Μία γυναίκα από τον Καναδά λαχταρούσε τόσο πολύ να αγκαλιάσει τη μητέρα της κατά τη διάρκεια της καραντίνας, που δημιούργησε ένα είδος «στολής», χρησιμοποιώντας έναν μουσαμά με μανίκια, έτσι ώστε οι δύο γυναίκες να μπορούν να αγκαλιάζονται με το πλαστικό χώρισμα ανάμεσά τους, αναφέρουν σε δημοσίευμά τους οι New York Times.
Επιπλέον, ένα βίντεο με δύο νεαρά ξαδέρφια στο Κεντάκι, τα οποία αγκαλιάζονται και κλαίνε έπειτα από εβδομάδες τήρησης αποστάσεων, κοινοποιήθηκε χιλιάδες φορές από χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
«Δεν περιμέναμε να αντιδράσουν έτσι», αναφέρει η Άμπερ Κόλινς, η οποία κατέγραψε σε βίντεο την επανένωση του 8χρονου γιου της με την 10χρονη ξαδέρφη του. «Ήταν τόσο πλημμυρισμένοι από χαρά που δεν ήξεραν πως να εκφραστούν, πέρα από το να κλάψουν. Αυτή η αγκαλιά δείχνει πόση δύναμη έχει στην πραγματικότητα το ανθρώπινο άγγιγμα».
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, δεν είναι απλώς ότι μας έλειψαν οι αγκαλιές, είναι και ότι τις έχουμε ανάγκη.
«Υπάρχουν "μονοπάτια" στον ανθρώπινο εγκέφαλο που είναι ειδικά προορισμένα να εντοπίζουν το άγγιγμα που εκδηλώνει στοργή», λέει ο κοινωνικός επιστήμονας και καθηγητής Ψυχολογίας, Γιοχάνες Άιχστεντ. «Το στοργικό άγγιγμα είναι ο τρόπος που τα βιολογικά μας συστήματα ανταλλάσσουν μεταξύ τους το μήνυμα ότι είμαστε ασφαλείς, ότι μας αγαπούν και ότι δεν είμαστε μόνοι μας».
Για να ανακαλύψει τον ασφαλέστερο τρόπο αγκαλιάς εν μέσω του ξεσπάσματος ενός μεταδοτικού ιού, ο συντάκτης του άρθρου των NYT ρώτησε την επιστήμονα Λίντσεϊ Μαρ, η οποία είναι μία από τους κορυφαίους ειδικούς παγκοσμίως σε ό,τι αφορά τις ασθένειες που μεταδίδονται μέσω του αέρα.
Σύμφωνα με μαθηματικά μοντέλα, από μελέτη στο Χογνκ Κονγκ, η οποία δείχνει τον τρόπο που οι ιοί του αναπνευστικού μεταδίδονται μέσω των στενών επαφών, η Μαρ υπολόγισε ότι το ρίσκο έκθεσης στον ιό κατά τη διάρκεια ενός σύντομου εναγκαλισμού μπορεί παραδόξως να είναι πολύ χαμηλό.
Αυτό συμβαίνει για τον εξής λόγο: Δεν είναι γνωστή η ακριβής ποσότητα του νέου κορωνοϊού που απαιτείται για να νοσήσουμε, αλλά, σύμφωνα με εκτιμήσεις, κυμαίνεται μεταξύ 200 και 1.000 μιρκοσωματιδίων του ιού. Στον βήχα, υπάρχουν κατά μέσο όρο από 5.000 έως 10.000 ιοί. Αλλά οι περισσότεροι εκτοξεύονται στο έδαφος ή σε κοντινές επιφάνειες. Όταν, λοιπόν, οι άνθρωποι έρχονται σε στενή επαφή, μοναχά το 2% των σταγονιδίων του βήχα φτάνει έως το άλλο άτομο και μόλις το 1% θα είναι μολυσματικό, εξηγείται στο δημοσίευμα.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τη ΛίντσεΪ Μαρ αλλά και άλλους ειδικούς, οι κανόνες για ασφαλείς εναγκαλισμούς είναι οι ακόλουθοι:
– Δεν πρέπει να βρισκόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο
«Αυτή η θέση αποτελεί μεγαλύτερο ρίσκο καθώς τα πρόσωπα βρίσκονται κοντά το ένα στο άλλο», εξηγεί η Μαρ.
– Δεν πρέπει να αγκαλιαζόμαστε με τα μάγουλά μας να αγγίζουν το ένα το άλλο, κοιτώντας προς την ίδια κατεύθυνση
Η στάση αυτή μας εκθέτει, επίσης, σε υψηλότερο ρίσκο καθώς η εκπνοή του ενός ατόμου βρίσκεται εντός της ζώνης εισπνοής του άλλου.
– Να αγκαλιαζόμαστε κοιτώντας προς αντίθετες κατευθύνσεις
Αυτός ο τρόπος εναγκαλισμού συνιστάται από τους ειδικούς, καθώς εμποδίζει την άμεση εισπνοή των μικροσωματιδίων που υπάρχουν στην εκπνοή του ατόμου που αγκαλιάζουμε. Επίσης, πρέπει να φοράμε προστατευτική μάσκα.
– Να αφήνουμε τα παιδιά να μας αγκαλιάζουν στο ύψος των γονάτων ή της μέσης
Η αγκαλιά στα συγκεκριμένα σημεία μειώνει τον κίνδυνο άμεσης έκθεσης σε σταγονίδια καθώς τα πρόσωπα βρίσκονται σε απόσταση. Υφίσταται, ωστόσο, το ρίσκο, το πρόσωπο ή η προστατευτική μάσκα του παιδιού να μολύνει τα ρούχα του ενήλικα, και γι' αυτό σε τέτοιες περιπτώσεις συνιστάται η αλλαγή ρούχων.
Επιπλέον, οι ειδικοί συμβουλεύουν ο ενήλικας να κοιτάει προς άλλη κατεύθυνση και να μην αναπνέει προς τη μεριά που βρίσκεται το πρόσωπο του παιδιού.
– Οι παππούδες και οι γιαγιάδες να φιλούν τα εγγόνια τους στο πίσω μέρος του κεφαλιού
Σε αυτήν την περίπτωση, οι παππούδες εκτίθενται πολύ λιγότερο στην εκπνοή του παιδιού. Επιπλέον, υπάρχει πιθανότητα ένα παιδί να έχει εκτεθεί στην εκπνοή κάποιου ψηλότερου ατόμου, γι' αυτό συνιστάται το φιλί μέσα από προστατευτική μάσκα.
