Παρότι ίσως αποτελούσε ένα από τα μυστήρια των οποίων η επιτακτική λύση λίγους απασχολούσε, οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως πλέον γνωρίζουν τον λόγο της… έντονης τριχοφυΐας στις ταραντούλες.
Η έρευνα που δημοσιοποιήθηκε στις 6 Αυγούστου στην επιθεώρηση Journal of Natural History παραθέτει διάφορες νέες εικασίες για τις σχέσεις της συγκεκριμένης αράχνης με άλλα είδη – μεταξύ αυτών και ενός είδους μυρμηγκιού.
Συγκεκριμένα, τα μυρμήγκια-λεγεωνάριοι (army ants) είναι γνωστό πως κυνηγούν ζωντανές αράχνες. Ωστόσο σε επιστημονικές παρατηρήσεις διαπιστώθηκε πως τα μυρμήγκια αυτά, κατά την αναζήτηση τροφής σε λαγούμια της Νότιας Αμερικής, είχαν την τάση να αγνοούν τις ενήλικες ταραντούλες και τα μικρά τους. Στη σπάνια περίπτωση που αποφάσιζαν να επιτεθούν, οι σκληρές τρίχες στα πόδια και στον κορμό των αραχνών τούς πρόσφεραν προστασία.
«Η πυκνή τριχοφυΐα που καλύπτει το σώμα της ταραντούλας καθιστά δύσκολο για τα μυρμήγκια να δαγκώσουν ή να τσιμπήσουν την αράχνη», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο επικεφαλής της μελέτης Αλιζέρα Ζαμάνι, αραχνολόγος στο Πανεπιστήμιο του Turku στη Φινλανδία. «Ως εκ τούτου, πιστεύουμε ότι η τριχοφυΐα μπορεί να έχει εξελιχθεί ως μηχανισμός άμυνας».
Ο Ζαμάνι και οι συνάδελφοί του εξέτασαν τις περίπλοκες σχέσεις ανάμεσα σε αράχνες και άλλα ζώα, επανεξετάζοντας ήδη υπάρχουσες επιστημονικές μελέτες, αλλά και νέες παρατηρήσεις από το πεδίο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως στην πραγματικότητα τα συγκεκριμένα μυρμήγκια βοηθούν τις αράχνες καθώς απομακρύνουν τα παλιά υπολείμματα τροφής από τα λαγούμια τους. Ωστόσο, οι αράχνες εξακολουθούν να χρειάζονται τις τρίχες τους στην περίπτωση που τα μυρμήγκια γίνουν επιθετικά. Η υπόθεση αυτή της αμυντικής τριχοφυΐας ενισχύεται και από παλιότερες μελέτες που καταδείκνυαν πως οι ταραντούλες σκεπάζουν τους σάκους των αυγών τους με τρίχες ώστε να εμποδίσουν τα μυρμήγκια να τους προσεγγίσουν.
Επιπλέον, οι επιστήμονες ανακάλυψαν πως οι δενδρόβιες ταραντούλες με τη λιγότερη τριχοφυΐα –και άρα δυνητικά πιο ευάλωτες– είχαν αναπτύξει διαφορετικές αμυντικές στρατηγικές για την προστασία τους από τα μυρμήγκια. Οι ίδιοι επικαλούνται την περίπτωση του είδους Avicularia hirschii στο Περού που κρέμεται από την άκρη ενός φύλλου για να ξεφύγει από τον θηρευτή του.
Παρότι οι σχέσεις ταραντούλας – μυρμηγκιού μπορούν να καταλήξουν τεταμένες, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ταραντούλες απολαμβάνουν πιο φιλικές αλληλεπιδράσεις με τα αμφίβια, τα οποία μερικές φορές ζουν στα λαγούμια τους. Η μελέτη παραθέτει πάνω από 60 συνεργασίες ανάμεσα σε ταραντούλες και αμφίβια σε 10 διαφορετικές χώρες, καθώς και σχέσεις με φίδια και άλλες αράχνες.
«Οπως φαίνεται, οι βάτραχοι και οι φρύνοι που ζουν μέσα στα λαγούμια των αραχνών επωφελούνται προστατευόμενοι από τους θηρευτές τους», εξηγεί ο Ζαμάνι. «Ως αντάλλαγμα, τρέφονται με έντομα που θα μπορούσαν να είναι επιβλαβή για την αράχνη, τα αυγά της και τα μικρά της. Φαίνεται ότι οι ταραντούλες μπορεί να μην είναι τόσο τρομακτικές και απειλητικές όσο υποδηλώνει η φήμη τους».
Πηγή: LiveScience
