Χρειάστηκαν περίπου δύο εβδομάδες οι διαπραγματευτές των 195 χωρών που συμμετείχαν στη Σύνοδο για το κλίμα στο Παρίσι προκειμένου να φτάσουν τελικά σε μια συμφωνία – ορόσημο το Σαββατοκύριακο που πέρασε, έπειτα από ατελείωτους εσπρέσο που χρησιμοποιήθηκαν ως «καύσιμα» προκειμένου να βγαίνουν οι νύχτες χωρίς να κλείνουν τα μάτια των παρευρισκόμενων στις συζητήσεις που χαρακτηρίστηκαν από το πάθος των συμμετέχοντων.
Όμως η ιστορία για το πως πραγματοποιήθηκε τελικά η ιστορική συμφωνία, ξεκινάει πολύ πριν από αυτές τις συζητήσεις και συγκεκριμένα τον Δεκέμβριο του 2009, με την αποτυχία της Συνόδου που είχε γίνει τότε στην Κοπεγχάγη.
Αυτή η συνάντηση εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι ήταν μια μελετημένη περίπτωση για το πως να μην φτάσει κάποιος σε συμφωνία. Οι οικοδεσπότες είχαν ανεβάσει αρκετά τους τόνους, στήνοντας οδοφράγματα, σύρματα και ατσάλινα κλουβιά προκειμένου να φυλακίζουν τους διαδηλωτές που ξεπερνούσαν τα όρια.
Η υπουργός της Δανίας για το κλίμα και την ενέργεια, Connie Hedegaard, ήταν αρκετά ευθύς στην προσέγγισή της, ασκώντας πίεση στις κυβερνήσεις να θέσουν ένα πολιτικό τίμημα τόσο υψηλό, που κανείς δεν θα μπορούσε να το πληρώσει.
Στις τεταμένες τελευταίες ώρες, οι ηγέτες του κόσμου από ένα μεγάλο φάσμα χωρών πήραν τις διαπραγματεύσεις στα δικά τους χέρια αφήνοντας υπ' ατμόν τις μικρότερες χώρες. Λίγα πράγματα προέκυψαν από εκείνες τις συνομιλίες, εκτός από την πικρία και κάποιες προτάσεις που για τέτοια Σύνοδο αποδείχθηκαν μάταιες.
«Μετά τη Σύνοδο της Κοπεγχάγης πολλοί Παγκόσμιοι Ηγέτες πίστεψαν ότι τα Ηνωμένα Εθνη δεν θα εργάζονταν πλέον για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής», είχε δηλώσει σε συνέντευξη ο γ.γ, του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, προσθέτοντας ότι «ήταν οδυνηρό και απογοητευτικό το αποτέλεσμα».
Ομως τί άλλαξε από την Κοπεγχάγη στο Παρίσι; Εν ολίγοις, τρία πράγματα: Μια θεμελιώδης αλλαγή στη γεωπολιτική της κλιματικής αλλαγής, η προειδοποίηση της άμεσης απειλής για το κλίμα, αλλά και η τέχνη της γαλλικής διπλωματίας κατά τη διαπραγμάτευση και τους μήνες που προηγήθηκαν αυτής, προκειμένου να υπάρξει χαλάρωση στις «κόκκινες γραμμές» των διαπραγματευτών και να μειωθούν οι πιθανότητες τα κύρια σημεία διαφωνίας να «σκοτώσουν» τη συμφωνία για το κλίμα. Η Γαλλία φρόντισε κάθε χώρα να ακουστεί ανεξάρτητα από το μέγεθός της ή τον φυσικό της πλούτο.
«Ηταν μια ευχάριστη έκπλγηξη το γεγονός ότι μετά την απογοητευτική Σύνοδο της Κοπεγχάγης οι 195 χώρες κατέληξαν σε μια τόσο φιλόδοξη συμφωνία που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί», δήλωσε ο Τζιμ Γιονγκ Κιμ, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, ο οποίος είχε ενεργό ρόλο στις συνομιλίες. «Αυτό δεν συμβαίνει ποτέ», κατέληξε στη δήλωσή του που απλά επιβεβαιώνει την επιτυχία της Συνόδου στο Παρίσι.
