Ο Γιάννης Αγγελάκας συνέστησε «ψυχραιμία και ορθή σκέψη»
«Ξέρετε ότι διαφωνώ με αυτό το σύνθημα» ήταν η απάντησή του, όταν
το πλήθος στο κατάμεστο θέατρο Βράχων φώναξε «φασίστες, κουφάλες,
έρχονται κρεμάλες».
Χριστινα Σανουδου
«Ξέρετε ότι διαφωνώ με αυτό το σύνθημα», ήταν η άμεση απάντηση του
Γιάννη Αγγελάκα το βράδυ της Κυριακής, όταν το πλήθος στο κατάμεστο
θέατρο Βράχων φώναξε «φασίστες, κουφάλες, έρχονται κρεμάλες» μεταξύ
δύο τραγουδιών. Υπογραμμίζοντας πως η βία δεν μπορεί να απαντηθεί
με βία, ο γνωστός μουσικός συνέστησε «ψυχραιμία και ορθή σκέψη»,
αλλά και «να προσέχουμε τον φασισμό που κρύβουμε όλοι μέσα μας».
Λίγο νωρίτερα, είχε ξεκινήσει τη συναυλία με μια αναφορά στη
δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τα λόγια «γενικά τραγουδάμε για τα
χάλια μας… Σήμερα όμως τραγουδάμε για τον Παύλο», αποσπώντας
ένθερμα χειροκροτήματα. Κάπως διαφορετική ήταν η αντίδρασή του στα
συνθήματα κατά των ΜΜΕ: Αφού καταδίκασε τη δημοσίευση φωτογραφιών
του Παύλου Φύσσα, τραβηγμένων αμέσως μετά τη δολοφονική επίθεση,
και γενικότερα την υποκρισία όσων «τώρα θυμήθηκαν να προάγουν μία
δήθεν αφύπνιση της κοινωνίας ενάντια στον νεοναζισμό», επέλεξε να
«απαντήσει» μέσω ενός τραγουδιού από τον τελευταίο του δίσκο, τις
«Τηλεντρόγκες».
Με την εμπειρία των περίπου τριών δεκαετιών, που έχει συμπληρώσει
στη σκηνή, ο συνθέτης, τραγουδιστής και ποιητής κατάφερε να περάσει
ένα μήνυμα σύνεσης και αυτοσυγκράτησης, χωρίς να παρασυρθεί σε
συναισθηματικές εξάρσεις ούτε να χάσει την επαφή με το, νεανικό
κυρίως, κοινό του – ακόμα και το σχόλιό του για το αντιφασιστικό
σύνθημα έγινε δεκτό με χειροκροτήματα. Τελικά, η ηλεκτρισμένη
ατμόσφαιρα, που επικρατούσε στο θέατρο «Μελίνα Μερκούρη», προφανώς
ως αποτέλεσμα των πρόσφατων γεγονότων, αλλά και της διάχυτης
έντασης των τελευταίων χρόνων, εκτονώθηκε δημιουργικά μέσω της
μουσικής.
Συνθήματα συνέχισαν να ακούγονται ανά διαστήματα έως το τέλος της
συναυλίας, όμως πιο δυνατά ηχούσαν οι στίχοι των τραγουδιών, με
αποκορύφωμα το «Σιγά μην κλάψω», το οποίο είχε διασκευάσει και ο
Παύλος Φύσσας. Αλλωστε, τόσο τα καινούρια κομμάτια του Γιάννη
Αγγελάκα, όσο και τα παλαιότερα, από τα χρόνια του με τις Τρύπες,
καυτηριάζουν με ειρωνεία και χιούμορ επίκαιρα κοινωνικοπολιτικά
ζητήματα – μολονότι ο ίδιος απορρίπτει τον τίτλο του «πολιτικού
τραγουδιού».
www.kathimerini.gr
