Κοστούμια στο βαθύ μπλε, με το πέτο σε σατέν ύφασμα και ντεγκραντέ μπλε – κόκκινες αποχρώσεις εμπνευσμένες από τη γαλλική σημαία. Αυτή είναι η στολή με την οποία θα παρελάσει η ομάδα αθλητών της Γαλλίας την Παρασκευή, στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων 2024 στο Παρίσι.
Πρόκειται για μια δημιουργία του γαλλικού οίκου ανδρικής μόδας Berluti και του δημοφιλούς πρώην μοντέλου και στιλίστριας Καρίν Ρουατφέλντ. Οι γυναικείες και οι ανδρικές στολές είναι σύγχρονες και ταυτόχρονα κλασικές, κομψές και ποιοτικές. Μια εμφάνιση που ήδη εντυπωσιάζει και, όπως αναφέρουν σε πρόσφατο δημοσίευμά τους οι New York Times, αποτελεί «μια γενναία προσπάθεια να ξαναγραφτούν οι κανόνες όσον αφορά τις ενδυμασίες των αθλητών».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Εκτός από τα αγωνίσματα και τις επιδόσεις των ομάδων στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η προσοχή υπήρξε πάντα στραμμένη και προς τα ενδυματολογικά στιλ που παρουσιάζονταν κατά τη διεξαγωγή τους. Διαχρονικά αυτά αντανακλούσαν τόσο τις τάσεις της μόδας της εποχής όσο και το πολιτιστικό πλαίσιο της εκάστοτε χώρας υποδοχής.
Την άνοιξη του 1896, η Αθήνα φιλοξένησε στο Παναθηναϊκό Στάδιο τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της σύγχρονης εποχής. Ηταν η χρονιά που ο Σπύρος Λούης τερμάτισε πρώτος στον μαραθώνιο και έγινε το σύμβολο για τους μαραθωνοδρόμους. Οπως φαίνεται σε εικόνες εκείνης της διοργάνωσης, οι ενδυμασίες ήταν λευκές και λιτές. Οι αθλητές φορούσαν εφαρμοστή φανέλα και παντελόνια μέχρι το γόνατο.
Η απλότητα και το κομψό στιλ που χαρακτήριζαν τη δεκαετία του 1920, διέκριναν και τις ενδυμασίες των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αμβέρσα (1920) και στο Αμστερνταμ (1928). Οι στολές ήταν κλασικές, ραμμένες και ανέδυαν κάποια επισημότητα για την περίσταση.
Το μοτίβο άλλαξε το 1956, όταν η αμερικανική βιομηχανία μόδας προχώρησε σε δραστικό ανασχεδιασμό της στολής της ομάδας των ΗΠΑ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Μελβούρνη. Το πακέτο για τις αθλήτριες αποτελούνταν από ένα μάλλινο ζέρσεϊ παλτό –για ταξίδια και την παρέλαση– σχεδιασμένο από την Μπόνι Κασίν του Οίκου των March and Mendl, μια στολή παρέλασης με το Ολυμπιακό σήμα από την εταιρεία Handmacher Vogel Inc., κόκκινες δερμάτινες γόβες από την Town and Country και εσώρουχα από την Berkshire Knitting Mills. Για τους άνδρες υπήρχε ένα σακάκι και παντελόνι από την Pendleton Woolen Mills, κάλτσες από την Esquire Inc. και πιτζάμες από την Nite-Kraft. Τα πακέτα αυτά κάλυπταν τις ανάγκες των αθλητών για όλες τις δραστηριότητες κατά την παραμονή τους στους αγώνες.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Women’s Wear Daily (WWD), από τότε με τη συνεισφορά των σχεδιαστών, που έντυναν χιλιάδες αθλητές και σχολιαστές, η μόδα έγινε μια βασική οπτική πτυχή των αγώνων τόσο μέσα όσο και έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Η εξέλιξη αυτή συνετέλεσε στην προώθηση των αμερικανικών και ευρωπαϊκών βιομηχανιών μόδας.
