H μάθηση απαιτεί την απόκτηση νέων και άγνωστων πληροφοριών που πρέπει να ενσωματωθούν και να αποθηκευθούν στη μακροπρόθεσμη μνήμη.
Ενας τρόπος για να το επιτύχουμε αυτό είναι η συνεχής επανάληψη. Πρόσφατες μελέτες, όμως, υποδεικνύουν ότι και η σωματική δραστηριότητα διαδραματίζει κάποιο ρόλο στη διαδικασία. Ο ύπνος, παραδείγματος χάριν, ενισχύει τη μνήμη. Επίσης, πειράματα έδειξαν ότι τα ποντίκια που τρέχουν αφού έχουν μάθει κάτι καινούργιο το κάνουν κτήμα τους πολύ καλύτερα από τα ποντίκια που μένουν ακίνητα. Η άσκηση αυξάνει την παραγωγή χημικών ουσιών που συνδέονται με τις διανοητικές λειτουργίες.
Ερευνητές στο Ινστιτούτο Εγκεφάλου, Γνώσης και Συμπεριφοράς Ντόντερς του Πανεπιστημίου Ράντμπουντ της Ολλανδίας και του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου άρχισαν να ερευνούν αυτήν τη σύνδεση. Στη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Current Biology, συμμετείχαν 72 υγιείς άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι αρχικώς υποβλήθηκαν σε 40 λεπτά ασκήσεων οπτικής εκμάθησης. Παρακολούθησαν εικόνες σε οθόνη υπολογιστή και τους ζητήθηκε να θυμηθούν τις θέσεις αυτών των εικόνων. Στη συνέχεια, παρακολούθησαν ντοκιμαντέρ για τη Φύση. Οι δύο στους τρεις συμμετέχοντες ασκήθηκαν σε σταθερά ποδήλατα επί 35 λεπτά, οι μισοί αμέσως μετά το τεστ, ενώ οι υπόλοιποι τέσσερις ώρες αργότερα. Δύο ημέρες αργότερα επέστρεψαν όλοι στο εργαστήριο και επανέλαβαν το τεστ, ενώ ένας μαγνητικός τομογράφος κατέγραφε την εγκεφαλική τους λειτουργία.
Αυτοί που ασκήθηκαν τέσσερις ώρες μετά το τεστ αναγνώρισαν τις θέσεις των φωτογραφιών με μεγαλύτερη ακρίβεια. Ταυτόχρονα η εγκεφαλική τους λειτουργία ήταν κάπως διαφορετική και είχε πιο σταθερή νευρωνική δραστηριότητα. Οι συντάκτες της μελέτης υποστηρίζουν ότι οι εγκέφαλοι αυτών των ανθρώπων πιθανώς να λειτουργούσαν πιο αποτελεσματικά, επειδή είχαν απομνημονεύσει τα πρότυπα των φωτογραφιών τόσο καλά. Γιατί η καθυστέρηση της άσκησης κατά τέσσερις ώρες ήταν πιο αποτελεσματική στην εκμάθηση από την άμεση άσκηση παραμένει άγνωστο. Αλλωστε, τα πειραματόζωα φαίνεται να τα καταφέρνουν καλύτερα όταν ασκούνται αμέσως αφού έχουν μάθει κάτι νέο.
Ο Ελκο βαν Ντόνγκεν, ο επιστήμονας που υπογράφει την έρευνα ελπίζει ότι μελλοντικές μελέτες θα συμβάλουν στον προσδιορισμό της καλύτερης χρονικής στιγμής για άσκηση αλλά και της ιδανικής δραστηριότητας για την ενίσχυση της μάθησης. Οταν η άσκηση είναι πολύ σκληρή, τότε μπορεί να έχει ολέθρια αποτελέσματα στην απόκτηση γνώσης. Την ίδια στιγμή, όταν η άσκηση είναι υπερβολικά ήπια, όπως ένας μικρός αργός περίπατος, τότε ενδέχεται να μην προκαλέσει την απελευθέρωση των χημικών ουσιών που επηρεάζουν τον τρόπο που ο εγκέφαλος μαθαίνει.
