Από εκείνο το ξέφρενο πάρτι που χώρισε τη ζωή του σε «πριν» και «μετά» έχουν περάσει σχεδόν δέκα χρόνια. Ξημερώματα είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο του Τορίνο, σε κωματώδη κατάσταση, έπειτα από μια νύχτα κατάχρησης αλκοόλ και ναρκωτικών στο διαμέρισμα μιας 53χρονης τρανσέξουαλ. Ηταν Οκτώβριος του 2005 κι εκείνος μόλις 28 ετών. Τρεις ημέρες χαροπάλευε. Τελικά κέρδισε τη μάχη. Και αποφάσισε να αλλάξει ρότα. Μπήκε σε κέντρο αποτοξίνωσης της Αριζόνα. «Πολλοί εκείνη την περίοδο με συνέκριναν με τον παππού μου. Ελεγαν ότι μοιάζουμε στο ότι είμαστε μανιώδεις ηδονοθήρες. Θα προτιμούσα να είχα κληρονομήσει από εκείνον άλλα: την ταχύτητα με την οποία έπαιρνε αποφάσεις, την κρυστάλλινη σκέψη, την ευφυΐα του», θα έλεγε αργότερα. Παππούς είναι ο Τζιάνι Ανιέλι, ο θρυλικός ιδιοκτήτης της Fiat, ο άνθρωπος που για την Ιταλία υπήρξε «βασιλιάς χωρίς στέμμα». Και εγγονός ο Λάπο Ελκάν, «μαύρο πρόβατο», κάποτε, της οικογένειας. Οχι πια…
Πριν από λίγες ημέρες, ο Λάπο μίλησε για εκείνες τις δύσκολες στιγμές στο τηλεοπτικό δίκτυο Euronews. «Αν δεν πονέσεις, δεν μαθαίνεις», είπε. «Αν δεν περάσεις δυσκολίες, δεν καταλαβαίνεις τις χαρές της ζωής. Δεν λέω ότι πρέπει οπωσδήποτε να τις περάσεις και δεν θα ευχόμουν ούτε στον χειρότερο εχθρό μου να βιώσει τη δική μου περιπέτεια, όμως αυτή η εμπειρία είναι κομμάτι της προσωπικής μου ιστορίας, μέρος των “αποσκευών” που κουβαλάω. Δεν ντρέπομαι για το παρελθόν μου λοιπόν».
Για όσους έχουν παρακολουθήσει την πορεία του και είδαν τη συγκεκριμένη συνέντευξη, η μεταμόρφωση είναι εντυπωσιακή: το άλλοτε ατίθασο πλουσιόπαιδο δίνει σήμερα την εικόνα ενός ισορροπημένου άντρα, ενός έμπειρου μπίζνεσμαν, ο οποίος μάλιστα συμβουλεύει τους νέους που τώρα ξεκινούν καριέρα στο χώρο των επιχειρήσεων: «Πρέπει να είναι προετοιμασμένοι. Στο χώρο της εργασίας επικρατούν συνθήκες πολέμου. Αν πιστεύεις πως έχεις μια καλή ιδέα, πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα έχει μια καλύτερη. Πρέπει να είσαι έτοιμος για μεγάλο αγώνα. Αυτό δεν συνεπάγεται πόλεμο. Σημαίνει όμως ότι πρέπει να αντεπεξέρχεσαι σε καθημερινές προκλήσεις, να μη χάνεις καμία ευκαιρία…»
Ο χωρισμός των γονιών, η σεξουαλική κακοποίηση
Γιος της μοναχοκόρης του Τζιάνι Ανιέλι, Μαργκερίτα, και του συγγραφέα Αλέν Ελκάν, γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1977 και μεγάλωσε στη Βραζιλία και στην Αγγλία. Οι γονείς του χώρισαν όταν o ίδιος και τα αδέλφια του, ο Τζον και η Τζινέβρα, ήταν πολύ μικρά. Και οι δύο ξαναπαντρεύτηκαν. Η μητέρα του μάλιστα απέκτησε άλλα πέντε παιδιά με τον νέο της σύζυγο, έναν Ρώσο αριστοκράτη. Οι σχέσεις τους διερράγησαν. Ελάχιστα θα ιδωθούν έκτοτε. Ο Λάπο στάλθηκε σε σχολείο Ιησουιτών, όπου υπέστη σεξουαλική κακοποίηση, όπως αποκάλυψε μόλις πέρυσι (μετά την αυτοκτονία του πιο στενού του φίλου, που είχε υπάρξει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης την ίδια περίοδο). Αποφοιτώντας, μετακόμισε με τα αδέλφια του στο Τορίνο, για να ζήσουν με τον παππού.
