίστομπαλ Κολόν, ελληνιστί Χριστόφορος Κολόμβος, με τις ευλογίες της Ισαβέλλας, ανοίγει έναν πραγματικά επικό κύκλο εξερευνήσεων προς τις άγνωστες «Δυτικές Ινδίες», που τον οδήγησε στην ανακάλυψη της Αμερικής. Εως το 1502, ο Κολόμβος είχε κάνει διαδοχικά πέντε ταξίδια, καταφέρνοντας να χαρτογραφήσει τελικά όλη την Καραϊβική. Το πρώην μεγάλο βασιλικό λιμάνι βρισκόταν στην περιοχή του Ελ Αρεναλ, όπως θα δείτε περπατώντας στις ανατολικές όχθες του Γουαδαλκιβίρ, που ήταν το επιχειρησιακό κέντρο των μεγάλων εξερευνητών του Νέου Κόσμου. Εκεί στέκει και ο περήφανος Τόρε Ντελ Ορο, ο μαυριτανικός χρυσός πύργος, που επιτηρούσε την ασφάλεια του λιμανιού. Υπολογίζεται ότι ανάμεσα στο 1550 και στο 1800 είχαν εισρεύσει στην πόλη πάνω από 98.000 τόνοι χρυσού με ανεκτίμητους θησαυρούς των Ινκα και των Αζτέκων. Μπείτε στον εμβληματικό Καθεδρικό της Σεβίλλης, τον τρίτο μεγαλύτερο γοτθικό ναό στον κόσμο, δείτε τα παρεκκλήσια και άλλα διακοσμητικά σε χρυσό και θα καταλάβετε! Στο κέντρο του βρίσκεται και το ταφικό μνημείο του Κολόμβου, όπου, όπως ακούσαμε από ντόπιους ξεναγούς, υπάρχει μόλις ένα τμήμα του σώματος του εξερευνητή, ενώ το υπόλοιπο -όσο κι αν φαίνεται περίεργο- βρίσκεται στην Κούβα.
Οι συνεχείς πόλεμοι και το κόστος των μεγάλων εξερευνήσεων όμως γονάτισαν την παντοδύναμη πόλη. Τον 17ο αιώνα η μερική επιχωμάτωση του Γουαδαλκιβίρ συρρίκνωσε την οικονομική δραστηριότητα και το λιμάνι έγινε για πολύ καιρό άντρο του υποκόσμου.
Περπατώντας στην πόλη
Σήμερα μόνο έτσι δεν είναι τα πράγματα. Στη λεωφόρο Κρίστομπαλ Κολόν, στην ανατολική όχθη του Γουαδαλκιβίρ, όπου βρίσκονται και τα κυριότερα αξιοθέατα το ένα δίπλα στο άλλο, θα περπατήσετε ώρες κάτω από τη στοά των δέντρων, πηγαίνοντας προς τα πάρκα, τα ανάκτορα, τα πεντάστερα ξενοδοχεία και το κέντρο της πόλης· χωρίς να παραλείψετε και τη βόλτα με ποταμόπλοια που ξεκινούν ακριβώς από εδώ. Γενικά, η περιοχή του Αρενάλ είναι από τα πιο τουριστικά σημεία της Σεβίλλης. Η δε αρένα, στην περίφημη πλάθα ντε Τόρος, με τα 200 χρόνια ιστορίας, υπόσχεται θέαμα για γερά νεύρα με ταύρους και τορεαντόρ. Δείτε επίσης το Νοσοκομείο της Καριντάτ, δεμένο με το θρύλο του Δον Ζουάν, και φυσικά το Μουσείο Καλών Τεχνών, με τους Σεβιλλιάνους «μετρ» της ζωγραφικής, στην πρώην μονή Καλβάδα του 1612.
Οσο προχωράτε προς το κέντρο, ένα πλήθος από πλατείες και στενά κρύβουν παραδοσιακά εστιατόρια με ντόπιες λιχουδιές· στέκια ιδιαίτερα χρήσιμα τις «δύσκολες» μεσημεριανές ώρες, οπότε τα καταστήματα αλλά και πολλά μουσεία είναι κλειστά, ένεκα… σιέστας. Εδώ πάντως μπορείτε να ξαποστάσετε για ένα ποτό και τάπας ή banderillas -καναπεδάκια περασμένα σε οδοντογλυφίδες- πριν συνεχίσετε προς το μαγευτικό πάρκο Μαρία Λουίζα. Πρόκειται για την πιο σημαντική πράσινη ζώνη της Σεβίλλης, με υπέροχα κτίσματα σε αρχιτεκτονική μουδεχάρ (νεότερη εκδοχή της μαυριτανικής αρχιτεκτονικής), που δημιουργήθηκαν με αφορμή τη μεγάλη ιβηροαμερικανική έκθεση του 1929. Το ισπανικό περίπτερο είναι από τα ωραιότερα που θα δείτε, με μοναδικά, πολύχρωμα κεραμικά αθουλέχος. Το μπλε, το πράσινο, το κίτρινο και το μαύρο θα σας εντυπωσιάσουν, ενώ εδώ θα πρέπει να είστε σίγουροι ότι η κάμερά σας είναι καλά φορτισμένη, για να αντέξει στις ανά δευτερόλεπτο λήψεις!
