Το ιδιότυπο βλέμμα του Νίκου Νικολαΐδη
«Αυτή η χώρα είναι το πιο ανώμαλο ρήμα του κόσμου», έλεγε ο Νίκος
Νικολαΐδης σε ανύποπτο χρόνο.
Ο σκηνοθέτης που πέθανε το 2007 έχει προικίσει το ελληνικό σινεμά
με το ιδιότυπο βλέμμα του και την ανορθόδοξη σκέψη του. «Ηταν ο πιο
συνεπής καλλιτέχνης. Κυριολεκτικά κατοικούσε μέσα στο έργο του»,
σχολιάζει ο Νίκος Παναγιωτόπουλος στο ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το
έργο του Νίκου Νικολαΐδη με τίτλο «Σκηνοθετώντας την κόλαση» που
γύρισε ο Χρήστος Χουλιάρας. Από χθες και έως την ερχόμενη Τετάρτη η
Ταινιοθήκη της Ελλάδος οργανώνει αφιέρωμα με τρεις δημοφιλείς
ταινίες του, που θα προβάλλονται παράλληλα με το ντοκιμαντέρ: το
«Singapore Sling», «Ο χαμένος τα παίρνει όλα» και «Πρωινή
περίπολος».
Στο ντοκιμαντέρ, το πορτρέτο του ανθρώπου και δημιουργού
σκιαγραφούν συνεργάτες του (Γ. Αγγελάκας, Τ. Σπυριδάκης, Κ.
Τζούμας, Ολ. Λαζαρίδου, Β. Χριστοδουλίδου, Χρ. Βαλαβανίδης κ.ά.),
φίλοι, η οικογένειά του. Ο ίδιος ο Ν. Νικολαΐδης μιλάει για τη ζωή
του και παραθέτει τη δική του άποψη για το σινεμά. Οπως λέει και ο
Γ. Αγγελάκας «ήταν τραγική περσόνα, γι’ αυτό είχε τόσο πλάκα… Ενα
μεγάλο μυαλό σε μια πολύ μικρή χώρα».
Σε ποια χώρα; Την περιγράφει ο ίδιος με τον τρόπο του, το 1992…
«Oκτώ χρόνια πριν από το τέλος του 20ού αιώνα, δεν θα ’θελα να
επιβαρύνω την ήδη υπάρχουσα σύγχυση με την προσωπική μου θολή
μαρτυρία. Eπισημαίνω, όμως, τον απόλυτο θρίαμβο του κρατικού
φασισμού, την οριστική εγκατάσταση του “στερεότυπου” και των
μεταλλαγμένων και τέλος την επιτυχή μεταμόσχευση του τηλεοπτικού
κοντρόλ-σύστεμ στον κοινωνικό κορμό. Πάγος, σιωπή, σπασμένες
επικοινωνίες, “Πρωινή Περίπολος” και οι τελευταίοι κολασμένοι στα
υπόγεια… Kι αν αυτά ηχούν λίγο δυσνόητα ή και κοινότοπα,
σημειώστε τότε ότι έχω την αμυδρή εντύπωση πως πάμε όλοι κατά
διαόλου και πως η Pίτα Xέιγουορθ αποκλείεται να έρθει στο ραντεβού
μας».
