Κρανιές, αγριοκαστανιές, κέδρο των Ιμαλαΐων, 100 αρωματικές ποικιλίες τριανταφυλλιάς, φαρμακευτικά φυτά θα βρει, μεταξύ άλλων, ο επισκέπτης στην «άγρια Φύση» του Χαϊδαρίου, σε μια έκταση 1.800 στρεμμάτων, μόλις 8 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας.

Στην οδό Σκουφά 34, στη σκιά του Αγίου Διονυσίου, διαγωνίως απέναντι από το Πειραματικό, το «Φίλιον» συμπληρώνει μία ιδιότυπη αθηναϊκή τριλογία. 

Aν και έχουν γίνει πολλά και σημαντικά βήματα τα τελευταία χρόνια, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η Αθήνα είναι ένας παράδεισος για τους ποδηλάτες. 

Η πόλη προσφέρεται για ολοένα και πιο σύνθετες προσεγγίσεις, ενώ έχει αναγάγει σε υπεραξία την κατηγορία «θέα από ψηλά».

Mια ποδηλατάδα στους δρόμους της Αθήνας! Ακούγεται συναρπαστικό για πολλούς και για άλλους ουτοπικό. Αλλά, να που έγινε, στο 6ο Δημοτικό Διαμέρισμα, στους άξονες δηλαδή της Πατησίων και της Αχαρνών, στην Κυψέλη και στην πλατεία Αττικής, σε όλο δηλαδή το παλιό αυτό αστικό κομμάτι της Αθήνας, με τα πολλά προβλήματα καθημερινότητας. 

Σαν οφθαλμαπάτη προβάλλει το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου στην οδό Πειραιώς. Αν σταθείτε απέναντι, στο ύψος της οδού Θερμοπυλών, κάτω από την πλατεία Κουμουνδούρου, θα δείτε την ευγενή μορφή του με τους λυγερόκορμους φοίνικες να διαγράφεται στον ουρανό. 

Ηταν το σημείο απ’ όπου οι καλές οικογένειες της Αθήνας ψώνιζαν εκλεκτά προϊόντα, πολλά από τα οποία έρχονταν την εποχή εκείνη για πρώτη φορά στην Ελλάδα. 

Ακούγεται κλισέ, αλλά η ιστορία πίσω από τα «Ελληνικά Υφαντήρια» μοιάζει με παραμύθι. Πηγαίνει πίσω στον χρόνο, στον 19ο αιώνα και στην κοσμοπολίτικη Οθωμανική Αυτοκρατορία. 

Ο​​ταν βλέπει κανείς την Αθήνα από ψηλά, και όχι αναγκαστικά από ένα λόφο της, αλλά από μια ταράτσα ενός πολυώροφου κτιρίου, διαπιστώνει τη σχετικότητα των πραγμάτων.

Ο​​ι νεραντζιές στην Αθήνα απελευθερώνουν το άρωμά τους και συμφιλιώνουν. Είναι μία μυρωδιά, από τις ελάχιστες, που ενώνει, καθησυχάζει, μελαγχολεί και ευφραίνει, λίγο πολύ όλους.

Σαν ένα ανοικτό εργοτάξιο ιδεών, όπου η υπόσχεση της αναγέννησης τυλίγει κάθε γωνιά, το σπίτι του Γιάννη Τσαρούχη στο Μαρούσι είναι ένας τόπος που μας περιμένει.