Ο Richie Havens γυρίζει πάλι στις ρίζες του…
«Έφυγε» στα 72 του ο μεγάλος μουσικός της φολκ που έγραψε ιστορία
με το «Going back to my roots» και την εμφάνισή του στο Woodstock
Δεν πρέπει να υπάρχει φαν της μουσικής που να έχει μπει τουλάχιστον
μια φορά σε κλαμπ ή ντίσκο και να μην έχει χορέψει το Going Back to
My Roots, την μεγάλη επιτυχία του 1979 από τον Richie Havens
Ήταν η κληρονομιά – αλλά όχι η μόνη – που άφησε στη μουσική ο
γεννημένος τον Γενάρη στου ’41 στο Μπρούκλιν μουσικός, πρώτο παιδί
μιας 9μελούς οικογένειας.
Ένα πάντρεμα της ντίσκο που αργόσβηνε τότε με τις φολκ ρίζες που
τόσο γερές είχε μέσα του ο Richie ως ένας ακόμη ταλαντούχος
αφροαμερικανός.
Γεμάτος καλλιτεχνικές ανησυχίες, στα 20 του έκανε τα πρώτα του
βήματα στο Γκρίνουιτς Βίλατζ γράφοντας ποίηση, ζωγραφίζοντας και
ακούγοντας φολκ μουσική στα κλαμπ της πειροχής. Τον κέρδισε η
κιθάρα και προσπάθησε μέσα από αυτή να συνδυάσει όλα τα μουσικά
ερεθίσματα που συγκέντρωνε σε μια εποχή όπου το rock’n’roll
κυριαρχούσε με περίπου δικτατορικό τρόπο στο μουσικό στερέωμα.
Η συνεργασία του με τον Grossman, τον μάνατζερ του μυθικού Bob
Dylan, του άνοιξε τις πόρτες που έπρεπε. Το 1967 στην δουλειά του
«Mixed Bag», ακούγεται πρώτη φορά με το Handsome Johnny, που είχε
γράψει μαζί με τον ηθοποιό Louis Gosett Jr.
Ακολουθεί μια «καταιγίδα» από άλμπουμς την επόμενη διετία, με το
«Something else again» να τον φέρνει για πρώτη φορά στη λίστα του
Billboard.
Ωστόσο, τον Richie Havens καθιέρωσε η εμφάνιση στο Woodstock, το
’68, εκεί όπου άνοιξε το φεστιβάλ και έμεινε στην σκηνή για πάνω
από τρεις ώρες, γνωρίζοντας την αποθέωση με μία επί τόπου διασκευή
του παραδοσιακού γκόσπελ τραγουδιού «Motherless Child», το οποίο
μετονόμασε σε «Freedom».
Από εκεί και πέρα, η καριέρα του ήταν καριέρα ενός πρωταγωνιστή στα
μουσικά δρώμενα, με κορυφαίες ίσως στιγμές το άλμπουμ Alarm Clock
του ’71 και τα singlew «Here Comes the Sun» του 1971, διασκευή της
επιτυχίας των Beatles,και «Going Back to My Roots», του 1979.
O Havens ανέπτυξε έντονη κοινωνική δραστηριότητα, με καμπάνιες για
το περιβάλλον και τους ωκεανούς, με πολλές δράσεις για τα παιδιά
αλλά και με συχνές εμφανίσεις στην τηλεόραση και στον
κινηματογράφο, παράλληλα με μουσικά θέματα για ταινίες με τον Tom
Cruise, τον Sean Penn, την Keira Knightley. Και, βέβαια, με άφθονες
μουσικές πρωτοπορίες, με χαρακτηριστική τη συνεργασία του, το 2009,
με το ντουέτο Groove Armada, το οποίο έχει ως σήμα κατατεθέν την
ηλεκτρονική μουσική.
Στο Django ο Τιμωρός του Ταραντίνο ακούσαμε φέτος μια νέα εκδοχή
του «Freedom’, της μελωδίας που σημάδεψε τα «παιδιά των
λουλουδιών», από τον ίδιο τον Havens.
Όλα αυτά έκαναν τον Richie έναν πραγματικό σταρ που έμεινε στο
προσκήνιο με τον δικό του τρόπο για πάνω από σαράντα χρόνια, χωρίς
ποτέ να αφήσει κατά μέρος τις ανησυχίες του για την ειρήνη, την
καταπολέμηση της φτώχειας, του ρατσισμού, της περιβαλλοντικής
υποβάθμισης.
Πέρσι τέτοια εποχή, ο Richie Havens γνωστοποίησε μέσω της σελίδας
του στο Facebook ότι θα σταματήσει, λόγω υγείας, τις ζωντανές
εμφανίσεις. Και τα ξημερώματα της Τρίτης, μια λιτή ανακοίνωση περί
ανακοπής καρδιάς από το πρακτορείο Roots έβαζε τίτλους τέλους για
τον πρωτοποριακό δημιουργό.
Έναν άνθρωπο που στην πορεία του αναζήτησε με συνέπεια τις ρίζες
της μουσικής και του πραγματικού πολιτισμού της
καθημερινότητας.
