Είναι φορές που ακόμη και η αναμενόμενη εικόνα προκαλεί πάντα την επιθυμία να την περιεργαστεί κανείς σαν να τη βλέπει για πρώτη φορά. Αν κυλήσετε πίσω στον χρόνο και ανατρέξετε στα σώματα του αθηναϊκού Τύπου φυλαγμένα σε βιβλιοθήκες ή ψηφιοποιημένα και αναζητήσετε εκεί τις φωτογραφίες του αθηναϊκού Δεκαπενταύγουστου, θα δείτε την αναπαραγωγή των εικόνων του έρημου άστεως. Κάθε φορά, ίδια ή παραπλήσια σχόλια. Αλλάζει η μόδα, κάποια κτίρια, τα αυτοκίνητα. Αλλά η αίσθηση είναι ίδια. Μια πόλη μεταμορφωμένη.
Η ιδέα της άδειας Αθήνας γεννιέται με την ιδέα των διακοπών. Δεν είναι καταγεγραμμένη φωτογραφικά, τουλάχιστον όχι σε αυτήν την έκταση και σαφώς όχι σε αυτό το κλίμα, η εικόνα που παρουσίαζε η Αθήνα τον Δεκαπενταύγουστο το 1920, το 1940 ή το 1960. Γιατί, είναι τα τελευταία 40-50 χρόνια που αρχίζει η ομαδική έξοδος για διακοπές, με την Αθήνα να μένει μόνη χωρίς πολλούς κατοίκους, ήρεμη και σχεδόν απόκοσμη. Ιδίως μετά το 1970, όταν πλέον η κίνηση στο κέντρο είναι πυκνή, οι άδειοι δρόμοι εντυπωσιάζουν. Και φωτογραφίζονται.
Το φετινό καλοκαίρι θα μείνει στη μνήμη ως ένα από τα πιο παράξενα, δύσκολα και αταίριαστα με τη φύση της εποχής. Ο δύσκολος, πολιτικά, Ιούλιος χάλασε το κλίμα, έβαλε άλλες προτεραιότητες και πολλά σχέδια για διακοπές ναυάγησαν ή έμειναν ως εκκρεμότητα. Το κλείσιμο των τραπεζών, η αναστάτωση και η ανησυχία δεν πάνε μαζί με διακοπές. Αλλά, ευτυχώς, ο Αύγουστος, με πιο ήρεμο κλίμα, επανήλθε, λίγο-πολύ, στα συνηθισμένα. Ξένοι ήρθαν πολλοί, είναι μια πολύ καλή χρονιά, παρά τις ακυρώσεις του Ιουλίου, και ακόμη και οι Ελληνες, αν και λιγότεροι φέτος όσοι ταξίδεψαν, κινήθηκαν αρκετά, έστω και για λιγότερες ημέρες, με λιγότερα μετρητά… Αλλά ήταν μεγάλη η ψυχική ανάγκη για λίγες ημέρες σε ένα νησί, στη θάλασσα ή σε κάποιο σημείο της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Είστε ευχαριστημένοι; Ρωτάμε, οι περισσότεροι, τους μαγαζάτορες, τους ξενοδόχους, τους ταξιτζήδες, με αυξημένο το ΦΠΑ και με πρόσφατη τη λαχτάρα από τον κίνδυνο απώλειας του φετινού καλοκαιριού. Οι πιο πολλοί χαμογελούν και λένε «πάλι καλά», αλλά ανησυχούν τι θα απογίνουν από Σεπτέμβριο, όταν η κίνηση θα αρχίσει να κοπάζει.
Αλλά η Αθήνα μάς χάρισε, ευτυχώς, και φέτος, τις γνώριμες, και αγαπημένες, εικόνες της έρημης ομορφιάς της. Και του χρόνου. Το καλοκαίρι κρατάει ακόμη.
ΤΗΛΕΦΟΣ