Η δεκαετία του 1960 σηματοδότησε μια πιο πολύχρωμη και μοντέρνα προσέγγιση στην Ολυμπιακή μόδα. Στους Θερινούς Αγώνες το 1960 στη Ρώμη, το στιλ ήταν η επιτομή της κομψότητας. Στους Ολυμπιακούς του Τόκιο το 1964, οι ενδυμασίες χαρακτηρίζονταν από ελαφρύτερα υφάσματα και φωτεινότερα χρώματα, ενώ σε αυτούς στην Πόλη του Μεξικού το 1968 κυριάρχησε η ενσωμάτωση μεξικανικών μοτίβων και ζωηρών αποχρώσεων.
Ο Αμερικανός σχεδιαστής Ρόι Χάλστον, που έγινε διεθνώς γνωστός μετά την ανταγωνιστική επίδειξη μόδας μεταξύ Αμερικανών και Γάλλων σχεδιαστών («Μάχη των Βερσαλλιών») το 1973, αδειοδότησε την επωνυμία του για τους Χειμερινούς Αγώνες του Ινσμπρουκ και τους Θερινούς Αγώνες του Μόντρεαλ το 1976. Η συλλογή του περιλάμβανε μοντέρνα παντελόνια – καμπάνα, βαλίτσες και το πρώτο casual (καθημερινό) ντύσιμο.
Στη δεκαετία του 1980, παρατηρείται μια στροφή προς το πιο σπορ και περισσότερο «λειτουργικό» ντύσιμο. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Aντζελες το 1984 δόθηκε έμφαση στην άνεση και την αθλητικότητα, με τις ομάδες να επιλέγουν αθλητικές φόρμες και casual ντύσιμο. Σε αυτή τη διοργάνωση, οι συμμετέχοντες και το κοινό είχαν την ευκαιρία να φορέσουν τζιν, σχεδιασμένα από την εταιρεία Levi Strauss & Co., που είχε είχε ξεκινήσει από το 1979 να ντύνει την ομάδα των ΗΠΑ. Αυτό τη βοήθησε να λανσάρει ένα σύνολο αθλητικών ειδών που περιείχε ολοκληρωμένες επιλογές ένδυσης με t-shirts μπλουζάκια και τζιν υφάσματα.
Η τάση της μόδας για πρακτικές και προσανατολισμένες στην αγωνιστική απόδοση των αθλητών στολές, συνεχίστηκε και στους Θερινούς και Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 που έγιναν στη Σεούλ και το Κάλγκαρι, αντίστοιχα. Εκείνη τη χρονιά, η Adidas που είχε αναλάβει επίσημα την ομάδα των ΗΠΑ, συνεργάσθηκε με τους αθλητές και προσέφερε περισσότερα από 30 είδη ένδυσης, συμπεριλαμβανομένης μιας νέας εκδοχής του γνωστού φούτερ της επωνυμίας, εξασφαλίζοντας βελτιωμένη απόδοση και μια συνεκτική, αναγνωρίσιμη εμφάνιση για την ομάδα.
Τη δεκαετία του 1990 κυριάρχησε ένα μείγμα παραδοσιακού και σύγχρονου στιλ. Στους Ολυμπιακούς του 1992, η Βαρκελώνη «αγκάλιασε» τη μεσογειακή αισθητική με ανάλαφρα και εκλεπτυσμένα σχέδια, ενώ το 1996 η Ατλάντα εστίασε σε πατριωτικά θέματα με έντονα χρώματα και γραφικά. Η αμερικανική εταιρεία J.C. Penney’s προσέλαβε τον Νεοϋορκέζο σχεδιαστή Χένρι Γκρέθελ για να δημιουργήσει τη στολή της ομάδας για την τελετή έναρξης των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων στη Βαρκελώνη.
Οπως τονίζει το περιοδικό WWD, η επιλογή για ένα φούξια σακάκι-μπλέιζερ φορεμένο με φούξια – μπλε φούστα με σχέδια εμπνευσμένα από το καλαμπόκι, «έσπασε» την παράδοση. Η Reebok, που συμμετείχε στον σχεδιασμό για τους Αγώνες του 1992, δημιούργησε μια συλλογή 24 τεμαχίων για τους Αμερικανούς αθλητές, που περιελάμβανε καινοτόμα υλικά, όπως ένα αδιάβροχο φούτερ από νάιλον ταφτά σε χρυσό χρώμα για τις τελετές απονομής των μεταλλίων.
Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 στην Ατλάντα, βασικοί χορηγοί ήταν επίσης η Reebok και άλλες μάρκες αθλητικών ειδών. Δημοφιλείς αθλητές όπως η Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ, ο Μάικλ Τζόρνταν και η αθλήτρια Νάντια Κομανέτσι προώθησαν συγκεκριμένα επώνυμα προϊόντα. Ωστόσο, μετά την επίθεση με βόμβα στο Centennial Park, η εστίαση των συμμετεχόντων μετατοπίστηκε από τον εορτασμό στην ασφάλειά τους. Παρά το γεγονός ότι η μόδα ήρθε για λίγο σε δεύτερη θέση μετά από το συμβάν, αυτή άκμασε ξανά τα επόμενα χρόνια.
Η αλλαγή της χιλιετίας έφερε ένα μείγμα τεχνολογικών εξελίξεων και πολιτιστικών επιρροών. Στους Θερινούς Αγώνες στο Σίδνεϊ παρουσιάστηκαν αθλητικά ρούχα με υφάσματα υψηλής τεχνολογίας και εργονομικά σχέδια.
Η εταιρεία Roots με έδρα το Τορόντο, προμηθεύτρια ρούχων για τους Χειμερινούς Αγώνες του 2002 στο Σολτ Λέικ των ΗΠΑ, άφησε το στίγμα της με έναν μπλε μπερέ που σχεδίασε και έγινε το πιο περιζήτητο αντικείμενο των Αγώνων. Ο μπερές αυτός τροποποιήθηκε αργότερα για τους Αγώνες του 2004. Την ίδια χρονιά, έκανε το ντεμπούτο του και ο Ραλφ Λόρεν, παρέχοντας ανεπίσημα στην ομάδα των ΗΠΑ μπλουτζίν σε στιλ ράντσου, ένα τζιν μπουφάν και μπλουζάκια με την αμερικανική σημαία και τους Ολυμπιακούς Κρίκους. Ο διάσημος σχεδιαστής έγινε το 2008 στο Πεκίνο ο επίσημος ενδυματολόγος για την Ολυμπιακή Ομάδα των ΗΠΑ και το παναμερικανικό του στιλ συνέχισε να αποτελεί εξέχον μέρος των Αγώνων.
Η μόδα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα το 2004 αντλούσε έμπνευση από την αρχαία ελληνική αισθητική με ντραπέ σιλουέτες και μινιμαλιστικά στιλ.
Το 2004, η Nike αντικατέστησε την Adidas προμηθεύοντας τις ομάδες των ΗΠΑ με στολές για τελετές απονομής μεταλλίων και παρέχοντας άνετα ρούχα που προορίζονταν για χαλάρωση και περιστασιακές δραστηριότητες των αθλητών στο Ολυμπιακό Χωριό όταν δεν αγωνίζονταν ή προπονούνταν.
Η βιομηχανία μόδας δεν χάνει καμία ευκαιρία μάρκετινγκ και η διεθνής αναγνώριση για τη συνεισφορά της στους Αγώνες ήρθε όταν ο Τζόρτζιο Αρμάνι έκανε το ντεμπούτο του στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες το 2006, στο Τορίνο. Με την Κάρλα Μπρούνι ντυμένη στα Αρμάνι, να έχει τη σημαία της χώρας και να βαδίζει στο πλευρό της ηθοποιού Σοφία Λόρεν που κρατούσε την Ολυμπιακή Σημαία, η εικόνα βοήθησε να εδραιωθεί ο ρόλος της μόδας στην έναρξη και το κλείσιμο των Αγώνων. Στους Ολυμπιακούς του 2012 στο Λονδίνο, ο Αρμάνι άδραξε την ευκαιρία να επεκταθεί στα ρούχα αγώνων με την EA7 Emporio Armani συλλογή του, που παρουσιάστηκε για τους Χειμερινούς Αγώνες το 2018 στην Πιον Γιάνγκ.
