Νίκος Πουρσανίδης: «Στην Ελλάδα η κατάσταση είναι αποτρεπτική»
Τον πρωτογνωρίσαμε στο «Λιβάδι που δακρύζει» του Θόδωρου
Αγγελόπουλου. Εδώ και δυο χρόνια έχει εγκατασταθεί στο Λονδίνο.
Της Ιωάννας Μπλάτσου
Photo: Μαρίζα Παπαδημητρίου
Πέρυσι τον Απρίλιο, έπαιξε στην «Αντιγόνη» και στις «Φοίνισσες»
-και τα δυο παραγωγές του θεάτρου Τέχνης του Λονδίνου, ενώ τον
προηγούμενο μήνα έπαιξε στη «Λυσιστράτη», στο Riverside Studios του
Λονδίνου. Επίσης, κατά τη διαμονή του στο Λονδίνο, έχει κάνει πέντε
ταινίες μικρού μήκους, ετοιμάζεται για τη δεύτερη συνεργασία του με
έναν Αμερικανό σκηνοθέτη και σε λίγο καιρό βγαίνει στις αίθουσες η
γερμανική ταινία μικρού μήκους «Wasser», στην οποία πρωταγωνιστεί
και θα ταξιδέψει σε αρκετά φεστιβάλ της Γερμανίας και ενδεχομένως
και στις Κάννες. Ταυτόχρονα, ολοκληρώνει το πρώτο του σενάριο ενώ
κάνει ένα ντοκιμαντέρ για τους Ελληνες καλλιτέχνες του Λονδίνου,
«οι οποίοι πια είναι παρά πολλοί», όπως λέει. Το καλοκαίρι θα
επισκεφτεί την Ελλάδα καθώς πρωταγωνιστεί στη νέα ταινία του Βασίλη
Βαφέα.
Πώς πήρατε την απόφαση να φύγετε για να κυνηγήσετε την τύχη
σας στο εξωτερικό;
Από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με την υποκριτική, ήθελα να φύγω
στο εξωτερικό για να ασχοληθώ περισσότερο με το σινεμά. Ο δε ρόλος
μου στην ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, λειτούργησε ως διαβατήριο
για μένα. Και καθώς το όνειρό μου ήταν και όνειρο της γυναίκας μου,
πήρα την απόφαση εντελώς ξαφνικά. Όσο καιρό, δε, είμαι στο Λονδίνο,
ανακαλύπτω και άλλους λόγους. Θέλω να επικοινωνήσω με καλλιτέχνες
από όλον τον κόσμο, να δοκιμαστώ σε πολλά πράγματα. Και πλέον είμαι
βέβαιος πως, αν δεν έφευγα πριν από δύο χρόνια από την Ελλάδα, θα
το μετάνιωνα όλη μου τη ζωή.
Με ποια κριτήρια επιλέξατε το Λονδίνο;
Είναι ένα από τα μεγάλα κέντρα του καλλιτεχνικού κόσμου, ειδικά
όσον αφορά στο θέατρο και το σινεμά. Επίσης, είναι πιο κοντά στην
Ελλάδα από την Αμερική, και γεωγραφικά και πολιτιστικά, μπορείς να
δουλέψεις κατευθείαν. Ομως, ενώ φαίνεται μια «εύκολη» επιλογή, δεν
ήταν καθόλου έτσι. Γιατί ήρθα εδώ, χωρίς να έχω απολύτως τίποτα.
Ξέρετε, δεν είναι εύκολο για τους Ελληνες να κάνουν καριέρα στο
εξωτερικό. Δεν ξέρουν πού να μας κατατάξουν. Και το κυριότερο,
εμείς, ως χώρα, δεν επενδύουμε στα ταλέντα μας. Επίσης, το να είσαι
«διάσημος» στην πατρίδα σου, δε σημαίνει τίποτα, αν αυτό που κάνεις
δεν έχει διεθνή εμβέλεια. Και η Ελλάδα είναι αποκομμένη από τη
διεθνή καλλιτεχνική σκηνή. Οχι λόγω έλλειψης σημαντικών
καλλιτεχνικών μονάδων, αλλά λόγω έλλειψης οργάνωσης.
Τι προβλήματα συναντήσατε, πέραν της γλώσσας;
Το πρόβλημα της γλώσσας το έλυσα με πολλή εξάσκηση. Αλλα προβλήματα
αφορούν κυρίως στην προσαρμογή και κατανόηση μιας εντελώς
διαφορετικής αντιμετώπισης των πραγμάτων εκεί. Για παράδειγμα, στο
Λονδίνο τα πάντα τα ρυθμίζουν οι ατζέντηδες –υπάρχουν μάλιστα και
οι talent agents, που φυσικά είναι άγνωστοι στην Ελλάδα. Επίσης, ο
ανταγωνισμός στον κλάδο είναι ακόμα σκληρότερος καθώς έχεις να
συναγωνιστείς ηθοποιούς από όλον τον κόσμο.
Πλέον νιώθετε σαν στο σπίτι σας στο Λονδίνο;
Εχω συνηθίσει στον τρόπο ζωής εδώ και, ναι, πια νιώθω σαν στο σπίτι
μου. Ακόμα και με αυτόν τον παντοτινά γκρίζο καιρό και αυτούς τους
εξουθενωτικούς ρυθμούς της πόλης. Βοηθάει, επίσης, πολύ το ότι
είμαι εδώ με την γυναίκα μου.
Ποια είναι η πρώτη αντίδραση των ανθρώπων εκεί όταν μαθαίνουν
ότι είστε Ελληνας;
Τις περισσότερες φορές, με ρωτάνε αν έφυγα για να γλιτώσω από την
κρίση. Δεν μπορούν να σκεφτούν ότι ήρθα ακολουθώντας ένα στόχο. Και
όταν τους λέω ότι δεν έφυγα λόγω κρίσης και ότι είχα δουλειά στην
Ελλάδα, μου λένε ότι είμαι τρελός που ήρθα. Επίσης, έχω ακούσει όλα
τα αρνητικά κλισέ: Ππληρώστε τους φόρους σας», «Μην κατηγορείτε
άλλες χώρες για την κρίση σας», «Είστε τεμπέληδες». Παράλληλα,
όμως, πολύς κόσμος συμπάσχει με αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας
και ξέρει που να ρίξει το φταίξιμο.
Θέλετε να παραμείνετε στο Λονδίνο ή να επιστρέψετε κάποια
στιγμή στην Ελλάδα;
Θέλω να μείνω εδώ. Εχει ανοίξει ένας μεγάλος επαγγελματικός κύκλος
για μένα σε αυτή την πόλη και θέλω να δω που θα με οδηγήσει. Δεν
έφυγα από την Ελλάδα επειδή δεν είχα δουλειά, αλλά επειδή η
κατάσταση της χώρας μας είναι αποτρεπτική.
Τι σας λείπει από την Ελλάδα και τι καθόλου;
Μου λείπουν η οικογένεια μου, οι φίλοι μου, ο ήλιος, οι μυρωδιές,
οι γεύσεις στα φαγητά. Δεν μου λείπει το ότι σχεδόν κανείς στην
Ελλάδα δεν «χρωστάει» να πει καλό για τον άλλον.