Λίγο πιο κάτω, το τεράστιο πρώην καπνεργοστάσιο, σημερινό τμήμα του πανεπιστημίου, θυμίζει τις εποχές όπου ταπεινές γυναίκες σαν την Κάρμεν δούλευαν εδώ, χωρίς να… χορεύουν βέβαια. Αυτό συνέβη αργότερα (!), όταν ο Προσπέρ Μεριμέ εμπνεύστηκε την Ιστορία της Κάρμεν – της διάσημης τσιγγάνας του και κορυφαίας ηρωίδας του στο διήγημα που έγραψε το 1845. Και βέβαια, πριν φύγετε, θα επισκεφτείτε έστω για καφέ (το απόγευμα κατά προτίμηση) το εξαιρετικό και καλύτερο ξενοδοχείο της Σεβίλλης, το «Alfonso XIII» -που φέρει το όνομα του τελευταίου βασιλιά της Ισπανίας πριν από τον Χουάν Κάρλος-, με τις καταπράσινες και πολύχρωμες σε κεραμικά αυλές του, μαροκινού τύπου και αυτές, ανάμεσα σε κιγκλιδώματα και σιδεριές. Είναι από τα καλύτερα πράγματα που θα κάνετε στη γοητευτική αυτή πόλη.
Σάντα Κρουζ, Μακαρένα, Τριάνα
Προχωρώντας ανατολικότερα, θα φτάσετε στην καρδιά της Σεβίλλης. Εδώ βρίσκεται η παλιά εβραϊκή γειτονιά, η Σάντα Κρουζ, με τα πανέμορφα δαιδαλώδη στενά και τα κατάλευκα, μεσογειακού τύπου, σπίτια και αυλές, αλλά και ένα σωρό παραδόρ, όπως ονομάζονται στην Ισπανία και σε άλλες ισπανόφωνες χώρες τα υψηλού επιπέδου καταλύματα που στεγάζονται συνήθως σε ιστορικά κτίρια, ενίοτε και σε πρώην κάστρα ή μοναστήρια. Εδώ αξίζει να δείτε επίσης τον Καθεδρικό αλλά και το Ανάκτορο του Αλκαζάρ, σήμα κατατεθέν της δύναμης των Δυτικών ηγεμόνων από τότε που την κατέλαβαν· άλλο ένα μνημείο, όμως, που κατασκευάστηκε αρχικά από τους Αραβες. Το 1364, ο Πέτρος Α΄ ανέθεσε την κατασκευή του σε Αραβες τεχνίτες από τη Γρανάδα και το Τολέδο και αυτοί με τη σειρά τους του παρέδωσαν ένα αληθινό αριστούργημα: θόλοι, τρούλοι, πεταλωτές αψίδες, η πεμπτουσία της αραβικής τέχνης, με ανάγλυφη διακόσμηση από στόκο και μαρμαροκονίαμα πάνω από πόρτες και αψίδες, με κεραμικά πιο χαμηλά στους τοίχους. Εδώ κοντά, όταν θα έχετε κουραστεί, πηγαίνετε στην Πλάθα ντε Δόνα Ελβίρα, όπου υπάρχει και το μικρό ομώνυμο εστιατόριο (Restaurante Dona Elvira, Τ/+34-954.215.483), κρυψώνα του Δον Ζουάν και της Δόνα Ινέθ! Στην κατάφυτη αυλή του θα απολαύσετε παέγια, τόνο και γαρίδες.
Μακριά από τον πολύ κόσμο, η Μακαρένα, με την ομώνυμη βασιλική του 1949, ήταν κάποτε μια φτωχική γειτονιά, γεμάτη σήμερα παλαιομοδίτικα μπαράκια και εστιατόρια με ανδαλουσιανή γαστρονομία. Λέγεται μάλιστα ότι εδώ, στο El Rincocillo (Calle Gerona 40, Τ/+34-954.223.183, www.elrinconcillo.es), ένα εστιατόριο με ιστορία από το 1670, πρωτοεμφανίστηκαν τα τάπας, τα περίφημα ισπανικά μεζεδάκια. Αξίζει να το επισκεφτείτε μόνο και μόνο για την εκπληκτική του ατμόσφαιρα. Η δε γειτονιά αποτελεί το αντιπροσωπευτικότερο προάστιο για να γνωρίσετε την καθημερινή ζωή της Σεβίλλης. Δείτε την Κάλε ντε λα Φέρια, την αγορά με τους απλωμένους πάγκους, με φρέσκα ψάρια και λαχανικά.
