The Κοrean Wave
ΕΝΩ Η ΒΟΡΕΙΑ ΚΟΡΕΑ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ ΟΠΛΩΝ, Η ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΙΣ
ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ… LIFESTYLE, ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΚΟΥΛΗ
ΓΥΝΑΙΚΑ, τεύχος 61, Ιούνιος 2013
Τίποτε δεν χρειάζεται διόρθωμα. Κι όμως, τα κορίτσια στο διπλανό
τραπέζι του καφέ βγάζουν κάθε τόσο το καθρεφτάκι τους και φτιάχνουν
το μακιγιάζ – λίγο το λιπγκλός, λίγο τα μαλλιά. Τις ενδιαφέρει να
φαίνονται ωραίες, αλλά μου δημιουργείται η εντύπωση ότι περισσότερο
απ’ όλα απολαμβάνουν τη διαδικασία. Φυσικά δεν υπάρχει τίποτε να
διορθώσεις (μετά από τόσες επαναλήψεις!), αλλά η τόση δραστηριότητα
είναι μέρος του τρίπτυχου καφές-κουβέντα-καλλωπισμός. Τελικά το
συνηθίζεις αυτό το φαινόμενο στην Κορέα. Την πρώτη μέρα στη Σεούλ
μού κάνει εντύπωση και μετά παύω να το προσέχω. Ετσι κι αλλιώς, έχω
να τσεκάρω το δικό μου λιπγκλός…
Να σας εξηγήσω. Καθώς η διεθνής ειδησεογραφία τρέχει και η
Βόρεια Κορέα απειλεί με πυρηνικά και άλλα ακατονόμαστα (κάπου στις
αρχές της άνοιξης), εγώ προσγειώνομαι στη Σεούλ με νωπές ακόμη τις
πληγές από το «Gangnam Style», το οποίο πρωτοέσκασε στην πρωτεύουσα
της Νότιας Κορέας. Πάντως, ενώ ο Σάι συνεχίζει να καλπάζει (μεταξύ
YouTube και Λευκού Οίκου), στην πατρίδα του φουντώνει το λεγόμενο
«κύμα» (hallyu, για τους Νοτιοκορεάτες). Αυτό το hallyu είναι
λοιπόν ένα πακέτο που περιέχει ποπ μουσική, σινεμά, τηλεοπτικές
σειρές, στυλ και που τροφοδοτείται από τα ντόπια κύματα της υψηλής
τεχνολογίας (Samsung) και της βαριάς βιομηχανίας (Hyundai). Ολα δε
αυτά λειτουργούν ως χορταστική έκφραση ασιατικής εξωστρέφειας.
Στους δρόμους
Τη μια στιγμή νόμιζα ότι περπατούσα στο μέλλον και σε διαστημικό
σκηνικό, την άλλη ότι έπαιζα σε βιντεοκλίπ χωρίς να έχω μάθει τη
χορογραφία. Το μόνο σίγουρο; Αρχιτεκτονικές ακροβασίες παντού. Εκεί
ο Ρεμ Κούλχας συναντά την ποπ αρτ και στο φόντο υπάρχει η μανία των
Κορεατών να αξιοποιούν τα πάντα: παλιά φώτα αυτοκινήτων για την
ολοκλήρωση δημόσιων έργων τέχνης, ποπ τραγούδια για την προβολή της
χώρας…
Κάποια στιγμή βρισκόμουν σε ένα από τα πάμπολλα καταστήματα
καλλυντικών, στεκόμουν μπροστά σε ράφι-υπερθέαμα και σκάλιζα τα
τέστερ, όταν πλησίασε ευγενική πωλήτρια για να δοκιμάσει μαζί μου
τα αγγλικά της. «All pink», μου είπε. «Υου put οn, it turns pink!».
Δηλαδή ό,τι χρώμα κραγιόν διαλέξεις γίνεται ροζ στα χείλια! Γύρω
μου όχι ένα, αλλά πολλά χρώματα. Διότι οι άνθρωποι στη Σεούλ –τ
ουλάχιστον έτσι κατάλαβα– ζουν την Εβδομάδα Μόδας όλο τον χρόνο και
όπου βρεθούν. Η μόδα τρέχει όμως γρηγορότερα μπροστά στην
Garosu-gil. Στον «δρόμο με τα δέντρα» και τις πιο ωραίες
λεμονόπιτες, τις οποίες βρίσκεις στο καφέ Around the Corner που
συγκεντρώνει φασιονίστας ορκισμένους να ανακαλύψουν τον Κορεάτη
σχεδιαστή της επόμενης σεζόν.
