Αν το κέντρο είναι η Ακρόπολη, τότε δυτικά της βρίσκονται οι λόφοι του Αρείου Πάγου και των Μουσών (ή Φιλοπάππου), η Πνύκα και εκείνος των Νυμφών (ή Αστεροσκοπείου). Βορειοανατολικά και ανατολικά της, ο Λυκαβηττός και ο λόφος του Αρδηττού, αντίστοιχα. Ιδού οι περίφημοι επτά λόφοι της Αθήνας, οι τόσο σημαντικοί για την ιστορία της, για το φυσικό περιβάλλον της, αλλά και για την ίδια την εμπειρία της, από κατοίκους και επισκέπτες.

Την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου, η Athens Walking Stories πραγματοποιεί εκ νέου μια αθηναϊκή διαδρομή, που θα μπορούσε να είναι και αστυνομική ταινία.

Γράφει κανείς με βιολετί μελάνι σήμερα; Αισθάνεται άραγε κανείς την ανάγκη να αποτυπώσει εγγράφως το θερμό συναίσθημα από έναν περίπατο με έναν αγαπημένο φίλο στην εξοχή; Σκονισμένα τα παπούτσια, με κορδόνια και λιωμένη σόλα, ρεπούμπλικες, γραβάτα και φαρδύπετο παλτό, δύο νέοι του 1925, που θα μπορούσαν να είναι πρόδρομοι ηρώων του Γιώργου Θεοτοκά.

Πόσα διαμερίσματα, από τα χιλιάδες της Αθήνας, να έχουν μείνει σε συνεχή κατοίκηση και σε διαδοχή γενεών, με όλες εκείνες τις αλλεπάλληλες στρώσεις ζωής; Κοιτούσα ολόγυρα αχόρταγα όσα άφησε ο χρόνος από τα χρόνια του ’30 ώς σήμερα σε αυτό το παλιό διαμέρισμα της Συγγρού 52. Από το γραφείο, πίσω, που παλιά ήταν κρεβατοκάμαρα, γεμάτο χαρτιά και βιβλία ώς το ψηλό ταβάνι, έβλεπα την Ακρόπολη.

Περιμένοντας να μας αποκαλυφθεί σύντομα η νέα πλατεία, προσεγγίζουμε την «υπόθεση Ομόνοια» από διάφορες πλευρές.

Το Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, τρία χρόνια μετά την παράδοσή του στο Δημόσιο, είδε την επισκεψιμότητά του να φτάνει τα 6,3 εκατομμύρια επισκέπτες το 2019, έναντι 5,3 εκατομμυρίων το 2018 και 3,1 εκατομμυρίων το 2017. 

Είναι από τα βιβλία που αγαπά το αναγνωστικό κοινό η «Τζιοκόντα» του Νίκου Κοκάντζη. Aπό το 1975, όταν πρωτοκυκλοφόρησε από τον «Κέδρο» και κατόπιν από τον «Πατάκη», εξακολουθεί να συγκινεί, ακόμη περισσότερο στους κυνικούς καιρούς.

Σε μια στροφή του δρόμου, από την Πουλοπούλου προς την Αμφικτύονος, νιώθεις τον κραδασμό της ενδοχώρας του Θησείου. Τέτοιο είναι το βάθος του ίχνους σε αυτήν την παλιά, αθηναϊκή γειτονιά, ακόμη ανεξερεύνητη στην ολότητά της. 

Η θέση του επιμελητή έχει κλειδώσει για την ομάδα που αποτελείται από τους καθηγητές και διδάσκοντες Αρχιτεκτονικής του ΑΠΘ.

Σε μια νέα εποχή πρόκειται να μπει η πλατεία Ομονοίας, καθώς συνεχίζονται οι εργασίες για την ανανέωσή της, που προβλέπει και την επιστροφή του σιντριβανιού. Από την οδό Πειραιώς έως και τη Σταδίου, καινούργια ξενοδοχεία προετοιμάζονται, ενώ τα ιστορικά «Μπάγκειον» και «Αλέξανδρος» προορίζονται για μακροπρόσθεσμη ενοικίαση από επενδυτές, επίσης για ξενοδοχειακή εκμετάλλευση.

Μικροί κύβοι, ακόμη και αν είχαν σκεπές, τα παλιά σπιτάκια στους λόφους της Αθήνας και στις επεκτάσεις της στη χέρσα γη, θυμίζουν παιχνίδια ριγμένα από ψηλά. Τα αναζητώ όπου τα βρω, λείψανα ενός τρόπου ζωής δύσκολου στην καθημερινότητά του, αλλά δίχως αμφιβολία πολλαπλά γοητευτικού για την κατανόηση σήμερα της αλλοτινής Αθήνας.