Μιχάλης Μυτακίδης: «Η ανοχή μας φτάνει ακόμα και στους φασίστες,
αρκεί να μην κρατούν μαχαίρια»
Ηταν φίλος του Παύλου Φύσσα. Είχαν μεγαλώσει στις ίδιες γειτονιές,
στο Πέραμα και στην Αμφιάλη, με δέκα χρόνια διαφορά.
Της Κατερίνας Μπακογιάννη
Photo: Κανάρης Τσίγκανος.
Ο Μιχάλης Μυτακίδης είναι ένας από τους καλλιτέχνες της ελληνικής
χιπ χοπ μουσικής σκηνής που αποφάσισαν να ενωθούν για πρώτη φορά
την περασμένη εβδομάδα σε κοινή συνέντευξη Τύπου, κάνοντας
πραγματικότητα το όνειρο του δολοφονημένου Παύλου Φύσσα. Δεν ήταν
και λίγο, δεδομένου ότι οι περισσότεροι μουσικοί που εκπροσωπούν τη
χιπ χοπ στην Ελλάδα είχαν περισσότερα από δέκα χρόνια να
συνομιλήσουν μεταξύ τους. Ενώθηκαν για να αποδείξουν ότι δεν είναι
ξένοι – μέσα στη διαφορετικότητά τους – και για να τιμήσουν τον
άνθρωπο που δολοφονήθηκε. Ο ίδιος ο Μυτακίδης ήταν φίλος του Παύλου
Φύσσα. Είχαν μεγαλώσει στις ίδιες γειτονιές, στο Πέραμα και στην
Αμφιάλη, με δέκα χρόνια διαφορά. Στις γειτονιές όπου σήμερα
παρουσιάζει άνθηση η Χρυσή Αυγή. Αλλά και εκεί όπου πριν από είκοσι
χρόνια κυκλοφόρησε από τον Μυτακίδη ο πρώτος χιπ χοπ δίσκος με
ελληνικό στίχο, κάτι που άλλαξε τα δεδομένα στα μουσικά πράγματα
της Ελλάδας.
Ποια ήταν η σχέση σας με τον Παύλο Φύσσα;
Τον γνώρισα όταν εκείνος ήταν 15 χρόνων και ήρθε σε κάποια συναυλία
μας. Θυμάμαι ότι μου είπε με υπερηφάνεια πως ο πατέρας του ήταν
εργάτης στη «ζώνη». Ηταν ένα πολύ συναισθηματικό παιδί. Τον έλεγα
«σφαχτάρι».
Γιατί;
Για μένα «σφαχτάρια» είναι όλα τα παιδιά που μεγαλώνουν σε αυτές
τις γειτονιές και δεν υπολογίζουν τον εαυτό τους μπροστά στον
κίνδυνο.
Tι το ιδιαίτερο έχουν αυτές οι γειτονιές;
Σε κάνουν να μεγαλώνεις οριακά. Πάντα έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε
ακραίες καταστάσεις. Από την άλλη, προσπαθούσαμε εμείς οι
μεγαλύτεροι αυτό να μεταφράζεται σε ανθρωπιά και δημιουργικότητα
και να μη βγαίνει σε βία. Τώρα τελευταία, η κατάσταση έχει
ξεφύγει.
Με τη Χρυσή Αυγή;
Είναι παράξενο το ότι η Χρυσή Αυγή έχει τέτοια απήχηση σε μια πόλη
που έχει φτιαχτεί από πρόσφυγες.
Kαι από την άλλη, το πέραμα είναι η γειτονιά του χιπ χοπ;
Εδώ ξεκίνησε μια βασική του έκφραση λόγω του δικού μας γκρουπ.
Στην περίπτωση του παύλου Φύσσα υπήρξε διαμάχη μεταξύ χιπ χοπ
και Χρυσαυγιτών;
Μιλούσα συχνά με τον Παύλο και δεν μου είχε δηλώσει ποτέ ότι ένιωθε
να τον απειλούν.
