Ο πολιτικός που φερόταν ως ο πιθανότερος διάδοχος του Χέλμουτ
Κολ στη γερμανική καγκελαρία καθηλώθηκε για το υπόλοιπο της ζωής
του στην αναπηρική πολυθρόνα το 1990, όταν δέχθηκε τρεις σφαίρες,
στο πρόσωπο και τη σπονδυλική στήλη, από ψυχικά διαταραγμένο
πολίτη. Ωστόσο, δεν ήταν η αναπηρία, αλλά εντελώς διαφορετικοί
λόγοι που ανέκοψαν τον δρόμο του προς το ανώτατο πολιτικό αξίωμα:
Το 2000, ο εσωκομματικός αντίπαλος της Αγκελα Μέρκελ αναγκάσθηκε να
παραιτηθεί πρώτα από πρόεδρος της χριστιανοδημοκρατικής CDU και
ύστερα από κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κυβερνώντος συνασπισμού
λόγω της θρυλούμενης εμπλοκής του σε μέγα οικονομικό σκάνδαλο.
Μέχρι πρόσφατα, ο Σόιμπλε είχε χτίσει το πολιτικό του προφίλ
κατά κύριο λόγο πάνω σε ζητήματα «νόμου και τάξης». Το 1999 ηγήθηκε
αντιμεταναστευτικής εκστρατείας της Δεξιάς εναντίον της
κεντροαριστερής κυβέρνησης Σρέντερ, απορρίπτοντας τη διπλή
υπηκοότητα των μεταναστών. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, έγινε
πολιορκητικός κριός της ισλαμοφοβίας στη Γερμανία. Σε αντίθεση με
τη γερμανική κυβέρνηση, υποστήριξε ένθερμα τον πόλεμο του Μπους στο
Ιράκ, κατήγγειλε την ενεργειακή συνεργασία Βερολίνου – Μόσχας,
υπερασπίστηκε το Γκουαντάναμο και τα σκίτσα εναντίον του Μωάμεθ. Τα
«αντιτρομοκρατικά» μέτρα του έθιξαν τόσο βάναυσα τα δημοκρατικά
δικαιώματα, που οι αντίπαλοί του βάφτισαν το υπουργείο Εσωτερικών
υπό τον Σόιμπλε «Στάζι 2.0», παραπέμποντας στη μυστική αστυνομία
της Ανατολικής Γερμανίας.
Γιος λογιστή και πρώην αξιωματούχος της εφορίας, ο Σόιμπλε
μετακόμισε στο υπουργείο Οικονομικών τον Οκτώβριο του 2009. Εδώ, η
οργή του σκληροτράχηλου Γερμανού πολιτικού βρήκε άλλη διέξοδο, αυτή
τη φορά προς τους μικρούς και άσωτους μεσογειακούς εταίρους του.
Δύο σπουδαίοι Γερμανοί, ιδρυτές της μεγαλύτερης φιλοσοφικής σχολής
του εικοστού αιώνα, ο Μαξ Χορκχάιμερ και Τέοντορ Αντόρνο έγραψαν
στη «Διαλεκτική του Διαφωτισμού»: «Ο Γερμανός όμως βλέπει την
ομορφιά ως συνάρτηση του μεγέθους… και δεν μπορεί να απαλλαγεί από
την ιδεαλιστική συνήθεια που θέλει να δει τους μικρούς κλέφτες στην
κρεμάλα, αλλά επιμένει να θεωρεί τις ιμπεριαλιστικές ληστρικές
εκστρατείες ως κοσμοϊστορικές αποστολές».
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
