Κατέχει το ρεκόρ της μεγαλύτερης δασικής πυρκαγιάς στην Ευρώπη και θα ήταν αδύνατον να μη συμπεριληφθεί στη μεγάλη ερευνητική εργασία του Earth System Science Data, που καταγράφει την περίοδο των πυρκαγιών Μαρτίου 2023 – Φεβρουαρίου 2024, στον Καναδά, στην περιοχή του Αμαζονίου, τη Νότια Αμερική αλλά και τον Εβρο.
Πρόκειται για μια περίοδο, η οποία χαρακτηρίστηκε, όπως λέει η έκθεση «State of Wildfires 2023-2024», από πρωτοφανή έκταση και εκπομπές αερίων από πυρκαγιές στον Καναδά· φονικές ταχέως εξελισσόμενες πυρκαγιές στη Χαβάη και τη Χιλή· τις μεγαλύτερες μεμονωμένες πυρκαγιές που έχουν καταγραφεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση και, ξανά, τον Καναδά, καθώς και εκτεταμένες πυρκαγιές στη βορειοδυτική Νότια Αμερική, συμπεριλαμβανομένων περιοχών του Αμαζονίου, όπως η Βραζιλία, η Βολιβία, η Κολομβία και η Βενεζουέλα.
Οι λόγοι της επιλογής του Εβρου ως case study
- Η δασική πυρκαγιά στον Εβρο επελέγη ως κεντρικό γεγονός της έκθεσης, καθώς αναδεικνύεται ως ένα σημαντικό γεγονός παγκόσμιας σημασίας. Οι λόγοι καταδεικνύουν και τη σοβαρότητα του συμβάντος, καθώς αποτελεί τη δεύτερη υψηλότερη καμένη έκταση στην ιστορία της χώρας. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα γνώρισε τη δεύτερη χειρότερη περίοδο πυρκαγιών από άποψη συνολικής καμένης έκτασης, με 1.727 τ.χλμ. να έχουν πληγεί, παρά τις πρόσφατες προσπάθειες για ενίσχυση των μηχανισμών πυρόσβεσης, σύμφωνα με την έκθεση. Η περίοδος πυρκαγιών του 2023 ήταν σημαντικά πιο σοβαρή από τα τυπικά έτη, με τις συνολικές καμένες εκτάσεις να υπερβαίνουν αξιοσημείωτα τους ιστορικούς μέσους όρους της χώρας και τις πρόσφατες δύσκολες περιόδους πυρκαγιών.
- Παράλληλα, η χώρα μας από τα μέσα Ιουλίου έως τα τέλη Αυγούστου αντιμετώπισε πολυάριθμες μεγάλες πυρκαγιές που εξάντλησαν τις πυροσβεστικές δυνατότητες, όπως αναφέρεται. Οι βασικές πυρκαγιές περιελάμβαναν αυτές στο νησί της Ρόδου, που έκαψαν 207 τ.χλμ., και τη μαζική πυρκαγιά στον Εβρο, που έφτασε τα 938 τ.χλμ. Ταυτόχρονα, η πυρκαγιά του Εβρου κατέστη η μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί στην πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία, επηρεάζοντας σημαντικά τόσο τις δασικές όσο και τις γεωργικές εκτάσεις. Οδήγησε επίσης στον τραγικό θάνατο 19 μεταναστών, οι οποίοι εγκλωβίστηκαν από τις φλόγες.
- Στη συνέχεια, η έκθεση κάνει λόγο για τις επιπτώσεις στις αστικές υποδομές. Οι πυρκαγιές κοντά σε κατοικημένες περιοχές επέφεραν αναγκαίες εκκενώσεις μεγάλης κλίμακας, συμπεριλαμβανομένων 20.000 τουριστών στη Ρόδο και σε πολλούς οικισμούς γύρω από την Πάρνηθα στην Αττική. Ισχυρή έκρηξη προκάλεσε και η φωτιά του Εβρου σε βάση της Πολεμικής Αεροπορίας, με αποτέλεσμα να προκληθούν ζημιές στην πόλη της Νέας Αγχιάλου.
