Αρχές δεκαετίας 1950: μια ομάδα Ελλήνων από το κεφαλοχώρι Δίβρη, οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει στην Αμερική, αποφασίζει να κάνει μια γενναιόδωρη προσφορά στον τόπο της.
Κάπως έτσι, το 1956 ανοίγει τις πόρτες του ο «Υγειονομικός Σταθμός της Λαμπείας» ο οποίος «εκτίσθη δαπάναις της Πανηλειακής Ομοσπονδίας Αμερικής και Συλλόγου Διβριωτών Γούστερ Μασσαχουσέτης» για τις οικογένειες και τους συμπατριώτες αυτών που ξενιτεύτηκαν.
Η Λαμπεία, γνωστή και ως Δίβρη, είναι ένα ιστορικό κεφαλοχώρι, «καρφιτσωμένο» στα 900 μέτρα. Βρίσκεται μέσα στην αγκαλιά των ορέων Λάμπεια, στην ορεινή Ηλεία, στα σύνορα του νομού με την Αχαΐα και την Αρκαδία.
Είκοσι περίπου χρόνια μετά το ξεκίνημα της λειτουργίας του, ο Υγειονομικός Σταθμός της Λαμπείας είχε φτάσει να απασχολεί μόνιμο κρατικό γιατρό, μαία, αδελφή νοσοκόμα και λοιπό προσωπικό. Διέθετε αίθουσα έξι κλινών βραχείας νοσηλείας, ηλεκτροκαρδιογράφο, ακτινολογικό μηχάνημα, οβίδα οξυγόνου, μικροβιολογικό αναλυτή και λοιπό ιατρό μηχανολογικό εξοπλισμό για να παρέχει ιατρικές υπηρεσίες όχι μόνο στους κατοίκους της Λαμπείας αλλά και των γύρω χωριών.
Εκείνη την περίοδο, οι κάτοικοι του χωριού φτάνουν τους 800, και ένας από αυτούς,ο Τηλέμαχος Φωτεινός, ο οποίος καταπιάνεται με οικοδομικές και ηλεκτρολογικές εργασίες, ανάμεσα στα άλλα, αναλαμβάνει και τις όποιες επισκευές στο ιατρείο.
Τα χρόνια κυλούν και μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1980 το ισχυρό ακόμα ΕΣΥ «φροντίζει» ώστε το ιατρείο της Λαμπείας να διαθέτει το απαραίτητο προσωπικό.
Στις αρχές του ’90 αρχίζουν σταδιακά τα προβλήματα στελέχωσης του ιατρείου, με αποτέλεσμα από το 1997 η εξυπηρέτηση των Διβριωτών να γίνεται με «δανεικούς» γιατρούς από Αμαλιάδα και Πύργο.
Τη δεκαετία της οικονομικής κρίσης η κατάσταση θα χειροτερέψει περαιτέρω και οι γιατροί από άλλες περιοχές περνούν από τη Λαμπεία μία με δύο φορές τον μήνα για μερικές ώρες την ημέρα.
Λίγα χρόνια πριν τον θάνατό του, ο επιτυχημένος πλέον επιχειρηματίας στην ευρύτερη περιοχή της Ηλείας, Τηλεμάχος Φωτεινός, αποφασίζει να χρηματοδοτήσει τη μόνιμη πρόσληψη ενός γιατρού, προκειμένου να εγκατασταθεί στο χωριό.
«Ο πατέρας μου αγαπούσε πολύ τον τόπο μας. Δεδομένου ότι η οικογένειά μας δημιούργησε επιχειρήσεις στην ευρύτερη περιοχή που μας έθρεψαν, ο ίδιος θεώρησε πως έχει την υποχρέωση να ανταποδώσει στην τοπική κοινωνία. Επέλεξε λοιπόν αυτόν τον τρόπο καθώς αποτελεί ύψιστη ανάγκη για τους κατοίκους της Λαμπείας η λειτουργία του ιατρείου» λέει στην «Κ» ο Ηρακλής Φωτεινός, ένας από τους τρεις γιους του Τηλέμαχου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν από έναν χρόνο.
Ο Αιθίοπας γιατρός που αγαπά τον καθαρό αέρα της Λαμπείας
Ο Τηλέμαχος Φωτεινός ανέλαβε την επισκευή του κτιρίου και απευθύνθηκε στον Ιατρικό Σύλλογο Αθήνας, ζητώντας από τον πρόεδρό του να κοινοποιήσει στα μέλη του την αίτηση για μια θέση γενικού γιατρού πλήρους εργασίας, στη Λαμπεία.