Οταν αργότερα άρχισε να βρέχει, εντυπωσιάστηκα διαπιστώνοντας
πόσος χώρος για στυλ υπάρχει στις ομπρέλες. Στο δε πολυκατάστημα
Galleria ένιωσα –σας το ορκίζομαι αυτό– ότι τα ρούχα στις κολεξιόν
των μεγάλων οίκων μόδας ήταν λιγότερο εντυπωσιακά από τα αμπαλάζ
στα πεπόνια, στα καρπούζια και στις μικρές κολοκύθες που απλώνονται
στο γκουρμέ τμήμα του ισογείου. Από την άλλη, επειδή η πολυτέλεια
θρέφεται πάντοτε από ισχυρές underground τάσεις, η εναλλακτική
περιοχή Hongdae δουλεύει μέρα νύχτα με καλλιτεχνικά δρώμενα, μπαρ
και κλαμπ, πάντα σε indie στυλ. Αν υπέγραφα δηλαδή συμβόλαια, θα
είχα κλείσει μια δυο μπάντες που πέτυχα να παίζουν στους εκεί
δρόμους.
Looking good!
Οπως λέγεται, το ενδιαφέρον των Κορεατών για την εμφάνιση και
την κομψότητα έχει ρίζες στη δυναστεία Joseon (1392-1897) και τους
φιλοσόφους του νεοκομφουκιανισμού, οι οποίοι είχαν κανόνες
αυστηρούς για την καθημερινότητα και το ντύσιμό τους. Σε κάθε
περίπτωση, σήμερα καταξιωμένοι Κορεάτες σχεδιαστές προτείνουν το
δικό τους στυλ σε κομβικά σημεία της μόδας όπως η Νέα Υόρκη. Ο
διάσημος Lie Sang Bong, oι διασκεδαστικοί Steve J & Yoni P (που
προσκλήθηκαν από τον Τζεφ Κουνς να δουλέψουν μαζί του), ο Choi
Bumsuk (που έχει δημιουργήσει τη μάρκα General Idea), η Lee Kyumbie
(που αποκαλείται «Κορέτισσα Λουμπουτέν» και βεβαίως σχεδιάζει
παπούτσια).
Βεβαίως η πόλη από μόνη της σου δημιουργεί διάθεση να αγοράσεις
τα πάντα – μετά θυμάσαι όμως την κρίση και την άδεια τσέπη σου και
δεν μπορείς παρά να αγοράσεις ελάχιστα. Ευτυχώς μπορείς να ξεδώσεις
σε μάσκες ομορφιάς, που είναι καλές και φτηνές και που έχουν μεγάλο
σουξέ – τις φοράς για δέκα λεπτά, σαν τον Μάικλ Μάιερς του φιλμ
«Χαλοουίν», και μετά έχεις τέλειο δέρμα. Από την άλλη, στη Σεούλ
αγοράζεις –αν θέλεις– ακόμη και καινούργιο πρόσωπο! Οι πλαστικοί
χειρουργοί διαφημίζονται χαμογελαστοί σε τεράστιες αφίσες στους
δρόμους, καθότι τις πλαστικές τις έχουν οι Κορεάτες εύκολες σαν την
κατανάλωση ρυζιού. Κι εκείνοι που κυκλοφορούν στον δρόμο με
χειρουργική μάσκα δεν είναι συνήθως κρυωμένοι ή δυσανεκτικοί στη
σκόνη της Κίνας, αλλά έχουν προσφάτως αποκτήσει καινούργια
μύτη.
Aπό την πρώτη μέρα που χάθηκα στη Myeong-dong (φανταστείτε μια
περιοχή γεμάτη με οδούς Ερμού σε εποχές αίγλης και με πολύ ψηλά
κτίρια) αντιλήφθηκα πάντως ότι το Korean Style το ορίζουν κυρίως οι
άντρες. Διότι τους Κορεάτες τους απασχολεί η μόδα όπως η μπάλα.
Φανατικά! Ειδικότερα, στις αλυσίδες των καταστημάτων καλλυντικών
(σημειώνω μερικές: Etude House, Too Cool For School, Missha, Nature
Republic) θα δεις φωτογραφημένα αγόρια –μοντέλα και είδωλα της ποπ–
να δείχνουν με καμάρι τα εκπληκτικά αποτελέσματα της υδατικής
κρέμας στο αντρικό πρόσωπο. Από την άλλη, βλέπεις τους
περισσότερους Κορεάτες να κυκλοφορούν στους δρόμους σαν να έχουν
μόλις κατεβεί από την πασαρέλα – φοράνε μέχρι και γυαλιά με
χοντρούς σκελετούς και χωρίς φακούς! Ολοι δε ανεξαιρέτως έχουν
smart phone στο χέρι, είναι προσηλωμένοι σε μια οθόνη και
βρίσκονται σε συνεχή επαφή με τις εξελίξεις από τον Βορρά, με τους
φίλους στο facebook, με το νέο pop idol, με όσα πάνε κι όσα
έρχονται. Ολα αυτά τα επιτάσσει άλλωστε το περίφημο «κύμα».
