Υπάρχουν δρόμοι στην Αθήνα, όχι μακριά από το κέντρο, που μοιάζουν πετρωμένοι στον χρόνο. Με σπίτια κλειστά, με λιγοστά αυτοκίνητα, δρόμοι ποτισμένοι από τη μυρωδιά της ακινησίας. Ενα τέτοιο δρόμο συνάντησα τις προάλλες. Και μου έκανε εντύπωση πόσο ξεχασμένος ήταν ο δρόμος αυτός, γιατί τον έβλεπα καθαρά από απέναντι, μόνο η Λένορμαν μας χώριζε. Βάδιζα […]

Η αθηναϊκή γεωγραφία του Αττίκ είναι ένας γοητευτικός χάρτης που απλώνεται από το Νέο Φάληρο έως τα Πατήσια, ένας τρόπος να δει κανείς την πόλη μέσα από τις διαδρομές των προσωπικοτήτων που σφράγισαν ολόκληρες εποχές. Τα βήματά μου με οδηγούσαν στον Προμπονά.

Για τις γενιές που μεγάλωσαν μετά το 1950, η λέξη Μεσοπόλεμος έχει σαφή και διακριτή σημασία και αναφορά την περίοδο 1919-1939. Πιθανώς στο μέλλον η ιστορική αυτή σήμανση να μην είναι τόσο σαφής, να επιδέχεται επεξηγήσεων, καθώς νέα ορόσημα θα οργανώνουν τις τομές στον ιστορικό χρόνο στη διάρκεια του 21ου αιώνα.

Η οδός Ηλίου, κοντά στην πλατεία του Αγίου Παύλου, πάνω από τον Σταθμό Λαρίσης, είναι ένας δρόμος φιλήσυχος, ρομαντικά πένθιμος σαν πολλά δρομάκια της παλιάς συνοικίας, και απρόσμενα όμορφος, με το μείγμα των παλιών σπιτιών και των πολυκατοικιών.

Στην οδό Αγαθουπόλεως 85, τα παλιά τα χρόνια, ο ταχυδρόμος είχε χτυπήσει το κουδούνι μια μέρα με σκοπό να παραδώσει μια ευχετήρια κάρτα. Παραλήπτης ήταν η οικογένεια που έμενε εκεί, την οποία ο αποστολέας αποκαλούσε –με γράμματα καλλιγραφικά– «αγαπημένη οικογένεια». Αγνωστο πόσα μέλη αριθμούσε η οικογένεια αυτή, αλλά είναι πιθανόν μαζί με τους γονείς και […]

Περπατώντας από την πλατεία Λαυρίου έως την πλατεία Βικτωρίας κατά μήκος της 3ης Σεπτεμβρίου, μιας λεωφόρου που θα μπορούσε να είναι πρότυπο αστικής αρχοντιάς, με έλουζε ένας πρώιμα ανοιξιάτικος ήλιος και οι ακτίνες του με έκαναν να νιώθω διάφανος και άτρωτος. Πατούσα σε γη στέρεη, οικεία, γεμάτη συνηχήσεις, οι συνειρμοί ανέβλυζαν. Εικόνες από το χθες […]

Ο συνιδρυτής της ομάδας UrbanDig Project Γιώργος Σαχίνης και η διαχειρίστρια Νάντια Σιώκου μιλούν για τις δράσεις που θα αναδείξουν ιστορίες από γειτονιές της Αθήνας και σκοπεύουν στη βιωματική σχέση του θεατή με την πόλη του.

Οι παραπόταμοι της Ομόνοιας… Από πού ν’ αρχίσει κανείς; Από τη Λυκούργου και τη Ζήνωνος ή από τη Σωκράτους; Ή μήπως από την Κοτοπούλη και τη Δώρου… Πιάνω την τελευταία, γιατί το όνομά της και μόνο με οδηγεί απευθείας στην καρδιά και στα πνευμόνια της Ομόνοιας.

Στον Λυκαβηττό ο επισκέπτης ανακαλύπτει αστικά μυστικά του παρελθόντος ατενίζοντας το γοητευτικό παρόν της μεγαλούπολης.

Σε ένα παλιό φύλλο της «Καθημερινής», όταν η εφημερίδα ήταν ακόμη ένα νεαρό έντυπο με χρόνο ζωής μόλις ενός έτους, στα 1920 δηλαδή, μπορούσε να διαβάσει κανείς στα «ψιλά» για την πώληση «διωρόφου οικίας». Αλλωστε στα «ψιλά» των παλιών εφημερίδων έχει διασωθεί ως τοιχογραφία η κοινωνία σε όλες τις διαβαθμίσεις και αποχρώσεις της, με όλα […]

Οι ανηφοριές και οι κατηφοριές των Ιλισίων, ανάμεσα στη Μιχαλακοπούλου και την Ούλωφ Πάλμε, με οδήγησαν στη γωνία Αντιφίλου και Αλκμάνος. Στην καρδιά αυτής της ωραίας, αστικής γειτονιάς με το μεγάλο πάρκο όπου και ο ναός του Αγίου Χαραλάμπους, με διαμερίσματα λουσμένα στο φως και θέα στο δάσος, βρίσκει κανείς και κάποια παλιά οικήματα από […]