Athens by night
O ΑΡΗΣ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ ΚΟΒΕΙ ΒΟΛΤΕΣ
ΣΤΗ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ «SEX &
THE CITY»
ΓΥΝΑΙΚΑ, τεύχος 63, Αύγουστος
2013
Η Βάσια ήταν όμορφη, πολύ όμορφη. Δεν είχε περάσει τα τριάντα.
Ηταν κομψή και ψηλόλιγνη. Είχε αέρα Βαλκυρίας. Κυκλοφορούσε ωστόσο
μ’ ένα μελιτζανί Smart. Και είχε ένα μικρό, σχεδόν ανύπαρκτο
στήθος, το οποίο προσέδιδε παιδικότητα στον έτσι κι αλλιώς αγνό
χαρακτήρα της.
Τη γνώρισα ένα βράδυ που πήγα για να δειπνήσω στο Les Petites
Maisons, ένα καινούργιο γκουρμέ εστιατόριο-μπαρ στη Γλυφάδα. Με
είχε καλέσει ένας πλούσιος φίλος που ασχολείται με το εμπόριο
τέχνης και μένει εκεί κοντά.
Είχα χρόνια να επισκεφτώ τη Γλυφάδα και εντυπωσιάστηκα από τα
δεκάδες νέα εστιατόρια και μπαρ στην περιοχή γύρω από το
κολυμβητήριο. Τα μαγαζιά ήταν γεμάτα κόσμο. Μουσικές ξεχύνονταν από
τα μπαρ. Το χρήμα έρρεε. Η κρίση δεν είχε φτάσει έως εκεί. Ηταν
ωραία η αίσθηση· θυμήθηκα την παλιά Ελλάδα. Σημείωσα να πάω
μελλοντικά για ψάρια στο Αμμος και για μεζέδες στο Ελληνικόν.
Η Βάσια καθόταν στο τραπέζι του πλούσιου φίλου μου μαζί με
μια άλλη κοπέλα με μικρό τατουάζ στον λοβό του αριστερού της
αυτιού. Μόλις έσκυψα, είδα ένα κόκκινο σφυροδρέπανο.
«Χαριτωμένο το τατουάζ σας, δεσποινίς», είπα. Εκείνη τότε με
κοίταξε όπως κοίταζε ο Στάλιν τον Τρότσκι.
Εστρεψα επομένως το ενδιαφέρον μου στη Βάσια, που φορούσε ένα
μακρύ πράσινο φόρεμα με σκίσιμο στο πλάι και ένα ζευγάρι σανδάλια.
Είχε σοκολατένιο χρώμα από τον ήλιο.
«Είστε σαν ζωγραφιά», είπα υψώνοντας το ποτήρι μου στην υγειά
της.
«Είμαι ζωγράφος», είπε εκείνη.
Ισχυρίστηκα αμέσως ότι η ζωγραφική ήταν πάντα η αγαπημένη μου
τέχνη. «Λατρεύω τον σκοτεινό Ιερώνυμο Μπος», δήλωσα εκστατικά.
«Εγώ, πάλι, αγαπώ το φως του Βερμέερ», είπε η Βάσια. Πρόσεξα
τότε ότι φορούσε μια μαργαριταρένια πέρλα σε κάθε αυτί.
«Είστε ίδια μ’ εκείνη στον πίνακά του!» φώναξα. «Αυτό το έργο…
Πώς λέγεται… “Κορίτσι με μαργαριταρένιο σκουλαρίκι”!».
Εκείνη γέλασε κουμπωμένα. Προφανώς δεν της άρεσε να τη
συνδέουν με άλλες. Επενέβη τότε ο πλούσιος φίλος μου.
«Δεν είναι μια κούκλα η Βάσια;» είπε και της έσφιξε το χέρι
μες στην παλάμη του. «Τα μαργαριτάρια τής τα έφερα από το Τόκιο».
Η Βάσια δεν τράβηξε το χέρι της από το δικό του. Ο πλούσιος
φίλος μου συνέχισε κοιτώντας την στα μάτια. «Της ετοιμάζω μια
έκθεση στη Νέα Υόρκη», είπε. «Εχω μεγάλη εμπιστοσύνη στη δουλειά
της».
Κι εκείνη έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στις διασυνδέσεις σου,
σκέφτηκα. Αρχισα ύστερα να τσιμπολογώ ανόρεχτα το φαγητό μου και να
πίνω το ένα ποτήρι κρασί μετά το άλλο. Τότε έφτιαξε κάπως το κέφι
μου και άρχισα να κουβεντιάζω με τη φίλη της Βάσιας, εκείνη με το
σφυροδρέπανο στο αυτί.
Αργότερα καταλήξαμε να πίνουμε οι δυο μας κοκτέιλ στο
Partners και να μιλάμε για την οικονομική κρίση στη χώρα. Είχα
μάλιστα τόσο ευθυμήσει, ώστε δεν δίστασα να της υποσχεθώ ότι θα τη
συνόδευα στην επόμενη πορεία του ΠΑΜΕ.
Αντί για Βερμέερ, σοσιαλιστικός ρεαλισμός…
Το καινούργιο μυθιστόρημα του Αρη Σφακιανάκη «Παντρεμένες»
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Les Petites Maisons Πανδώρας 18, Γλυφάδα, τηλ. 213 0149.904.
Τιμή κατ’ άτομο: € 30.
Partners Φοίβης 17, Γλυφάδα, τηλ. 210 9680.511. Ποτό: €
7.
