Μπορεί να έχετε παρατηρήσει ότι η λαβή σας αποδυναμώνεται αργά στο ένα χέρι, λόγω του ότι το μικρό δάχτυλο ή ο παράμεσος γέρνει σταδιακά προς την παλάμη, με αποτέλεσμα να μην μπορείτε να ακουμπήσετε το χέρι σας επίπεδο πάνω σε ένα τραπέζι. Με τον καιρό, αυτή η αλλαγή σάς δυσκολεύει να κάνετε χειραψία, να πιάσετε αντικείμενα, να γράψετε σε ένα πληκτρολόγιο, να ντυθείτε και πολλά άλλα. Πρόκειται για ένα πρόβλημα που ονομάζεται ρίκνωση παλαμιαίας απονεύρωσης ή νόσος του Ντουπουιτράν. Ευτυχώς, υπάρχουν αρκετοί τρόποι αποκατάστασης που βοηθούν το δάχτυλό σας να ισιώσει ξανά.
Τι είναι η ρίκνωση παλαμιαίας απονεύρωσης;
Η ρίκνωση παλαμιαίας απονεύρωσης θεωρείται γενετική πάθηση. «Αναπτύσσεται όταν εμφανίζει πάχυνση και συρρίκνωση ο ινώδης ιστός ο οποίος σχηματίζεται από κολλαγόνο και βρίσκεται κάτω από το δέρμα της παλάμης και ανάμεσα στους τένοντες που κινούν τα δάχτυλα. Το κολλαγόνο σχηματίζει οζίδια και δομές σαν κορδόνια τα οποία προσκολλώνται στους τένοντες και τραβούν τα δάχτυλα προς την παλάμη», εξηγεί ο δρ Abhiram Bhashyam, χειρουργός χειρός και άκρας χειρός στο συνεργαζόμενο με το Χάρβαρντ Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης.
Παρότι η ρίκνωση παλαμιαίας απονεύρωσης συνήθως πλήττει τον παράμεσο ή το μικρό δάχτυλο του χεριού, μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε στην παλάμη και να επηρεάσει οποιοδήποτε δάχτυλο. «Στα πρώιμα στάδια, η νόσος Ντουπουιτράν αρχίζει να τραβά το δάχτυλο προς τα κάτω. Κάποιες φορές, η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί. Σε πιο όψιμα στάδια, το δάχτυλο έχει κατέβει τόσο πολύ που δεν μπορείτε καν να ανοίξετε την παλάμη σας και δημιουργεί πρόβλημα στην ποιότητα της ζωής σας», προσθέτει ο δρ Bhashyam.
Προσεγγίσεις στο πρώιμο στάδιο
Αν ανακαλύψετε μια πάχυνση στην παλάμη σας και υποψιάζεστε ρίκνωση παλαμιαίας απονεύρωσης, αλλά δεν επηρεάζει την ικανότητά σας να κάνετε οποιαδήποτε κίνηση είναι σημαντική για εσάς, μάλλον δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα, αν και θα ήταν χρήσιμο να δείτε έναν χειρουργό άκρας χειρός. «Αν η πάχυνση είναι απλά ένα οζίδιο και δεν επηρεάζει τη ζωή σας, απλά το παρακολουθούμε για να βεβαιωθούμε ότι δεν επιδεινώνεται. Θα σας ζητήσουμε να το παρακολουθείτε στο σπίτι», αναφέρει ο δρ Bhashyam.
Συνιστά ένα απλό τεστ: «Την πρώτη ημέρα κάθε μήνα, ακουμπήστε την παλάμη σας επίπεδη σε ένα τραπέζι. Αν μπορείτε να το κάνετε αυτό, δεν υπάρχει θεραπεία που θα σας κάνει καλύτερα», λέει ο δρ Bhashyam. «Αν δεν μπορείτε να ακουμπήσετε την παλάμη επίπεδη στο τραπέζι, θα πρέπει να δείτε χειρουργό άκρας χειρός».
Προσεγγίσεις σε όψιμο στάδιο
Σε πιο όψιμο στάδιο της νόσου, οι γιατροί μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα σε τρεις θεραπείες. Καθεμία στοχεύει τον παχύ ιστό κολλαγόνου, ελευθερώνοντας τους τένοντες έτσι ώστε τα δάχτυλα να μπορούν να ισιώσουν. Το ασφαλιστικό πρόγραμμα Medicare στις ΗΠΑ καλύπτει και τις τρεις.
