Eνα ακόμη παράδοξο της ελληνικής κοινωνίας αποτυπώνεται στα στοιχεία της Eurostat, το οποίο αφορά στην ιατρική κάλυψη του πληθυσμού της χώρας μας και δη στον πολυσυζητημένο θεσμό του προσωπικού γιατρού.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας, η Ελλάδα διαθέτει τον υψηλότερο αριθμό γιατρών ανά 100.000 κατοίκους, αλλά τον χαμηλότερο αριθμό εκείνων που έχουν ειδικευθεί στη Γενική Ιατρική. Η τελευταία αυτή ειδικότητα είναι –μαζί με την ειδικότητα των παθολόγων– εκείνη που μπορεί να υπηρετήσει τον θεσμό του προσωπικού γιατρού.
Για τον λόγο αυτό την Παρασκευή 20/10 η αναπληρώτρια Υπουργός Υγείας, Ειρήνη Αγαπηδάκη, προχώρησε σε ανακοινώσεις σχετικά με τα κίνητρα που επιχειρείται να δοθούν ώστε να τονωθεί το ενδιαφέρον των σπουδαστών Ιατρικής –και όχι μόνο– να ειδικευτούν στη Γενική Ιατρική.
Πάντως τα στοιχεία της Eurostat είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά για τις επιλογές εκείνων που θέλουν να ασχοληθούν με την Ιατρική, δείχνοντας παράλληλα και μια ελληνική ιδιαιτερότητα.
Πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέραμε η Ελλάδα με 629,2 γιατρούς όλων των ειδικοτήτων ή ειδικευόμενους ανά 100.000 κατοίκους, είναι η πρώτη μεταξύ 35 ευρωπαϊκών κρατών σε επάρκεια γιατρών. Ακολουθεί η Πορτογαλία με 562 και η Αυστρία με 540,9 γιατρούς.
Παρόλα αυτά η χώρα μας διαθέτει μόλις 46,8 γενικούς γιατρούς ανά 100.000 κατοίκους, ήτοι την τελευταία θέση στην Ευρώπη, όταν πρώτη είναι η Πορτογαλία με 298,2 γενικούς γιατρούς.
Το δε παράδοξο που σημειώσαμε αποτυπώνεται και στο γεγονός ότι η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στις ειδικότητες των παιδιάτρων, των μαιευτήρων-γυναικολόγων και των χειρουργών.
Κερδίζει έδαφος η Ιατρική Ακριβείας
Σύμφωνα με τον κ. Ευάγγελο Φραγκούλη, γενικό γραμματέα στην εταιρεία Ελληνική Ακαδημία Γενικής/Οικογενειακής Ιατρικής & ΠΦΥ, σε παγκόσμιο επίπεδο παρατηρείται μια απομείωση του στάτους της Γενικής Ιατρικής, καθώς σε επίπεδο επιστημονικό και έρευνας φαίνεται να κερδίζει έδαφος η εξειδίκευση σε τομείς που έχουν να κάνουν περισσότερο με τη διαχείριση ασθενειών που αντιμετωπίζονται με την Ιατρική Ακριβείας, την εξατομικευμένη θεραπεία και τις νέες τεχνολογίες.
Παράλληλα αναφέρει ότι η ειδικότητα της Γενικής Ιατρικής στην Ελλάδα γίνεται σήμερα στις πανεπιστημιακές κλινικές, κάτι σχετικά οξύμωρο με την υπηρεσία των γιατρών στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Για τον λόγο αυτό και η κ. Αγαπηδάκη αναφέρθηκε στη δημιουργία Πανεπιστημιακών Μονάδων ΠΦΥ.
Οι ιδιώτες γενικοί οικογενειακοί ιατροί και παθολόγοι, που επέλεξαν να συμβληθούν με τον ΕΟΠΥΥ ως προσωπικοί διπλασιάστηκαν, αλλά παραμένουν η μειοψηφία.
Σχετικά δε με την επιλογή ενός γιατρού να εργασθεί ως προσωπικός γιατρός, ο κ. Φραγκούλης σημειώνει ακόμη:
«Η μεταρρύθμιση του προσωπικού γιατρού, που έφερε εις πέρας η προηγούμενη ηγεσία του ΥΥ, με σημαντική αύξηση της επένδυσης στην ΠΦΥ και παροχή αυξημένων κινήτρων στους γιατρούς να ενταχθούν στον θεσμό αποτέλεσε ένα μεγάλο άλμα στην προσπάθεια κάλυψης του πληθυσμού, με το 55% των δικαιούχων να εγγράφεται σε προσωπικό γιατρό. Οι ιδιώτες γενικοί οικογενειακοί ιατροί και παθολόγοι, που επέλεξαν να συμβληθούν με τον ΕΟΠΥΥ ως προσωπικοί διπλασιάστηκαν, αλλά παραμένουν η μειοψηφία. 1.250 ιδιώτες γιατροί έχουν αναλάβει τον ρόλο του προσωπικού γιατρού και περισσότεροι από 2.500 παραμένουν εκτός, κρίνοντας το προσφερόμενο συμβόλαιο ως μη ελκυστικό. Το μεγάλο στοίχημα για την πολιτεία είναι να διαμορφώσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να προσελκύσει συναδέλφους από αυτή τη μεγάλη δεξαμενή έμπειρων και καλά εκπαιδευμένων γιατρών στο σύστημα».
Φωτογραφία: Shutterstock