- Την ίδια στιγμή, αναφέρονται οι σημαντικές εκκενώσεις οικισμών που ανέδειξαν τη σοβαρότητα της κατάστασης, ενώ δεν μένει απέξω η οικονομική και περιβαλλοντική ζημιά σε περιουσίες, υποδομές και φυσικά αποθέματα, με σημαντικές επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα και στις τοπικές οικονομίες.
- Τέλος, οι προκλήσεις της πυρόσβεσης, με την ταυτόχρονη εξάπλωση πολλαπλών πυρκαγιών, έγκειντο στην οριακή εξάντληση των πόρων με αξιοσημείωτη εστίαση στις εκκενώσεις και όχι στην καταστολή της πυρκαγιάς σε ορισμένες περιπτώσεις, σύμφωνα με τα λεγόμενα της έκθεσης.
Σύμφωνα, πάντως, με την έκθεση, όσον αφορά την πυρκαγιά στον Εβρο, υπογραμμίζει τον «εξαιρετικό χαρακτήρα της πυρκαγιάς στην περιοχή, η οποία δεν θα μπορούσε να είχε προβλεφθεί χρησιμοποιώντας τις προγνώσεις καιρού πυρκαγιάς. Ενώ υπήρχαν ευδιάκριτες ενδείξεις στις καταγραφές του Fire Weather Index (FWI) ότι οι ημέρες γύρω από το συμβάν ήταν πιο ακραίες από τις περισσότερες ημέρες της περιόδου των πυρκαγιών, παρόμοιες συνθήκες παρατηρήθηκαν και σε άλλες περιόδους χωρίς να έχουν ως αποτέλεσμα τις ίδιες καταστροφικές επιπτώσεις. Αυτό υπογραμμίζει τις εγγενείς δυσκολίες στην πρόβλεψη μεμονωμένων ακραίων πυρκαγιών και υπογραμμίζει την ανάγκη προώθησης συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης πέρα από τις καιρικές συνθήκες πυρκαγιάς για να ληφθεί υπόψη η διαθεσιμότητα καυσίμου και η μεταβλητότητα ανάφλεξης».
Ενώ υπήρχαν ευδιάκριτες ενδείξεις στις καταγραφές του Fire Weather Index (FWI) ότι οι ημέρες γύρω από το συμβάν ήταν πιο ακραίες από τις περισσότερες ημέρες της περιόδου των πυρκαγιών, παρόμοιες συνθήκες παρατηρήθηκαν και σε άλλες περιόδους χωρίς να έχουν ως αποτέλεσμα τις ίδιες καταστροφικές επιπτώσεις.
Οι στόχοι της έκθεσης
Να προσδιορίσει περιφερειακά ακραίες μεμονωμένες δασικές πυρκαγιές ή ακραίες περιόδους πυρκαγιών της περιόδου Μαρτίου 2003-Φεβρουαρίου 2024 και να τις τοποθετήσει στο πλαίσιο των πρόσφατων τάσεων.Οι αξιοσημείωτες επιπτώσεις στην κοινωνία ή το περιβάλλον, τα οποία ονομάζονται «εστιακά συμβάντα».Η συμβολή της ξηρότητας της καύσιμης ύλης, του φορτίου της, των αναφλέξεων και της καταστολής στην εμφάνιση κάθε εστιακού συμβάντος.Να αξιολογήσει την ικανότητα των λειτουργικών συστημάτων πρόβλεψης να προβλέψει κάθε εστιακό συμβάν.Να αποδώσει κάθε εστιακό γεγονός σε ανθρωπογενείς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της κλιματικής αλλαγής και της χρήσης γης.Να παράσχει μια προοπτική σχετικά με την πιθανότητα ακραίων γεγονότων την ερχόμενη περίοδο πυρκαγιών (που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2024).Να σχεδιάσει μελλοντικές αλλαγές στην πιθανότητα κάθε εστιακού γεγονότος υπό μελλοντικά σενάρια για το κλίμα.
Η «Κ» αναζήτησε την άποψη ενός εκ των συντακτών της έκθεσης – του δρος Γαβριήλ Ξανθόπουλου, διευθυντή Ερευνών, δασολόγου και ειδικού στις δασικές πυρκαγιές στον Ελληνικό Γεωργικό Οργανισμό «Δήμητρα» και στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων. Ο ίδιος μάς επισημαίνει ότι η έκθεση «State of Wildfires 2023–2024» καταγράφει τις εξελίξεις ως προς τις δασικές πυρκαγιές ανά τον κόσμο, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται η αύξηση της συχνότητας ακραίων πυρκαγιών.