Απονευροτομή με βελόνη. Σε αυτή τη θεραπεία, η οποία πραγματοποιείται σε ιατρείο και ονομάζεται επίσης διαδερμική φασιοτομή με βελόνη, ο γιατρός χρησιμοποιεί μια βελόνα για να διασπάσει τον ιστό κολλαγόνου.
Ένεση κολλαγενάσης. Και αυτή η θεραπεία γίνεται σε ιατρείο. Ο γιατρός εγχέει ένα ένζυμο που ονομάζεται κολλαγενάση στην παλάμη. Το ένζυμο διαλύει τον ιστό κολλαγόνου.
Τόσο στην ένεση κολλαγενάσης όσο και στην απονευροτομή με βελόνη, η ανάρρωση περιλαμβάνει τη χρήση ενός νάρθηκα τη νύχτα για περίπου τέσσερις εβδομάδες, έτσι ώστε το δάχτυλο να παραμένει σε ίσια θέση, καθώς και τέσσερις έως έξι εβδομάδες φυσικοθεραπείας στο χέρι.
Χειρουργική επέμβαση. Για την επέμβαση αυτή θα πρέπει να πάτε σε χειρουργείο και να υποβληθείτε σε αναισθησία. Ο χειρουργός θα πραγματοποιήσει μια τομή στο χέρι σας και θα αφαιρέσει τον ιστό κολλαγόνου. Για μία ή δύο εβδομάδες μετά τη χειρουργική επέμβαση, θα πρέπει να φοράτε έναν νάρθηκα μέρα και νύχτα. Μετά από αυτό, θα φοράτε τον νάρθηκα τη νύχτα μόνο, για περίπου ένα μήνα. Επίσης, θα χρειαστείτε έξι έως οχτώ εβδομάδες φυσικοθεραπείας στο χέρι.
Υποτροπή
Ανεξάρτητα από το ποια θεραπεία θα εφαρμόσετε, η πάθηση μπορεί να επιστρέψει. Ο δρ Bhashyam λέει ότι, πέντε χρόνια μετά τη θεραπεία, η νόσος Ντουπουιτράν επιστρέφει περίπου στο 20% των περιπτώσεων μετά από απονευροτομή με βελόνη, στο 10% μετά από χειρουργική επέμβαση και σε ένα ενδιάμεσο ποσοστό μετά από ένεση κολλαγενάσης.
Τι γίνεται τότε; «Εάν προηγουμένως είχατε υποβληθεί σε απονευροτομή με βελόνη ή σε ένεση κολλαγενάσης, τότε η χειρουργική επέμβαση είναι η συχνότερη θεραπεία», λέει ο δρ Bhashyam. «Αν έχετε ήδη κάνει χειρουργική επέμβαση, η νέα χειρουργική επέμβαση είναι δυνατή, αλλά είναι πιο δύσκολη για τον χειρουργό».
Ποια διαδικασία είναι η καλύτερη;
Μια διαδικασία που γίνεται στο ιατρείο είναι προφανώς λιγότερο επεμβατική από τη χειρουργική επέμβαση. Ωστόσο, η επιλογή θεραπείας εξαρτάται κυρίως από τη βαρύτητα της κατάστασης (τα σοβαρά περιστατικά συνήθως απαιτούν χειρουργική επέμβαση) και τη θέση του ιστού κολλαγόνου. «Εάν είναι κοντά σε ορισμένες αρτηρίες και νεύρα του χεριού, θα συνιστούσα χειρουργική επέμβαση γιατί μπορώ να έχω καλύτερη οπτική παρακολούθηση, με λιγότερο κίνδυνο να καταστρέψω τις αρτηρίες ή τα νεύρα, σε σύγκριση με μια διαδικασία στο ιατρείο», εξηγεί ο δρ Bhashyam.
Αν το μέρος του ιστού με πάχυνση δεν περιλαμβάνει τέτοιες αρτηρίες και νεύρα, ο δρ Bhashyam συνήθως συνιστά να δοκιμάσετε πρώτα την ένεση κολλαγενάσης. «Είτε η ένεση είτε μια χειρουργική επέμβαση μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση της ποιότητας της ζωής σας», αναφέρει.