Aποκλείεται η δολοφονία να έγινε από το χέρι ενός ανεγκέφαλου
χωρίς προσχεδιασμό;
Μπορεί. Δεν ξέρω πώς είναι διακλαδωμένοι και πώς κινούνται. Πώς
γίνεται δηλαδή να βλέπουν δύο διαφορετικές παρέες την μπάλα και
κάποιοι να φωνάζουν δολοφόνους για να δώσουν λύση. Παλιά, σε αυτές
τις γειτονιές θα σηκώνονταν οι δύο παρέες και θα έπαιζαν τις
σφαλιάρες τους. Δεν χρειαζόταν να πεθάνει κανείς για όλη αυτή την
ιστορία.
Kαι παλιά παίζατε ξύλο με τους ναζί;
Βέβαια. Με τους «σκινάδες». Με σβάστικες και αρβύλες. Στόχος τους
ήταν οι μαύροι -γιατί δεν είχαμε πολλούς ξένουςκαι εμείς, ως
προστάτες της διαφορετικότητας, στεκόμαστε απέναντί τους. ο παύλος
Φύσσας σκοτώθηκε για μια ιδεολογία; Σκοτώθηκε επειδή ήταν έτσι η
φτιάξη του. Βοήθησε να γλιτώσουν κάποια άλλα παιδιά και έμεινε
εκείνος, νομίζοντας ότι μπορεί με τα λόγια, ή έστω και με τα χέρια,
να αντέξει αυτή την ιστορία. Ομως, αυτή η ιστορία δεν ήταν τίμια.
Θυμίζει πολύ βρώμικα πράγματα. Ούτε στη χούντα δεν γίνονταν τέτοια
φονικά.
Kαι τώρα κάποιοι, κυρίως από το χώρο της αριστεράς, επιχειρούν
να εκμεταλλευτούν την προσωπικότητά του;
Ο Παύλος μπορεί να ήταν οτιδήποτε. Σημασία έχει ότι σε εμάς δεν το
προσδιόρισε ποτέ. Ο Παύλος δεν ήταν κανενός, όπως δεν είναι τα
περισσότερα παιδιά του χιπ χοπ. Ηταν ένα παιδί που έγραφε μουσικές
και στίχους και ανησυχούσε.
Γιατί όμως στην κηδεία του πήγαν μόνο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και
όχι από άλλα κόμματα; Μήπως οι συγγενείς δεν τους γνώριζαν;
Εγώ περπατούσα, για παράδειγμα, με τον Λαφαζάνη. Βέβαια, ο
Παναγιώτης δεν είναι ο άνθρωπος του ΣΥΡΙΖΑ για μας. Είναι ο
άνθρωπος που τρέχει κάθε φορά που κάθε ανήσυχο παιδί έχει
προβλήματα με το νόμο.
Αυτό δεν σας ταυτίζει με έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο;
Νομίζω και ο Παναγιώτης δεν ήταν ταυτισμένος με τον συγκεκριμένο
χώρο πριν από χρόνια. Ηταν σε μια συνιστώσα πιο ελευθεριακή.
Πολλοί του χιπ χοπ δεν ταυτίζεστε με αυτήν τη συνιστώσα;
Προσωπικά προσπαθώ από τη μία να βρω πού ανήκω, ενώ από την άλλη
προσπαθώ να μην ανήκω. Δεν μου έχει κάτσει πολιτικό μαγαζί που να
μπορεί να με κάνει πελάτη. Το χιπ χοπ είναι μια τεχνολογία μουσική
και μια αντίληψη για τη ζωή με ανοχή στη διαφορετικότητα.
Φανταστείτε ότι η ανοχή μας φτάνει ακόμη και στους φασίστες, αρκεί
να μην κρατάνε μαχαίρια. Τα περισσότερα παιδιά μπορεί να πεθάνουν
για να λένε όλοι οι άνθρωποι ελεύθερα τη γνώμη τους.
