Πέρα από την τήρηση της νομιμότητας, η Αθήνα, ως πόλη, οφείλει να προστατεύσει το δικαίωμα στη δημόσια τέχνη. Δεν είναι πολυτέλεια, αλλά βασική αρχή που δίνει νόημα στο περιεχόμενο των πόλεων ως οργανισμών που φυλάττουν, προασπίζουν και εκτείνουν προς το μέλλον βασικές αξίες κοινωνικής συνοχής.

Μ​​έσα στο  Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, στη γαλήνια κόγχη της περιοδικής έκθεσης για τους «Περιηγητές και τις αρχαιότητες», άκουσα κάποια στιγμή τα τζιτζίκια. 

Η ​​Φωκίωνος Νέγρη είναι ο πεζόδρομος που θρυμματίζει την εικόνα που έχουμε από μια Αθήνα εξαντλητική και εξαντλημένη.

Το Γκάζι φέρει, και μόνο στο άκουσμα του ονόματός του, ένα φορτίο που γεννάει διαφορετικές αντιδράσεις: είναι εκείνοι που σκέφτονται με συναισθηματικό κέντρο το παρελθόν του και είναι και κάποιοι που μένουν στο παρόν του, το οποίο συνδέεται, εκόν άκον, με την τραβηγμένη από τα μαλλιά διασκέδαση.

Α​​καδημίας και Βουκουρεστίου, στο ηλικίας μισού αιώνα κτίριο της Ενώσεως Συντακτών (ΕΣΗΕΑ), προσπαθώ να το περιεργαστώ αντικειμενικά. 

Η ​​Ρώμη είναι από εκείνες τις πόλεις που ως επισκέπτης τις περπατάς. Αλλωστε είναι κρίμα να χάσει κανείς τα μοναδικά κάδρα που προσφέρουν τα σχηματισμένα εκατοντάδες χρόνια πριν στενάκια της, μόνο και μόνο επειδή πήρε για δύο στάσεις το μετρό ή το λεωφορείο. 

Νέα ώθηση στην αστική συνοικία δίνει η κίνηση πολιτών που θα ανακοι­νωθεί επισήμως σήμερα στο Θέατρο της Ελληνο­αμερικανικής Ενωσης.

Αγωνιούν οι υπηρεσίες του ΥΠΠΟ για κάθε νέο έργο του ΕΣΠΑ που είναι έτοιμο να παραδοθεί.

Την περασμένη Κυριακή πρόσεξα για πρώτη φορά από μακριά και με διαφορετικό μάτι το κτίριο της Νομικής Σχολής στην οδό Σόλωνος.

Ο​​δηγώντας βλέπω το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού να έχει μετατραπεί σε καταυλισμό.

Κ​​​​αι πού θα μείνετε τώρα που κατεβαίνετε Αθήνα;», ρωτούσαν φίλοι και γνωστοί. Μάλλον στο Παγκράτι, απαντούσα έχοντας στον νου την εικόνα του Αλσους που μου είχε κάνει εντύπωση σε μια παλαιότερη επίσκεψη στην Αθήνα.