Η Κατερίνα Ηλιοπούλου έχει εκδώσει τα βιβλία ποίησης: «Ο κύριος Ταυ» (Μελάνι 2007, βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού Διαβάζω), «Ασυλο» (Μελάνι, 2008), «Το βιβλίο του χώματος» (Μελάνι, 2011). Το τέταρτο βιβλίο της, «Μια φορά κάθε τοπίο και ολότελα», είναι υπό έκδοση. Εχει μεταφράσει στα ελληνικά ποίηση της Sylvia Plath («Σύλβια Πλαθ Ποιήματα», Κέδρος, 2003 και «Αριελ», Μελάνι 2012, σε συνεργασία με την Ελένη Ηλιοπούλου), καθώς και των Mina Loy, Ted Hughes, Robert Hass κ.ά. Δημοσιεύει συχνά κριτικά κείμενα για την ποίηση. Διευθύνει το εξαμηνιαίο περιοδικό ΦΡΜΚ (Φάρμακο), για την ποίηση, την ποιητική και τα εικαστικά.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Το τοπίο γύρω από το κρεβάτι μου αλλάζει διαρκώς σαν αμμόλοφος της ερήμου. Μόλις τέλειωσα το πανέμορφο «Ράγκταϊμ» του Ντόκτοροου, ποιητικό, αστείο και σκοτεινό μυθιστόρημα. Ταυτόχρονα διαβάζω τα ημερολόγια της Τβετάγιεβα (ένα πνεύμα σε διαρκή εκτόξευση), τα «Ποιήματα» του Μιχάλη Γκανά, «Τα κύματα», της Βιρτζίνια Γουλφ (ξανά και αποσπασματικά) και το «Η μαύρη λειτουργία» του Τζον Γκρέι για τις ουτοπικές ιδεολογίες.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Επικίνδυνο να επιθυμεί κανείς τη μοίρα των ηρώων. Λατρεύω την Προύε, τη λαγόχειλη γυναίκα από το υπέροχο «Ακριβό φαρμάκι» της Μέρι Γουέμπ. Θα ήθελα όμως να ήμουν ο Ορλάντο της Βιρτζίνια Γουλφ. Ποιος άλλος ήρωας έχει καλύτερη μοίρα από αυτόν τον καβαλάρη των αιώνων, των φύλων και των τεχνών;
Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Αποφεύγω να διαβάζω βιογραφίες συγγραφέων. Η σχέση μου με τους συγγραφείς είναι μύχια. Ωστόσο, θα ήθελα πολύ να γνωρίσω τον Μπόρχες και τη Χελέν Σιξού, τη Γαλλίδα θεωρητικό και λογοτέχνιδα.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Δεν συμπαθώ τον πολύ δημοφιλή Αμερικανό συγγραφέα Φίλπ Ροθ.
Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
Το αριστούργημα του Γιόζεφ Ροτ, «Το εμβατήριο του Ραντέτσκι».
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
Εχω απενοχοποιημένη σχέση με τη λογοτεχνία. Διαβάζω από ηδονή και περιέργεια, όχι από υποχρέωση. Δεν έχω διαβάσει μέχρι τώρα το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» του Προυστ.
Δυο λόγια για το τελευταίο σας ποιητικό βιβλίο;
Στο βιβλίο μου «Μια φορά κάθε τοπίο και ολότελα», που βρίσκεται υπό έκδοση, συνεχίζω την έρευνά μου για τον τόπο σαν φορέα του σώματος, της μνήμης και της φαντασίας.
Η ποίηση σε χαλεπούς καιρούς έχει νόημα;
Η ποίηση σε όλους τους καιρούς είναι ταυτόχρονα διερώτηση και πίστη στη συνέχεια. Διατηρεί τη δυσπιστία απέναντι στα «αυτονόητα», τη θεώρηση της ζωής ως πράξης και όχι ως επιβίωσης, τη δίψα για νόημα, τη μάχη ενάντια στον διάχυτο μηδενισμό που μας κυκλώνει.
Αγαπημένος ποιητής ή αγαπημένο ποίημα; Ποιος ή ποιο;
Δεν υπάρχει ένας αγαπημένος, η ποίηση είναι σώμα πολλαπλό.
Εχετε φβ, τουίτερ; Εμπλουτίζουν ή διασπούν τη λογοτεχνική σας ενασχόληση;
Η λογοτεχνία έχει σαν αναγκαία συνθήκη τη μοναξιά και την προσήλωση. Πριν από ένα χρόνο διέκοψα τη σύνδεση με Ιντερνετ στο σπίτι μου, μια ριζοσπαστική κίνηση που μου ξανάδωσε πολύτιμο κενό χρόνο για σκέψη και ονειροπόληση.