Η έλλειψη πατρικού προτύπου κάνει τον Ελκάν να βλέπει τον ισχυρό άντρα της Fiat ως θεό. Τον θαυμάζει απεριόριστα, τον υπακούει τυφλά. Στα 17 του περνάει το καλοκαίρι δουλεύοντας σε εργοστάσιο της Piaggio, με το ψευδώνυμο Λάπο Ρόσι, για να «ψηθεί». Το φθινόπωρο φεύγει για σπουδές (Διεθνείς Σχέσεις και Μάρκετινγκ) στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Το 2001 εγκαθίσταται στις Ηνωμένες Πολιτείες και εργάζεται στο πλευρό του Χένρι Κίσινγκερ, φίλου του παππού του, ως προσωπικός βοηθός του. «Ηταν ο μέντοράς μου και είμαι ευγνώμων, διότι μου έμαθε όσα κανένας άλλος. Ηταν υπέροχο αφεντικό αλλά και φίλος, όταν τον χρειαζόμουν», είπε στη συνέντευξη του Euronews. «Θα μας αποκαλύψετε κάποια συμβουλή που σας έδωσε και τηρείτε πάντα;» τον ρώτησε η δημοσιογράφος Ιζαμπέλ Κουμάρ. «Η ομορφιά των σχέσεων έγκειται σε όσα κρατάς μέσα σου και δεν αποκαλύπτεις μπροστά σε μια κάμερα», απάντησε εκείνος.
To 2000 o θείος του Εντουάρτο αυτοκτονεί, αφήνοντας ορφανό το θρόνο της Fiat. Το 2003 ο Τζιάνι Ανιέλι φεύγει από τη ζωή. Εχει προλάβει να δώσει το «δαχτυλίδι» στον πρωτότοκο εγγονό του, τον Τζον. Ο Λάπο επιστρέφει στην Ιταλία. Οχι μόνο δεν αμφισβητεί την επιλογή του παππού του, αλλά δηλώνει πως «ο αδελφός μου είναι ένα εκατομμύριο φορές καλύτερος από εμένα». Αναλαμβάνει τη θέση του υπευθύνου μάρκετινγκ στη Fiat. Η απώλεια του αγαπημένου παππού του και η επανεμφάνιση στο προσκήνιο της μητέρας του, που δεν διστάζει να σύρει στα δικαστήρια τους γιους της και τους υπόλοιπους κληρονόμους, υποστηρίζοντας πως έχει εξαπατηθεί στη διανομή της περιουσίας, πυροδοτεί εντάσεις και ανοίγει παλιές πληγές. Ο Λάπο βρίσκει καταφύγιο στο αλκοόλ, στα ναρκωτικά, στις συντρόφους που αλλάζει σαν τα πουκάμισα. Φωτογραφίες του φιγουράρουν σχεδόν καθημερινά στον σκανδαλοθηρικό Τύπο. Μέχρι εκείνο το βράδυ του 2005…
«Οριό μου είναι… ο ουρανός»
Με το που στέκεται ξανά στα πόδια του, ρίχνεται με πάθος στη δουλειά. Αναλαμβάνει βασικό ρόλο σε δύο σημαντικά πρότζεκτ της αυτοκινητοβιομηχανίας: την αναβίωση του Fiat Punto και του Fiat 500. Αλλά το 2007 αποφασίζει να τραβήξει τον δικό του δρόμο. Ιδρύει τις εταιρείες LA Holding, Italia Independent και Independent Ideas, που δραστηριοποιούνται στο χώρο της μόδας και των δημοσίων σχέσεων. Σχεδιάζει ρούχα και αξεσουάρ, με κύρια πηγή έμπνευσης, όπως έχει αποκαλύψει, τα σχέδια του Σέρτζιο Σκαλιέτι για τη Ferrari. «Ποτέ δεν εγκατέλειψα τη Fiat», διευκρινίζει πάντως. «Παραμένω ο μεγαλύτερος μέτοχος μαζί με τα αδέλφια μου. Συνεχίζω να την υποστηρίζω. Ως επιχειρηματίας όμως είμαι ευτυχής που έχω οικοδομήσει κάτι δικό μου. Αν δεν το είχα κάνει, δεν θα είχα βιώσει την ικανοποίηση της προσωπικής δημιουργίας».
