Ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία Νομπελίστας, καθώς βραβεύτηκε το
2007 σε ηλικία 89 ετών με το βραβείο Νόμπελ Οικονομίες.
Οι εργασίες του Λεονίντ Χέρουιτςεπικεντρώθηκαν στη θεωρία των
μηχανισμών, τους θεσμούς της δημόσιας οικονομικής και στην
μαθηματική οικονομία.. Ήταν από τους πρωτοπόρους του σχεδιασμού
μηχανισμών, ενώ υποστήριξε πως το επιθυμητό αποτέλεσμα μπορεί να
επιτευχθεί μόνο αν οι άνθρωποι έχουν τα κατάλληλα κίνητρα.
Η ιδέα αυτή ήταν πραγματικά επαναστατική για τις οικονομικές
πολιτικές και τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις.
Το κίνητρο του δεύτερου βραβείου
Ένα παράδειγμα για τα κίνητρα που αρμόζουν για έναν μηχανισμό
είναι ο πλειστηριασμός δευτέρου βραβείου, στον οποίο ο πωλητής
θέλει οι υποψήφιοι αγοραστές να προσφέρουν την πραγματική τιμή που
οι ίδιοι εκτιμούν για το αντικείμενο. Ο αγοραστής που θα προσφέρει
τη μεγαλύτερη τιμή κερδίζει, αλλά αγοράζει το αντικείμενο στην τιμή
που προσέφερε ο δεύτερος υποψήφιος αγοραστής. Αυτό είναι ένα
κίνητρο για τους αγοραστές να λένε την αλήθεια χωρίς να
τιμωρούνται.
Η ιδέα του Χέρουιτς αναπτύχθηκε περεταίρω από τους 56χρονους
οικονομολόγους, Ρότζερ Μάγιερσον, καθηγητή στο πανεπιστήμιο του
Σικάγο και τον Έρικ Μάσκιν, καθηγητή στο Ινστιτούτο Προηγμένων
Μελετών του πανεπιστημίου Πρίνστον, με τους οποίους μοιράστηκε το
2007 το βραβείο Νόμπελ Οικονομίας. Η δουλειά τους άνοιξε νέες
προοπτικές στους οικονομολόγους και τους επικοινωνιολόγους για τον
τρόπο που θα δομούν τα οικονομικά κίνητρα και τους θεσμούς για να
επιτύχουν την κοινωνική ευμάρεια.
Το Εβραιόπουλο από την Πολωνία
Ο Χέρουιτς γεννήθηκε το 1917 στη Μόσχα από Εβραίους γονείς, οι
οποίοι είχαν φύγει ως πρόσφυγες από τη Βαρσοβία την περίοδο του Α΄
Παγκοσμίου Πολέμου. Η οικογένεια επέστρεψε στην πολωνική
πρωτεύουσα, όπου ο Χέρουιτς σπούδασε νομική στο πανεπιστήμιο της
Βαρσοβίας.
Το 1939 ο Χέρουιτς μετακόμισε στη Γενεύη, όπου σπούδασε στο
Διεθνείς Σχέσεις και παρακολούθησε τα σεμινάρια του Λούντβιγκ φον
Μίσες.
Το 1940 μετοίκησε στις ΗΠΑ. Η οικογένειά του τον ακολούθησε στη
νέα του πατρίδα μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Είχε
προηγηθεί νέα προσφυγιά στη Σοβιετική Ένωση, σε μια προσπάθεια να
ξεφύγουν από τους Ναζί και διαμονή σε στρατόπεδο καταναγκαστικής
εργασίας. Ο Χέρουιτς διατέλεσε βοηθός ερευνητής του οικονομολόγου
Πολ Σάμιουελσον, ο οποίος κέρδισε το Νόμπελ Οικονομίας το 1970.
Καθηγητής Οικονομικών χωρίς πτυχίο πανεπιστημίου
Στη συνέχεια ήταν βοηθός του Όσκαρ Λάνγκ στο πανεπιστήμιο του
Σικάγο. Εν τω μεταξύ, ο Χέρουιτς δεν απέκτησε ποτέ πτυχίο στα
οικονομικά.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ήταν μέρος του Τμήματος του
Ινστιτούτου Μετεωρολογίας στο πανεπιστήμιο του Σικάγο, όπου δίδασκε
στατιστική και οικονομικά. Εργάστηκε επίσης και στην Επιτροπή
Κόουλς για την Έρευνα στην Οικονομία, που επιδίωκε να συνδέσει τα
μαθηματικά με τα οικονομικά δημιουργώντας ένα μαθηματικά μοντέλα
για την οικονομία.
Το 1951 ανέλαβε καθηγητής Οικονομίας και Μαθηματικών στο
πανεπιστήμιο της Μινεσότα. Ακολούθως το 1961 έγινε πρόεδρος του
Τμήματος Στατιστικής στο ίδιο πανεπιστήμιο. Το 1969 ανέλαβε την
έδρα των Οικονομικών, Ρίτζεντς και το 1989 την αντίστοιχη έδρα,
Κέρτις Λ. Κάρλσον.
Ο Χέρουιτς ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία άνθρωπος που έχει
βραβευτεί με Νόμπελ.
«Υπήρχαν στιγμές, όπου μου έλεγαν πως ήμουν μέσα στον στενό
κύκλο των νικητών, όμως όσο περνούσε ο καιρός, δεν συνέβαινε κάτι.
Δεν περίμενα πως το έργο μου θ’ αναγνωριζόταν, καθώς έβλεπα ότι οι
άνθρωποι που σχετίζονταν με τη δουλειά μου, πέθαιναν σταδιακά»,
είχε δηλώσει ο Χέρουιτς στη συνέντευξη Τύπου μετά την παραλαβή του
βραβείου Νόμπελ.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από BBC, Financial
Times