«Αυτές αναφέρονται συχνά ως μεγα-πυρκαγιές. Επισημαίνεται ότι ο όρος δεν αναφέρεται στο μέγεθος της καμένης έκτασης των πυρκαγιών αλλά στην εξάπλωσή τους με ακραία συμπεριφορά (μεγάλη ταχύτητα, ένταση, μήκος φλόγας, δημιουργία νέων πυρκαγιών από καύτρες, δημιουργία στροβίλων και πυροσωρειτών κ.λπ.), που έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία αντιμετώπισή της με οποιοδήποτε μέσο για όσο διαρκούν αυτές οι συνθήκες. Σε μια πυρκαγιά που μπορεί να διαρκέσει πολλές ημέρες, μπορεί να υπάρξουν κάποιες περίοδοι (ώρες ή ημέρες) με χαρακτηριστικά μεγα-πυρκαγιάς», λέει ο δρ Γαβριήλ Ξανθόπουλος στην «Κ».
Οι συνθήκες, τα σφάλματα, οι συγκρίσεις
Δύο από τις βασικές μας ερωτήσεις ήταν η επίδραση που είχαν η κλιματική αλλαγή και ο ανθρωπογενής παράγοντας στις ακραίες πυρκαγιές, άλλως γνωστές ως μεγα-πυρκαγιές, στον Εβρο καθαυτόν. «Στην περίπτωση του Εβρου, στο ξεκίνημα, στις 19 Αυγούστου 2023, οι συνθήκες ήταν δύσκολες αλλά όχι ακραίες. Δυστυχώς, υπήρξαν σφάλματα (π.χ., αρχική υποτίμηση της κατάστασης) κατά την αρχική προσβολή, δηλαδή τις πρώτες δυνάμεις που εκτιμούν την κατάσταση και παίρνουν τα πρώτα κατασβεστικά μέτρα, που έδωσαν στην πυρκαγιά τη δυνατότητα να εξαπλωθεί. Στις επόμενες ημέρες, η έναρξη δεύτερης πυρκαγιάς βορειότερα της πρώτης, η χειροτέρευση των μετεωρολογικών συνθηκών και η προσέγγιση του μετώπου προς Αλεξανδρούπολη, όπου δόθηκε έμφαση στην εκκένωση του νοσοκομείου, επέτρεψαν στην πυρκαγιά να αποκτήσει χαρακτηριστικά μεγα-πυρκαγιάς για αρκετές ώρες».
Σε σύγκριση, πάντως, με τα αντίστοιχα καταστροφικά φαινόμενα στον Καναδά, ο Γαβριήλ Ξανθόπουλος υπογραμμίζει ότι «οι συνθήκες δεν συγκρίνονται με τον Καναδά, καθώς στον Εβρο υπήρχαν σημαντικότατες εναέριες δυνάμεις, δασοπυροσβέστες και τεχνικά μέσα. Δυστυχώς, όμως, παρουσιάστηκαν σημαντικές αδυναμίες σχεδιασμού και συντονισμού σε κρίσιμες περιόδους, όπως, επί παραδείγματι, η αποτυχία εντοπισμού του σημείου όπου έχουμε σοβαρές ελπίδες περιορισμού της πυρκαγιάς, αλλά και η ολιγωρία σχετικά με τις αλλαγές του ανέμου, άρα και την πορεία της φωτιάς», σύμφωνα με τον ίδιο. Μάλιστα, συμπληρώνει ότι η κατάσβεση στη χώρα της Βόρειας Αμερικής ήταν ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς στις αχανείς δασικές εκτάσεις του Καναδά, με μικρό οδικό δίκτυο και σχετικά περιορισμένη ανθρώπινη παρουσία, η τελική κατάσβεση καθίσταται έτι δυσχερέστερη αν οι δασοπυροσβέστες δεν βοηθηθούν από βελτίωση των καιρικών συνθηκών.