Η εμπειρία του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού τού έχει αποδειχθεί πολύτιμη. «Στις Ηνωμένες Πολιτείες έμαθα ότι ένας επιχειρηματίας πρέπει να λειτουργεί πάνω απ’ όλα με ρεαλισμό και ψυχραιμία. Από την Ευρώπη, και περισσότερο από την Ιταλία, πήρα το πάθος και τον ενθουσιασμό που χρειάζεται κάθε στόχος για να γίνει πραγματικότητα».
Σήμερα ο Λάπο Ελκάν μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα σε Νέα Υόρκη, Λος Αντζελες και Μιλάνο. Εχει πάθος με τα αυτοκίνητα, όταν βρίσκεται στην Ιταλία δεν χάνει αγώνα της Γιουβέντους, για να χαλαρώσει ακούει Rolling Stones, Led Zeppelin και Frank Zappa, και περνάει τα περισσότερα βράδια του με φίλους στο διαμέρισμά του, το οποίο έχει διακοσμήσει ώστε να αποτελεί το καταφύγιό του: με πίνακες του Αντι Γουόρχολ, με κομμάτια από Fiat 500 που έχουν μετατραπεί σε έπιπλα και φωτιστικά, με παιδικά παιχνίδια και με ένα κράνος του Βαλεντίνο Ρόσι σε περίοπτη θέση. Περισσότερο απασχολεί πια τον Τύπο με τις επιχειρηματικές του επιτυχίες παρά με τα προσωπικά του. «Οριό μου είναι… ο ουρανός», λέει, χωρίς να κρύβει τις φιλοδοξίες του. Βέβαια, και το να παντρευτεί περιλαμβάνεται στους στόχους του. Περιζήτητος εργένης, έχει δηλώσει πως εκτιμά τις γυναίκες «που πιστεύουν στη δύναμη του δικού τους μυαλού» και ότι «είναι πολύ πιο εύκολο να σχεδιάσεις ένα Punto από το να φτιάξεις μια καλή οικογένεια».
Δεν χάνει επίσης ευκαιρία να εκφράσει την αγάπη του για τον παππού του. «Με έμαθε να βλέπω, να ακούω, να έχω περιέργεια, να αντλώ έμπνευση από οποιονδήποτε συναντώ, από οτιδήποτε κάνω. “Μοιάζεις στον Τζιάνι Ανιέλι;” με ρωτούν συχνά. Φυσιογνωμικά ναι. Γι’ αυτό και μπορώ να φοράω τα δικά του χειροποίητα κοστούμια! Υπάρχει άλλη ομοιότητα; Δεν ξέρω. Ηταν σπουδαίος άντρας. Εγώ μόλις άρχισα να ζω. Δεν έχω καταφέρει τίποτε ακόμη…» •