Και αφού τελειώσετε πια την περιπλάνησή σας στην ανατολική όχθη του Γουαδαλκιβίρ, περάστε απέναντι, στη δυτική, και στο διάσημο πια μπάριο (που σημαίνει γειτονιά) Τριάνα, όπου λένε ότι γεννήθηκε το φλαμένκο. Γι’ αυτό και πολλά τα γραφικά στέκια όπου τα βράδια κιθάρες και χοροί φλαμένκο έχουν την τιμητική τους. Εδώ υπάρχουν επίσης τα πιο αυθεντικά κεραμοποιεία της Σεβίλλης, όπως η Ceramica Santa Ana (Calle San Jorge 31, Τ/+34-954.333.990), που ιδρύθηκε το 1870 και είναι το γνωστότερο κατάστημα με πανέμορφα παλιά και νέα κεραμικά. Περιττό να σας πούμε για τα πάμπολλα ταβερνάκια της περιοχής…
Πως πάμε
Από την Αθήνα δεν υπάρχουν απευθείας πτήσεις για Σεβίλλη. Μπορείτε ωστόσο να την προσεγγίσετε μέσω ενός ενδιάμεσου σταθμού, είτε πρόκειται για τη Μαδρίτη, στην οποία πετούν απευθείας η Aegean και η Iberia, είτε για τη Βαρκελώνη (Aegean, Vueling), είτε οποιαδήποτε άλλη πρωτεύουσα της κεντρικής και δυτικής Ευρώπης σάς εξυπηρετεί, με Lufthansa, Air France, Swiss κ.λπ. Σε αναζήτηση που κάναμε για τα μέσα Μαΐου, τα εισιτήρια ήταν σχετικά ακριβά (από 370 ευρώ το φθηνότερο, με φόρους μετ’ επιστροφής). Οπότε, αν θέλετε να επισκεφτείτε την πόλη, καλό είναι να το προγραμματίσετε εγκαίρως, ώστε να πετύχετε την καλύτερη δυνατή τιμή.
Μια καλή λύση πάντως είναι να συνδυάσετε τη Σεβίλλη με τη Μαδρίτη, καθώς μέσα σε δυόμισι ώρες με το τρένο (και κόστος περί τα 80 ευρώ μετ’ επιστροφής) μπορείτε να φτάσετε από τη μία στην άλλη.
Διαμονή
Hotel Alfonsο XIII (San Fernando 2, Τ/+34-954.917.000, www.hotel-alfonsoxiii-seville.com). Πάνω στον Γουαδαλκιβίρ, ένα βήμα από το πάρκο Μαρία Λουίζα και την Πλάθα Ντε Τόρος, είναι από τα πιο όμορφα (και πολυτελή) ξενοδοχεία της Ισπανίας με καταπράσινες αυλές και ταράτσες, δωμάτια και εσωτερικούς χώρους σε αραβικό στυλ και κόστος ανά διανυκτέρευση που ξεπερνάει τα 300 ευρώ.
Casa Numero Siete (Calle Virgenes 7, Τ/+34-954. 221.581, www.casanumero7.com). Ρομαντικό ξενοδοχείο σε μια έπαυλη της Σάντα Κρουζ, με πολύ λίγα δωμάτια και φημισμένο πολυτελές καθιστικό. Από 177 ευρώ το δίκλινο.
Gran Melia Colon (Canalejas 1, www.solmelia.com). Με πολύ καλές κριτικές και κόστος δωματίων άνω των 200 ευρώ, διαθέτει μεταξύ άλλων roof garden με εξαιρετική θέα στην πόλη, αλλά και πολύ καλό μπαρ και εστιατόριο. Η αλυσίδα Μelia πάντως έχει στη Σεβίλλη και άλλα ξενοδοχεία, με λιγότερα αστέρια, αλλά πολύ περιποιημένα, όπως το Tryp Sevilla Macarena Hotel ή το Melia Lebreros με τιμή δίκλινου στα 85 ευρώ (σε τυχαία αναζήτηση για τα μέσα Μαΐου).
Casa Imperial (Calle Imperial 29, T/+34-954.500.300, www.casaimperial.com). Από τα καλύτερα παραδοσιακά ξενοδοχεία της πόλης, με πανέμορφο αίθριο και εσωτερική αυλή. Ενδεικτικά, οι 7 νύχτες για δύο άτομα κοστίζουν περί τα 1.349 ευρώ.
Hotel Cervantes (www.hotel-cervantes.com). Ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων της αλυσίδας Best Western, κοντά στα βασικά αξιοθέατα, με τιμή δίκλινου μέσα στον Μάιο γύρω στα 80 ευρώ.
Patio de la Cartuja (Calle Lumbreras 8, Τ/+34-954.900.200, www.patiodelacartuja.com). Βρίσκεται στη γραφική και μποέμ γειτονιά της Μακαρένα, σε μια συστάδα παλιών αρχοντικών με πανέμορφες αυλές, πολύ κοντά στον Καθεδρικό. Από 72 ευρώ το δίκλινο.
Hotel Inglaterra (Plaza Nueva 7, Τ/+34-954.224.970, www.hotelinglaterra.es). Σε ανακαινισμένο κτίριο του 1857, στην κεντρική Πλάθα Νουέβα, με φανταστικά πλακάκια αθουλέχος και πίνακες ζωγραφικής στα ατμοσφαιρικά δωμάτια. Αναζητήστε τις προσφορές που ανακοινώνονται στο site. Από 135 ευρώ το δίκλινο με πρωινό.
Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
