Κυριακή 2 Απριλίου 1921, ο Αϊνστάιν παρουσίασε στο κοινό της
Νέας Υόρκης τη Θεωρία της Σχετικότητας. Ύστερα από 87 χρόνια
παραμένει προσωπικότητα αινιγματική, μεγαλοφυΐα αλλόκοτη, άνθρωπος
με εμμονές που έκανε και λάθη…
100 χρόνια μετά τη διατύπωση της Θεωρίας της Σχετικότητας, η
ανθρωπότητα τιμά τον κορυφαίο επιστήμονα του 20ού αιώνα με το «Έτος
Αϊνστάιν»
και επανεξετάζει την κληρονομιά του.
Το 1905 ήταν μια μοναδική χρονιά στην Ιστορία της Φυσικής. Στα
26 του χρόνια, ένας μέχρι τότε παγκοσμίως… άγνωστος υπάλληλος
κάποιου ταπεινού γραφείου ευρεσιτεχνιών της Βέρνης, ονόματι Άλμπερτ
Αϊνστάιν, δημοσίευσε σε διεθνούς κύρους επιστημονικά περιοδικά,
μέσε σε λίγους μόνο μήνες, τρεις βαρυσήμαντες ερευνητικές εργασίες
που άλλαξαν την εικόνα της ανθρωπότητας για τον κόσμο.
[…] Στο ευρύ κοινό έγινε διάσημος αρκετά αργότερα, μέσα σε
μία μόνο ημέρα του Νοεμβρίου του 1919. Εκείνη την ημέρα, η Βασιλική
Ακαδημία Επιστημών του Λονδίνου ανακοίνωσε ότι οι φωτογραφίες από
μια ηλιακή έκλειψη πάνω από ένα νησί στον Κόλπο της Γουινέας
επιβεβαίωσαν με εξαιρετική ακρίβεια τις απίστευτες, υπό το πρίσμα
της ανθρώπινης διαίσθησης και της συμβατικής επιστήμης, προβλέψεις
που είχε διατυπώσει ο Αϊνστάιν 14 χρόνια νωρίτερα, θεμελιώνοντας τη
Γενική Θεωρία της Σχετικότητας: Το φως «λυγίζει» όταν περνάει σ’
ένα βαρύ ουράνιο σώμα, πράγμα που αποδεικνύει ότι ο χωρόχρονος δεν
είναι το αιώνιο, σταθερό πλαίσιο μέσα στο οποίο «κατοικεί» και
εξελίσσεται, γεννιέται και πεθαίνει η ύλη, αλλά διαμορφώνεται, σαν
ελαστική μεμβράνη, από την ίδια την ύλη!
[…] Στο πρόσωπο του Αϊνστάιν, η λαϊκή κουλτούρα αναγνωρίζει το
αρχέτυπο του «τρελού επιστήμονα» και το «σταρ σίστεμ» το
επιστημονικό ισοδύναμο του Έλβις και της Μέρλιν Μονρόε.
[…] Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι ο Αϊνστάιν πήρε το Βραβείο
Νόμπελ το 1921 για τη συμβολή του στην ανακάλυψη του νόμου που
διέπει το φωτοηλεκτρικού φαινομένου