Από την άλλη, συγκριτικά με τον Αμαζόνιο, ο διευθυντής Ερευνών του ΕΛΓΟ «Δήμητρα» λέει στην «Κ» ότι «στα συνήθως υγρά δάση του Αμαζονίου υπήρξε επίσης ξηρασία. Ετσι, άρχισε και εκεί πληθώρα πυρκαγιών που εξελίχθηκαν πολύ περισσότερο σε ένταση και διάρκεια απ’ ό,τι επιτρέπουν συνήθως οι συνθήκες. Από τα στοιχεία, όμως, της έκθεσης προκύπτει ότι σημαντικό ρόλο στο πρόβλημα έπαιξε ένας ιδιαίτερα αυξημένος αριθμός εμπρησμών».
Ο ανθρώπινος παράγοντας
Οταν η κουβέντα με τον Γαβριήλ Ξανθόπουλο στρέφεται στον ανθρώπινο παράγοντα, ο ειδικός στις δασικές πυρκαγιές θεωρεί ότι, αναφορικά με την εκδήλωση και τις επιχειρήσεις κατάσβεσης, «ο ανθρώπινος παράγοντας έπαιξε σημαντικό ρόλο, όχι όμως όσον αφορά τις χρήσεις γης, όπου σε περιοχές με μεγάλη αξία εμφανίζονται συχνά συγκρούσεις συμφερόντων και εκδήλωση εμπρησμών».
Και εξειδικεύει:
- Η μείωση και γήρανση του πληθυσμού κατά κανόνα συνδυάζεται με αύξηση της ποσότητας της βιομάζας και της οριζόντιας συνέχειας αυτής. Οταν οι περιοχές αυτές ήταν ζωντανές, με ανθρώπους που καλλιεργούσαν τη γη, δημιουργούνταν διάκενα, λόγω των χωραφιών και των μπαξέδων, απ’ όπου η φωτιά δεν μπορούσε να προχωρήσει.
- Η ύπαρξη χωριών των οποίων οι κάτοικοι, σύμφωνα με το νέο δόγμα της Πολιτικής Προστασίας, κλήθηκαν να απομακρυνθούν μείωσε σε μεγάλο βαθμό την αποτελεσματικότητα του σχεδιασμού αντιμετώπισης, καθώς, αν οι κάτοικοι παρέμεναν στις περιουσίες τους, θα είχαν πιθανότητες διάσωσης των κατοικιών τους, όπως συνέβη στην Πεντέλη.
- Οι αποφάσεις σχετικά με την εκκένωση του νοσοκομείου της Αλεξανδρούπολης, ομοίως ως άνω.
- Ο εγκλωβισμός και θάνατος ομάδας μεταναστών επίσης συνέβαλε στη διάσπαση προσοχής και μείωσε την αποτελεσματικότητα.
- Τα εγγενή προβλήματα συντονισμού που αντιμετωπίζει το Πυροσβεστικό Σώμα σε περιπτώσεις μεγάλων δασικών πυρκαγιών (κρινόμενο εκ του αποτελέσματος σε πληθώρα περιστατικών, διαχρονικά).
Πρόληψη, ετοιμότητα, αντιμετώπιση
Με αφορμή τις τελευταίες αναφορές του επιστήμονα, προσπαθήσαμε, δεδομένης της κλίμακας αυτών των πυρκαγιών, να ορίσουμε ποιες αλλαγές στην πρόληψη, ετοιμότητα και αντιμετώπιση των πυρκαγιών είναι απαραίτητες για την αντιμετώπιση μελλοντικών πυρκαγιών, ειδικά υπό τις παρούσες επιδεινούμενες κλιματικές συνθήκες.
Είναι σίγουρο ότι, επαναλαμβάνοντας για ακόμα μία φορά αυτό που έχουμε κάνει έπειτα από τις καταστροφικές δασικές πυρκαγιές των τελευταίων ετών (1998, 2000, 2007, 2018, 2021, 2022, 2023), δηλαδή περαιτέρω ενίσχυση του μηχανισμού καταστολής, εγγυημένα δεν θα λύσει το πρόβλημα.