Σημειώνεται πως το ιατρείο λειτουργεί καθημερινά πρωί-απόγευμα και παρέχει δωρεάν τις υπηρεσίες του σε όλους τους κατοίκους της περιοχής ανεξαρτήτως αν είναι ή όχι ασφαλισμένοι.
Στην πρόσκληση για εργασία απάντησε τελικά ο Αιθίοπας γιατρός (μέλος του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας), Χαιλέ Μαριάμ Πέτρος, ο οποίος μετράει 40 χρόνια παραμονής στην Ελλάδα.
Οπως αφηγείται στην «Κ»: «Ηρθα στην Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του 1980 για να σπουδάσω Ιατρική στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Μετά την αποφοίτησή μου δούλεψα σε διάφορες ιδιωτικές κλινικές στην Αθήνα. Την ειδικότητα του παθολόγου αλλά και του γαστρεντερολόγου την απέκτησα στον Ευαγγελισμό και στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο αντίστοιχα. Οταν τελείωσα με τις ειδικότητες το 1995 επέστρεψα για έξι χρόνια στην πατρίδα μου για να εργαστώ εκεί. Γυρίζοντας στην Ελλάδα, το 2001 άνοιξα το δικό μου ιατρείο στη Δραπετσώνα. Τα πρωινά εργαζόμουν και σε ένα άλλο ιδιωτικό ιατρείο στα Μελίσσια. Εφτιαξα στην Ελλάδα την οικογένειά μου. Απέκτησα παιδιά και εγγόνια. Η οικονομική κρίση όμως, με ανάγκασε το 2014 να κλείσω το ιατρείο και να απέχω από την εργασία για ένα διάστημα».
Πριν από τέσσερα χρόνια ο καλός μισθός –2.000 ευρώ μεικτά– και η εξασφάλιση στέγης, καθώς ο γιατρός μένει σε ένα από τα δωμάτια του Υγειονομικού Σταθμού, οδήγησαν τον κ. Πέτρο στην απόφαση να εργαστεί στη Λαμπεία.
Βλέπω τουλάχιστον 80 ασθενείς τον μήνα και μπορεί να φτάσω να δω ακόμα και 200, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες που έρχονται στο χωριό πολλοί Διβριώτες για να επισκεφτούν τον τόπο τους.
«Συμπλήρωσα την αίτηση και ύστερα από λίγες ημέρες ήρθα να δω κι από κοντά τον υγειονομικό σταθμό. Δεν είχε άλλωστε συμπληρώσει κανείς άλλος αίτηση εκτός από εμένα. Στη Δίβρη βλέπω τουλάχιστον 80 ασθενείς τον μήνα και μπορεί να φτάσω να δω ακόμα και 200, ειδικά το καλοκαίρι που έρχονται στο χωριό πολλοί Διβριώτες για διακοπές. Και φυσικά βλέπω και κατοίκους από άλλα, διπλανά χωριά όπως τα Τριπόταμα, ο Αστράς, η Ορεινή, οι Παραλογγοί και το Βελημάχι και τα υπόλοιπα χωριά των όμορων Δήμων Αχαΐας και Γορτυνίας. Κάποιοι μπορεί να έχουν τραυματιστεί, κάποιοι άλλοι μπορεί να αντιμετωπίζουν μια ανοιξιάτικη αλλεργία, άλλοι ένα κρύωμα και οι πιο μεγάλοι άνθρωποι διάφορα προβλήματα».
Οσο για τα υλικά και τον εξοπλισμό που χρειάζεται το ιατρείο για να λειτουργήσει, η οικογένεια Φωτεινού καλύπτει και αυτές τις δαπάνες.
Οπως μας εξηγεί ο γιατρός, σε λίγο καιρό από τώρα θα μπορέσει να συνταξιοδοτηθεί στην Ελλάδα.
«Είμαι πια 71 χρονών. Και η γυναίκα μου περιμένει στο σπίτι μας στην Αθήνα. Ομως η δουλειά εδώ είναι ξεκούραστη και μου αρέσει πολύ ο καθαρός αέρας της Λαμπείας. Και φυσικά μου αρέσει να βοηθάω τους ανθρώπους. Είναι μέσα στο επάγγελμά μας η βοήθεια προς τους άλλους»
Καθώς πλέον η συνταξιοδότηση του Αιθίοπα γιατρού πλησιάζει, οι γιοι του Τηλέμαχου Φωτεινού ζητούν και τη συνδρομή του υπουργείου Υγείας έτσι ώστε να εξασφαλιστεί εφεξής η εύρυθμη λειτουργία του ιατρείου.
