Τι θα γινόταν αν «επέστρεφε» το σιντριβάνι της Ομόνοιας στη δύσμοιρη αθηναϊκή πλατεία; Μετά την απόσυρση του Re-think Athens, το αίτημα για την αισθητική και λειτουργική αναβάθμιση της πλατείας Ομονοίας προβάλλει επιτακτικότερο από ποτέ, καθώς η χωρίς τέλος κακοποίησή της έχει αναδειχθεί σε σύμβολο εθνικής παρακμής.

«Η αυλή των Θαυμάτων» και το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης θα αλλάξουν την εικόνα της περιοχής.

Ημουν μόνος, στην καρδιά της Αθήνας. Ηταν απόγευμα, με ανοιχτά τα καταστήματα, εκείνη την ώρα που ανάβουν τα φώτα στους δρόμους, καθώς η νύχτα αχνοφαίνεται στο βάθος.

Η γυναίκα που κάθεται δίπλα μου σε ένα από τα πεζούλια στην πλατεία Συντάγματος παίρνει βαθιές ρουφηξιές από το τσιγάρο της και χτυπάει το πόδι της στον ρυθμό.

Η ​​μυρωδιά από το έλατο που γέμιζε το σπίτι είναι η πιο βαθιά χριστουγεννιάτικη, προσωπική, ανάμνηση, σχεδόν ως βίωμα και αισθησιακή εμπειρία.

Χρόνια τώρα, στον βωμό του περιώνυμου πολιτικού κόστους θυσιάζεται συστηματικά κάθε βελτιωτικό όραμα.

Ενα λεύκωμα – περιήγηση στον χώρο, του ιδρύματος Ι. Σ. Λάτση, από τη σειρά «Ο Κύκλος των Μουσείων», εκδόσεις «Ολκός».

Τριάντα πέντε χρόνια μετά την αναγέννηση της Πλάκας, όταν το 1979, επί υπουργίας Στέφανου Μάνου, έκλεισαν μαγαζιά, μπήκαν περιορισμοί, σώθηκαν κτίρια από την κατεδάφιση και η πρωτεύουσα απέκτησε ένα από τα ελάχιστα ενιαία αστικά σύνολα του παρελθόντος, η περιοχή απειλείται και πάλι.

Περίπτερο  έλαβε την άδεια  να μετακινηθεί ακριβώς μπροστά στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο.

Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις στο παραμελημένο πάρκο από την Περιφέρεια και τον Δήμο Αθηναίων.

Στη γωνία της οδού Πειραιώς με την Ιερά Οδό, στέκεται η «Βιοτεχνία Υαλικών» της φαντασίας. Ξαναδιάβασα αυτό το μυθιστόρημα του Μένη Κουμανταρέα σε μια όμορφη έκδοση του «Κέδρου» από το 1978 (γ΄ έκδοση) με τα σχέδια της Ερικας Ευαγγελίδου.