Αξιοσημείωτη παρουσία επίσης ήταν του σχεδιαστή Γιόχι Γιαμαμότο Y-3 που μαζί με την Adidas προμήθευσε στολές για την ομάδα του Ηνωμένου Βασιλείου στους Θερινούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο. Η Στέλλα Μακάρτνι με τη συλλογή της εντυπωσίασε στους Αγώνες του 2012 στο Λονδίνο, όπως επίσης και ο Κριστιάν Λουμπουτέν για τις στολές της κουβανικής αποστολής στους Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016. Η Lacoste στην ίδια διοργάνωση συνδύασε τη γαλλική κληρονομιά με σύγχρονα υλικά και τεχνολογία για τη γαλλική ομάδα.
Το 2020 στο Τόκιο, παρουσιάστηκαν στολές που αντανακλούσαν το μείγμα παράδοσης και καινοτομίας της Ιαπωνίας, ενσωματώνοντας μοτίβα εμπνευσμένα από κιμονό και βιώσιμα υλικά.
Η ενδυμασία της ελληνικής ολυμπιακής ομάδας ανά τα χρόνια έχει δημιουργηθεί από διάφορους σχεδιαστές και οίκους μόδας με τη σημαντική συνεισφορά τόσο Ελλήνων όσο και ξένων σχεδιαστών. Ο συγκεκριμένος σχεδιαστής ή επωνυμία διέφερε μεταξύ των Ολυμπιακών Αγώνων και συχνά επιλέγεται από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή με σκοπό να αντιπροσωπεύει την εθνική κληρονομιά και στιλ στη διεθνή σκηνή. Η Adidas υπήρξε συχνά ο επίσημος προμηθευτής ενδυμασιών για την Ελλάδα, παρέχοντας ρούχα για τους αγώνες και τις τελετές.
Για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες των Αθηνών το 2004, επιλέχθηκε η διεθνώς καταξιωμένη Ελληνίδα σχεδιάστρια μόδας Σοφία Κοκοσαλάκη να δημιουργήσει την ενδυμασία για την ελληνική ομάδα. Η ίδια εμπνεύστηκε από αρχαιοελληνικά, μινωικά και βυζαντινά μοτίβα συνδυασμένα με μια πιο σύγχρονη αισθητική.
Ο σχεδιασμός των εμφανίσεων της ελληνικής ομάδας το 2018 έγινε από την ελληνική επωνυμία πολυτελών προϊόντων Zeus & Δion. Ο σχεδιασμός της ενδυμασίας για την ελληνική ομάδα στους Ολυμπιακούς του Παρισιού φέτος έγινε από την ίδια εταιρεία η οποία υπέγραφε τις στολές και στους Αγώνες του 2020 στο Τόκιο.
View this post on Instagram
Αγώνες «πολυτελείας»
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2024 στο Παρίσι αναμένονται ιδιαίτερα «πολυτελείς». Ο δημοφιλής γαλλικός όμιλος σχετικών ειδών LVMH Moet Hennessy Louis Vuitton SE του δισεκατομμυριούχου Μπερνάρ Αρνό, θα έχει σημαντική παρουσία στη διοργάνωση.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Σύμφωνα με το Bloomberg, ο όμιλος έχει ξοδέψει 163 εκατομμύρια δολάρια για να εξασφαλίσει την εμφάνιση των επωνυμιών του παντού μέχρι τη λήξη των αγωνισμάτων. Για παράδειγμα, θα υπάρχουν μπαούλα του οίκου Louis Vuitton με εξοπλισμό απαραίτητο κατά τη διάρκεια των τελετών βράβευσης με τους νικητές να πίνουν σαμπάνια Moet. Τα μετάλλια σχεδιάστηκαν από τον οίκο κοσμημάτων Chaumet που ανήκει στον όμιλο LVMH. Πάνω τους έχουν αληθινό μέταλλο από τον Πύργο του Αϊφελ.
