Η «μετάλλαξη» του Μαντούρο
Ο επικρατέστερος για την προεδρία της Βενεζουέλας επιχειρεί να
μιμηθεί τον Κομαντάντε
The New York Times
Τα κόκκινα πουκάμισα και οι σφιγμένες γροθιές, «υπογραφές» του
κινήματος που ηγήθηκε ο αποβιώσας πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο
Τσάβες, μεταδίδουν, ανά τον κόσμο, την εικόνα ενός λαού ενωμένου
και πάντα πιστού τόσο στον πατέρα της επανάστασης, όσο και στον
διάδοχό του Νικολάς Μαντούρο.
Πέρα, όμως, από όσα είναι ορατά, η διαδοχή στον προεδρικό θώκο της
Βενεζουέλας ίσως να μην είναι τόσο «βελούδινη». Ο Νικολάς Μαντούρο
θα πρέπει, προκειμένου να διατηρήσει το προεδρικό αξίωμα, να
ικανοποιήσει ένα ευρύτατο φάσμα ομάδων και πυρήνων, από τους
ενόπλους των παραγκουπόλεων του Καράκας έως τους καλοζωισμένους
γραφειοκράτες που διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με την Κούβα, την
κύρια σύμμαχο της Βενεζουέλας, και τελικά τους αδιαμφισβήτητα
ισχυρότερους φίλους του Τσάβες στην κορυφή της στρατιωτικής
ιεραρχίας.
Και ο αποβιώσας πρόεδρος γεννήθηκε μέσα από τις ένοπλες δυνάμεις.
Εν αντιθέσει, ο Μαντούρο, πρόεδρος κατά τη μεταβατική περίοδο και
υποψήφιος στις επόμενες εκλογές, δεν υπηρέτησε ποτέ στον στρατό.
Υπήρξε συνδικαλιστής, βουλευτής και επί χρόνια υπουργός
Εξωτερικών.
Η θέση του στρατού
Ωστόσο, οι αναλυτές που γνωρίζουν την κατάσταση στη Βενεζουέλα
υποστηρίζουν πως οι ένοπλες δυνάμεις δεν θα του δημιουργήσουν
προβλήματα, όπως π.χ. να αμφισβητήσουν την εξουσία του ή να
επιδιώξουν την ανατροπή του. Αλλωστε, ο υπουργός Αμυνας Ντιέγκο
Μολέρο Μπελάβια ήδη εξέφρασε στήριξη για τον διάδοχο του Τσάβες
ζητώντας από τους ψηφοφόρους «να διαλύσουν τους φασίστες της
αντιπολίτευσης» στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση .
Ο ίδιος ο Μαντούρο, όμως, μοιάζει σιγά σιγά να «μεταλλάσσεται» σε
Κομαντάντε. Ηδη έχει υιοθετήσει τους ρυθμούς ομιλίας του Τσάβες και
τον ίδιο τρόπο εκφοράς του λόγου. Στη νεκρώσιμη πομπή, ο Μαντούρο
περπάτησε δίπλα στο φέρετρο με τη σορό του «πατέρα της επανάστασης»
φορώντας ένα αντιανεμικό αδιάβροχο στα εθνικά χρώματα της
Βενεζουέλας, όπως συχνά έκανε ο ίδιος ο Τσάβες. Κατά πόσον, όμως,
θα καταφέρει να ακολουθήσει την πορεία του αποβιώσαντος προέδρου
και το αντισυμβατικό του στυλ ή θα χαράξει τη δική του πορεία,
παραμένει άγνωστο.
Ακόμα και οι Αμερικανοί διερωτώνται τι είδους ηγέτης θα αποδειχθεί
ο Μαντούρο, παρότι επί χρόνια παρακολουθούν την εξέλιξή του
προσπαθώντας να διαπιστώσουν κατά πόσον θα επιτρέψει την προσέγγιση
των δύο κρατών.
Κατά τη μακρά του θητεία στο πλάι του μεγάλου άνδρα της
Βενεζουέλας, ο Μαντούρο απέκτησε τη φήμη ενός ανθρώπου που κατάφερε
να επιβιώσει στο στενό περιβάλλον του Τσάβες, όπου η απόλυτη πίστη
ήταν προαπαιτούμενο. Από πολλούς θεωρείται ένας άνθρωπος που δεν
ξέρει άλλη λέξη από το «ναι» και που παρέμεινε στο πλάι του αρχηγού
φροντίζοντας να μη φέρνει αντιρρήσεις και να μην τον
επισκιάζει.
«Ο Νικολάς Μαντούρο είναι ένας στρατιώτης που πρέπει να υπακούει
εντολές, όπως οποιοσδήποτε άλλος», λέει ο Ρομέλ Σαλαζάρ, ένας
μουσικός που θα τον ψηφίσει: «Εάν, όμως, δεν ακολουθήσει τον δρόμο
του Κομαντάντε θα λογοδοτήσει, και τότε θα έχει καρφωθεί μόνος του
στον σταυρό».