Ωστόσο, παρά την έκκληση της οικογένειας του παύλου Φύσσα για
δικαιοσύνη, μήπως υπάρχει τώρα διάθεση για εκδίκηση σε πολλά
παιδιά του χιπ χοπ;
Η εκδίκηση ξεκινά από την αυτοδικία. Εγώ, επειδή είμαι υπέρ της
αυτοδικίας -και όχι της εκδίκησης του όχλου-, δεν μπορώ να υποσχεθώ
σε κανέναν στο μέλλον τι θα κάνω. Είμαστε παιδιά που μεγαλώσαμε σε
βίαιες καταστάσεις, παρότι τώρα κάνουμε αγώνα ενάντια στη βία. Αλλά
αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να μας θυμίσουν ότι είμαστε βίαιοι και να
μας το βγάλουν ξανά προς τα έξω.
Σε αυτή την περίπτωση, πού θα διαφέρετε εσείς από
εκείνους;
Εμείς σε αυτές τις γειτονιές -όταν έχεις δείξει πρόθεση να
σκοτώσεις – μεταμορφωνόμαστε. Πάμε σε αυτό που χρόνια τώρα θέλουμε
να αποφύγουμε. Αλλά μπροστά στα κτήνη δεν μπορείς να γίνεις τόσο
γλυκός άνθρωπος. Αλλιώς θα ήμαστε μοναχοί και θα κάναμε άλλου
είδους ζωή.
Δεν φοβάστε μήπως εμπλακούν σε άσχημες καταστάσεις τα νέα
παιδιά;
Δεν εμπιστεύομαι τον όχλο. Τρελαίνομαι όταν ακούω παιδιά μέσα από
ομάδες πολιτικές να φωνάζουν «φασίστες κουφ… έρχονται κρεμ…», ενώ
ξέρω ότι δεν είναι ικανά για τέτοια πράγματα. Γι’ αυτό γελάνε οι
φασίστες.
Eίναι διαφορετική η αριστερή βία από τη δεξιά βία;
Δεν μου αρέσουν οι συσχετισμοί. Πόσους νεκρούς έχει ο ένας ή ο
άλλος. Ενας κατάλληλος άνθρωπος να φύγει από τη μέση, εγώ νιώθω
ρημαγμένος. Ο Παύλος ήταν ένας κατάλληλος άνθρωπος. Είμαι σίγουρος
ότι θα γινόταν καλός γονιός. Δεν πρόλαβε. Θα σας πω και μια
ιστορία. Οταν κι εμένα έβραζε το αίμα μου, ο παππούς μου, που ήταν
καπετάνιος στο ΕΛΑΣ -χωρίς όμως να είναι στο κόμμα-, και του έδωσαν
τη σύνταξή του, γύρισε σπίτι κλαμένος. Και θυμάμαι ότι μου είπε:
«Τι να πάρω σύνταξη, εγώ πρέπει να ζητήσω συγγνώμη από τις μάνες
στον Μελιγαλά και στο Λιτόχωρο…».
Πρέπει να απαγορευθεί η Χρυσή Aυγή;
Είμαι εναντίον των απαγορεύσεων.
Kαι τώρα οι χιπ χόπερ ενώθηκαν στη μνήμη Παύλου Φύσσα;
Θα οργανωθούμε. Θα πάρουμε το χώρο που μας ανήκει στα συναυλιακά
πράγματα, για να έρχεται ο κόσμος να μας ακούει.
Ακόμη και με χιπ χόπερ όπως ο Ευθύμης, που έχουν χαρακτηριστεί
φίλα προσκείμενοι στη Χρυσή Aυγή;
Ο Ευθύμης μού είπε ότι έχει μαγευτεί από την αρχαία ελληνική
γραμματεία και ότι από αυτό το πείσμα του έχει χαρακτηριστεί
φασίστας.
Oπότε η δολοφονία σάς έφερε πιο κοντά;
Ηταν ένα όνειρο του Παύλου. Από την πίκρα που έχουμε όλοι,
κοιτάξαμε να συνεννοηθούμε με τη διαφορετικότητά μας.
Συνειδητοποιήσαμε ότι δεν είμαστε ξένοι. Εύχομαι να μείνουμε και να
περιγράφουμε τις καταστάσεις μέσα από τους δίσκους μας. Μη
σκληρύνουν τόσο πολύ τα πράγματα και μας ξαναθυμίσουν τα πρώτα μας
χρόνια.