«Οι αλλαγές είναι ιδιαίτερα πολλές και σύνθετες. Η διαχείριση των πυρκαγιών δεν προσφέρεται για απλοϊκές λύσεις», λέει στην «Κ» ο Γαβριήλ Ξανθόπουλος. «Είναι σίγουρο ότι, επαναλαμβάνοντας για ακόμα μία φορά αυτό που έχουμε κάνει έπειτα από τις καταστροφικές δασικές πυρκαγιές των τελευταίων ετών (1998, 2000, 2007, 2018, 2021, 2022, 2023), δηλαδή περαιτέρω ενίσχυση του μηχανισμού καταστολής, εγγυημένα δεν θα λύσει το πρόβλημα. Η ανάγκη ισορροπίας πρόληψης-καταστολής και γενικότερα ολοκληρωμένης διαχείρισης και έξυπνης διακυβέρνησης των πυρκαγιών έχει αναλυθεί και επεξηγηθεί στην έκθεση που παρουσίασε στην ελληνική κυβέρνηση και στο Κοινοβούλιο η Ανεξάρτητη Επιτροπή Goldammer το 2019. Δυστυχώς τακτικισμοί και συντεχνιακές λογικές δεν επέτρεψαν την υλοποίησή της παρά την αποσπασματική εφαρμογή κάποιων προτάσεων. Χωρίς μια τέτοια ολοκληρωμένη προσέγγιση, απλώς παραθέτοντας με υπερηφάνεια αριθμούς για το πόσα ξοδέψαμε και θα ξοδέψουμε για νέα μέσα και τεχνολογίες (αποσιωπώντας ότι με αυτό τον τρόπο συνεχώς αποτυγχάνουμε), ο φαύλος κύκλος θα επαναληφθεί στο εγγύς μέλλον».
Οι μεσομακροπρόθεσμες επιπτώσεις
Οσα αναφέρει, πάντως, ο ειδικός στην «Κ» έχουν ήδη αποσαφηνίσει, τουλάχιστον για την περιοχή του Εβρου, τις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες οικολογικές επιπτώσεις μιας τόσο εκτεταμένης καταστροφής, ειδικά σε ευαίσθητες περιοχές όπως το Εθνικό Πάρκο Δαδιάς.
«Η περιοχή που κάηκε στον Εβρο είναι μείγμα διαφόρων τύπων βλάστησης, δασικής αλλά και αγροτικής. Επίσης η ένταση της καύσης δεν είναι παντού η ίδια, καθώς η πυρκαγιά εξαπλώθηκε για πολλά 24ωρα, ημέρα και νύχτα, με μεταβαλλόμενη προφανώς ένταση. Οι οικολογικές επιπτώσεις επομένως είναι μεταβλητές, εξαρτώμενες από το πόσο προσαρμοσμένος στην πυρκαγιά είναι ένας τύπος οικοσυστήματος, αλλά και τη δριμύτητα με την οποία κάηκε. Μακροπρόθεσμα η περιοχή θα ισορροπήσει οικολογικά και θα επουλώσει τις πληγές της».
Η προηγούμενη εμπειρία στην πυρκαγιά της Ηλείας (2007), όπου υπήρξαν μικρές και αναποτελεσματικές παρεμβάσεις, δυστυχώς κατέληξε σε απώλεια ενεργού πληθυσμού.
Ωστόσο, κατά την άποψη του Γαβριήλ Ξανθόπουλου, «το σημαντικότερο στοίχημα αφορά τις επιπτώσεις στον τοπικό πληθυσμό στην ιδιαίτερα ευαίσθητη αυτή περιοχή. Η τεράστια καμένη έκταση, που δημιουργεί τεράστιες προκλήσεις διαχείρισης, πιθανά σφάλματα κατά τις προσπάθειες αποκατάστασης που γενικά έχουν μία “επιχειρηματική λογική” και όχι “λογική ευαισθησίας” απέναντι στο δάσος, αλλά και η περιορισμένη ευαισθησία και προσοχή στην αγωνία των κατοίκων, πολλοί από τους οποίους αντιμετωπίζουν σοβαρές απώλειες σταθερού εισοδήματος, περιορίζουν την αισιοδοξία για καλή έκβαση, ιδίως όσον αφορά το κοινωνικοοικονομικό σκέλος. Η προηγούμενη εμπειρία στην πυρκαγιά της Ηλείας (2007), όπου υπήρξαν μικρές και αναποτελεσματικές παρεμβάσεις, δυστυχώς κατέληξε σε απώλεια ενεργού πληθυσμού».
