Είχα την τύχη και στο παρελθόν να «δουλέψω» κάποιο μηχανισμό ρολογιού. Αλλά η εμπειρία ήταν πλήρως… ελβετική, σε κάποιο manufacture ωρολογοποιίας, ψηλά στα όρη Γιούρα, με τις τεράστιες τζαμαρίες να φέρνουν άπλετο φυσικό φως και τους πάγκους να θυμίζουν περισσότερο νοσοκομείο, παρά αυτό που θα περίμενα από ένα εργαστήρι «ρολογά». Δεν ήταν μια εντελώς άσκοπη προσπάθεια -κάθε άλλο-, αλλά θα την ονόμαζα «κλινική». Αυτό ακριβώς, δηλαδή, που πρέπει να περιμένουμε από κάθε ωρολογοποιία που σέβεται τον εαυτό της. Η συναρμολόγηση στο χέρι ενός πολύ σύνθετου calibre είναι μια διαδικασία εξαιρετικά χρονοβόρα, χρειάζεται τεράστια υπομονή και απαιτεί αντοχή να δουλεύεις συνεχώς με τη λούπα στο μάτι και με εργαλεία που δεν είναι συνηθισμένα. Όχι τυχαία, είναι δύσκολο ακόμη και για τις πιο μεγάλες ωρολογοποιίες σήμερα να βρουν τους κατάλληλους τεχνίτες.
Όταν έλαβα την πρόσκληση του κ. Βασίλη Καίσαρη, λοιπόν, για μια βραδιά «μαστορεμάτων» όχι σε κάποιο εργαστήρι ρολογά, αλλά στο Solid Loft του Ψυχικού -κοινώς σε ένα σκοτεινό χώρο, βράδυ, συνοδεία ποτών και εδεσμάτων, είπα αμέσως «ναι». «Αυτό θα έχει πλάκα», σκέφτηκα. Την τελευταία φορά που πείραξα κάποιο μηχανισμό, υπό τις συνθήκες που περιέγραψα στην αρχή αυτού του κειμένου, δεν είχε πάει και πολύ καλά. Τι θα γινόταν τώρα;
Όταν έφτασα στο χώρο, συνειδητοποίησα ότι κανείς δεν αστειευόταν. Οι ωρολογοποιοί της Zenith είχαν φέρει μαζί τους 4 κανονικούς και πλήρεις πάγκους εργασίας και οι καλεσμένοι του κ. Καίσαρη, συλλέκτες και φίλοι της μάρκας κυρίως, χωριστήκαμε σε ομάδες -η δική μου τετράδα ήταν η πρώτη που πήρε θέση. Είπα «όχι» στην ευγενική προσφορά για αλκοόλ και επέλεξα ένα αναψυκτικό για αρχή. Ακόμη κι έτσι, στα πέντε πρώτα λεπτά είχα ξεβιδώσει το λάθος εξάρτημα, είχα χάσει, βρει και ξαναχάσει μια βίδα μεγέθους μικρότερου του κεφαλιού μιας καρφίτσας και είχα ήδη καλέσει τον «δάσκαλο» για βοήθεια. Ο ωρολογοποιός της Zenith, με χαρακτηριστική υπομονή μου εξήγησε τι είχα κάνει λάθος, μου έφερε μια καινούργια βίδα και με καθοδήγησε με απλές εντολές, ώστε να προλάβω να ολοκληρώσω την αποστολή μου εντός χρόνου και να μην βγω από το mini-manufacture μας ως αποτυχημένος ή έστω ουραγός. Βέβαια, στο τέλος μας είπε ότι κανένας ωρολογοποιός δεν έχει ποτέ την πίεση του χρόνου. Σε έναν οίκο σαν τη Zenith, το ζητούμενο είναι να λειτουργεί άψογα ο μηχανισμός. Κι επειδή τα λάθη είναι αναπόφευκτα, δίνεται στους τεχνίτες όσος χρόνος χρειάζονται για να ολοκληρώσουν το έργο τους.
-
Οι πάγκοι των ωρολογοποιών της Zenith μας περιμένουν.
-
Ακούμε προσεκτικά τις οδηγίες…
-
…και αρχίζουμε να δουλεύουμε με τα κατάλληλα εργαλεία.
-
Ο μηχανισμός του “μαθήματός” μας είναι ο περίφημος El Primero.
Ο μηχανισμός πάνω στον οποίον εργαστήκαμε δεν ήταν άλλος από τον περίφημο El Primero, τον πρώτο αυτόματο μηχανισμό με λειτουργία χρονογράφου. Και, καθώς σκοπός της βραδιάς δεν ήταν βεβαίως να περάσουμε κάποια δοκιμασία για να μας πάρουν για μαθητευόμενους τεχνίτες στο manufacture της Zenith στο Le Locle, όταν αφήσαμε τους πάγκους με τα «κατορθώματά» μας, είχαμε την ευκαιρία να φορέσουμε στα χέρια μας όλα τα καινούργια μοντέλα της εταιρείας, αρκετά από τα οποία φέρουν μηχανισμούς El Primero, ακριβώς σαν αυτούς που παραλίγο να καταστρέψουμε.
Λίγο το άγχος της χαμένης βίδας, λίγο η ώρα που είχε πια περάσει, και το αναψυκτικό μου αντικαταστάθηκε (επιτέλους) από αλκοόλ, η διάθεση έγινε πιο χαλαρή και η όμορφη βραδιά συνεχίστηκε με τους συναρπαστικούς καλεσμένους της να διηγούνται ιστορίες για τις συλλογές τους -και τους πάντα σβέλτους και αγέρωχους El Primero τους.
