Το πάρκο της πρώην κορεάτικης αγοράς απέναντι από το Γκάζι είναι ένα αγαπημένο σημείο της Αθήνας. Μου αρέσει να ξεκουράζω το βλέμμα μου κοιτάζοντας τα πράσινα λοφάκια του όταν μετακινούμαι με τον ηλεκτρικό, κυρίως τα βράδια της άνοιξης και του καλοκαιριού, λίγο πριν δύσει ο ήλιος.
Ειδικά από τότε που έφυγε το γιουσουρούμ, ο χώρος γαλήνεψε αρκετά και οι Κυριακές είναι όμορφες, αν εξαιρέσουμε την παρουσία των σκύλων. Ας ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι λατρεύω τα ζώα και κατανοώ απόλυτα την ανάγκη να έχουν κι αυτά τον χώρο τους – βέβαια δεν είμαι σίγουρη γιατί όλοι πρέπει να έχουν από έναν σκύλο ειδικά σε μια πόλη όπως η Αθήνα, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Για τους πεζούς, μια βόλτα στο πάρκο της πρώην κορεάτικης αγοράς είναι μια φυγή από την πόλη με απευθείας θέα σε αυτήν. Μπορείς να περπατήσεις στα μονοπάτια που οδηγούν στον Κεραμεικό, να καθίσεις σε ένα παγκάκι μόνος ή με παρέα, να ονειροπολήσεις, να ηρεμήσεις. Μη διανοηθείς να κάνεις ένα πικ νικ. Γιατί όχι, αφού στο εξωτερικό θα βλέπαμε τον κόσμο να σπεύδει να απολαύσει έναν τέτοιο χώρο στην πόλη του.
Μη διανοηθείς, επίσης, να περπατήσεις για πολύ ώρα στο πράσινο. Ο λόγος ευνόητος και για τα δύο απαγορευτικά, καθώς τα σκυλιά κυκλοφορούν ελεύθερα και ρυπαίνουν επίσης ελεύθερα τον χώρο. Η πινακίδα του Δήμου Αθηναίων (η οποία, παρεμπιπτόντως, έχει γείρει) λέει ότι «απαγορεύεται η ελεύθερη κυκλοφορία των σκύλων και η ρύπανση του χώρου με τα περιττώματά τους». Παρ’ όλα αυτά, η κυρία με την οποία έτυχε να συνομιλήσω σχετικά μού εξήγησε ουρλιάζοντας ότι η πινακίδα είναι παράνομη… Ομάδες σκύλων είχαν έρθει για συνάντηση με τα αφεντικά τους και το πάρκο βρισκόταν υπό κατάληψη. Τα λιγοστά παιδιά που υπήρχαν εγκατέλειψαν την ιδέα που είχαν να παίξουν κρυφτό. Οταν, δε, μύρισαν το φαγητό που είχε φέρει μια παρέα, οι σκύλοι ήρθαν καταπάνω τους τρέχοντας. «Γι’ αυτό δεν μπορεί να πάει μπροστά η χώρα, γιατί δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε», συνέχισε να ουρλιάζει η κυρία, καθώς η άτυχη παρέα απομακρυνόταν…