Το «παράδοξο της φωτιάς»
Οπως αναφέρει και η έκθεση, οι πυρκαγιές απελευθέρωσαν τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, συμβάλλοντας στην πιθανότητα για περισσότερες πυρκαγιές στο μέλλον. Ρωτήσαμε τον Γαβριήλ Ξανθόπουλο για το ποια μέτρα μπορούν να ληφθούν για τον μετριασμό αυτού του κύκλου, ιδιαίτερα σε περιοχές που είναι ευάλωτες σε τέτοιες πυρκαγιές.
«Στις δασικές πυρκαγιές είναι γνωστό, παγκοσμίως, ένα φαινόμενο που ονομάζεται το “παράδοξο της φωτιάς” (Fire Paradox). Ο όρος αναφέρεται στο γεγονός ότι η επιτυχημένη καταστολή επί συναπτά έτη οδηγεί σε αύξηση της δασικής βιομάζας, οπότε οι μελλοντικές πυρκαγιές γίνονται όλο και δυσκολότερες, με αποτέλεσμα έπειτα από μια σειρά “επιτυχημένων” αντιπυρικών περιόδων να ακολουθούν μία ή περισσότερες καταστροφικές. Μοναδικός τρόπος να αποφευχθεί αυτό είναι η σωστή διαχείριση των δασών, δηλαδή η επιστημονικά σχεδιασμένη και οργανωμένη στον χώρο και τον χρόνο παραγόμενη δασική βιομάζα με σκοπό τη χρησιμοποίησή της».
Η επιτυχημένη καταστολή επί συναπτά έτη οδηγεί σε αύξηση της δασικής βιομάζας, οπότε οι μελλοντικές πυρκαγιές γίνονται όλο και δυσκολότερες, με αποτέλεσμα έπειτα από μια σειρά “επιτυχημένων” αντιπυρικών περιόδων να ακολουθούν μία ή περισσότερες καταστροφικές.
Ο ειδικός των δασικών πυρκαγιών μάς λέει ότι η σημερινή ενίσχυση της Πολιτικής Προστασίας, τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς, «συχνά σε βάρος των φορέων διαχείρισης (όπως η Δασική Υπηρεσία), οδηγεί με μαθηματικό τρόπο σε αυτό το φαινόμενο. Η αναζήτηση “γρήγορων” λύσεων από τον πολιτικό κόσμο δεν συνάδει με τους μεγάλους χρόνους που απαιτούν η διαχείριση αλλά και η πρόληψη γενικότερα για να αποδώσουν. Στη χώρα μας, η σταδιακή απαξίωση της Δασικής Υπηρεσίας κατά την τελευταία 25ετία αποτυπώνεται σε μεγάλο βαθμό στις καταστροφικές πυρκαγιές».
Συμπληρώνει, δε, ότι «η πρόταση για τον περιορισμό των ποσοτήτων του άνθρακα που εκλύονται από τις μεγάλες πυρκαγιές είναι η έμφαση στη σωστή διαχείριση των δασών αλλά και της υπαίθρου γενικότερα. Αυτό απαιτεί παραμονή των κατοίκων στην ύπαιθρο με ενίσχυση της δυνατότητάς τους να λειτουργήσουν παραγωγικά και με εφαρμογή καλών πρακτικών που στοχεύουν στη δημιουργία ανθεκτικότητας του αγροτικού και δασικού χώρου».
Οι προβλέψεις της έκθεσης για την Ελλάδα
Σύμφωνα με το μοντέλο SSP126, δεν προβλέπεται σημαντική αύξηση κινδύνου έως το 2100, ενώ σημαντικές αυξήσεις στην πιθανότητα (έως 3,3%) προβλέπονται από τα μοντέλα SSP585 και SSP370 έως τη δεκαετία του 2090, γεγονός που συνεπάγεται συχνότερα ακραία γεγονότα πυρκαγιάς. Οι παράκτιες περιοχές της Ελλάδας αναμένεται να παρουσιάσουν τις μεγαλύτερες αυξήσεις κινδύνου, ενώ οι εσωτερικές περιοχές ενδέχεται να παρουσιάσουν πτώση.
Κεντρική φωτογραφία: Ο Εβρος φλέγεται… (©AP Photo/Achilleas Chiras)
