Την ερχόμενη εβδομάδα υποβάλλεται η μελέτη για τη χρηματοδότηση από ευρωπαϊκούς πόρους της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, της πρώτης φάσης για τη δημιουργία του Μητροπολιτικού Πάρκου Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη, ενός έργου με προϋπολογισμό περίπου 12,3 εκατομμυρίων ευρώ που θα αλλάξει την όψη του πρώην στρατοπέδου.

«Αγριεύομαι». Σημασία έχει ο φόβος που προκαλείται, συνήθως, στο σκοτάδι. Φωνή, παθητική. Οπως ακριβώς και το κέντρο της Αθήνας. Παθητικό στην παρακμή και στην εγκατάλειψη που αμφότερες αποδεικνύονται εξόχως δραστήριες και παραδόξως ενεργητικές.

Με 15.000 μικρούς και μεγάλους επισκέπτες εγκαινιάστηκε ο ανανεωμένος χριστουγεννιάτικος κόσμος στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Κ​​άτω από την Αχαρνών, οι μεγάλες παράλληλοι, η Μιχαήλ Βόδα, η Αλκαμένους και η Αριστομένους, ώς τον Αγιο Παντελεήμονα, είναι σαν αστικά ποτάμια. Oπως τα αληθινά ποτάμια, έτσι και αυτά, φέρουν τα λείψανα περασμένων ζωών, τα ίχνη περαστικών διαβατών και τα ξέφτια περιστασιακών συναντήσεων.

Οι στόχοι για το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και οι δράσεις όπως η ξενάγηση με πλοίο στο λιμάνι. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Νίκος Διαμαντής μιλάει στην «Κ».

Ενα πήλινο θραύσμα σε νεοκλασικό σπίτι της Ναυπάκτου ήταν ικανό να ξετυλίξει το αστικό ίχνος της πόλης. Ηταν ένα κλειστό, εγκαταλελειμμένο διώροφο και γωνιακό σπίτι. Η Ναύπακτος τα τελευταία χρόνια αναπτύχθηκε πολύ και οικιστικά, ωστόσο έχασε πολλά ωραία σπίτια του αστικού παρελθόντος της. Ορισμένα, όμως, διασώζονται. 

Αυτό δεν είναι ένα ακόμα κείμενο που νοσταλγεί τον Γιάννη Μπουτάρη πριν ακόμα τελειώσει η δημαρχία του. Ενας δήμαρχος μοιάζει με κυτίον παραπόνων, κανείς δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος μαζί του.

Θ​​α μπορούσε να γράψει κανείς μια ολόκληρη ιστορία για το βαθύ, καστανό χρώμα που έφεραν στην Αθήνα οι μοντέρνες πολυκατοικίες μετά το 1930.

Πρόσφατες εκδόσεις ανιχνεύουν όψεις και κεφάλαια της νεότερης ιστορίας της πρωτεύουσας.

H Citronne στον Πόρο πήρε το όνομά της από μια λεμονιά στην εσωτερική αυλή ενός παλαιού σπιτιού που μετατράπηκε σε αίθουσα τέχνης.

​​Οι μικροί δρόμοι της Αθήνας, πίσω από τη βιτρίνα, έχουν μια απόκοσμη γαλήνη. Συχνά θυμίζουν παράδρομους, ή δρόμους μιας μικρής πόλης, ακόμη και αν βρίσκονται κοντά σε λεωφόρους ή μεγάλες αρτηρίες.