Style it again, Sam…
ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ ΟΤΑΝ ΕΚΑΝΑΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ
ΤΟΥΣ ΒΗΜΑΤΑ Η ΛΙΝΤΑ ΕΒΑΝΤΖΕΛΙΣΤΑ, Η ΚΕΙΤ ΜΟΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΟΥΠΕΡ
ΜΟΝΤΕΛΑ ΤΩΝ ’90S, ΕΧΕΙ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΤΗ ΜΑΝΤΟΝΑ,
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕ ΤΗΝ ΝΤΑΙΑΝΑ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗ,
ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΩΝ ΜΟΝΤΕΛΩΝ ΣΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΝΤΕΦΙΛΕ ΚΑΙ
ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΣΗΜΟΤΕΡΟΥΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΜΟΔΑΣ. Ο
ΚΑΤΑΞΙΩΜΕΝΟΣ ΔΙΕΘΝΩΣ HAIR STYLIST ΣΑΜ ΜΑΚ ΝΑΙΤ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ
ΠΡΕΣΒΕΥΤΗΣ ΤΟΥ PANTENE-PRO-V, ΜΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΗΚΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ
ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ, ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ 35ΧΡΟΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ
ΣΤΑ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ
Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013
Στο κομμωτήριο
«Δεν ονειρευόμουν να γίνω κομμωτής, έπρεπε όμως να βρω μια
δουλειά. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 βρέθηκα να δουλεύω στο
Molton Brown, το πιο hot, τότε, κομμωτήριο του Λονδίνου. Η
βιομηχανία της μόδας εκείνη την εποχή ήταν ακόμα στα σπάργανα και
για τις φωτογραφίσεις τους τα περιοδικά έκλειναν κανονικούς
κομμωτές από κομμωτήρια. Κάπως έτσι βρέθηκα να δουλεύω για τη Vogue
και να κάνω, από τύχη, το πρώτο μου εξώφυλλο για το “Harpers &
Queen” το 1978 – επειδή κάποιος είχε αρρωστήσει… Το 1980 πήρα το
ρίσκο να ασχοληθώ αποκλειστικά με τα editorials και το 1982
αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου στη Νέα Υόρκη. Ετσι βρέθηκα να
δουλεύω με έναν νέο, ταλαντούχο φωτογράφο, ονόματι Στίβεν
Μαϊζέλ…».
Τα πρώτα σόου
«Εχω δει την εξέλιξη της βιομηχανίας της μόδας από την εποχή που
ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη μέχρι σήμερα. Τη δεκαετία του 1970 στα
σόου δεν παρευρίσκονταν περισσότερα από 50 άτομα. Αν μαζεύονταν
200, τότε μιλάγαμε για μεγάλο θέμα! Δεν υπήρχαν δημοσιογράφοι, μόνο
fashion editors, οι οποίες συχνά σκίτσαραν τα ρούχα αφού δεν
υπήρχαν κάμερες. Από το 1985 και μετά, βέβαια, τα πάντα
άλλαξαν!».
Η ηλικία μετράει
«Λίγα χρόνια πριν, ένα μοντέλο 22 χρόνων ήταν μεγάλο για τα
περιοδικά και τα σόου – φωτογράφοι και στυλίστες προτιμούσαν
15χρονα, ακόμα και 12χρονα κορίτσια. Τελευταία παρατηρώ όμως ότι η
μόδα δεν κλείνει πια την πόρτα της στις ωραίες ώριμες γυναίκες.
Νομίζω άλλωστε ότι έχει αλλάξει και η αντίληψη όλων μας απέναντι
στην εικόνα μας. Η Κέιτ Μος, η Στέλα Τέναντ, πολλές ηθοποιοί που
πλησιάζουν ή έχουν πατήσει τα 40 δεν θέλουν πια να δείχνουν νέες,
θέλουν να δείχνουν ωραίες».
Επάγγελμα «μοντέλο»
«Το μόντελινγκ θέλει ταλέντο. Βλέπεις πολλά όμορφα πρόσωπα να
έρχονται και να παρέρχονται. Ενα όμορφο πρόσωπο όμως δεν είναι αυτό
που θα απογειώσει πάντα την καριέρα ενός μοντέλου. Τα σούπερ
μοντέλα όλα είχαν κάτι μοναδικό, κάτι παράξενο πάνω τους κι έμαθαν
να το αξιοποιούν και να το μεταφέρουν στη φωτογραφία».
Στο σετ της φωτογράφισης
«Η έμπνευση και ο τρόπος που δουλεύω διαφέρουν ανάλογα με το
ποιος είναι ο φωτογράφος. Αλλιώς δουλεύω με τον Μάριο Τεστίνο, τον
Νικ Νάιτ ή τον Πατρίκ Ντεμαρσελιέ κι αλλιώς με τον Λάγκερφελντ.
Ελάχιστες φορές πάντως φτάνουμε στο location έχοντας προαποφασίσει
τι θα κάνουμε. Γι’ αυτό σε κάθε φωτογράφιση κουβαλώ μίνιμουμ 6
βαλίτσες, συχνά 14-15, με περούκες και άπειρα προϊόντα styling,
έτσι ώστε να είμαι έτοιμος για οτιδήποτε!».
Καλύτερα τα φιλμ
«Η κυριαρχία της ψηφιακής φωτογραφίας μόδας μού έχει στερήσει
κάτι από τη μαγεία του φιλμ και το στοιχείο της έκπληξης για το
τελικό αποτέλεσμα. Ειδικότερα με το photo shop έχω δει να γίνεται
τρομερή κατάχρηση, να χρησιμοποιείται σαν δεκανίκι. Αντίθετα, όταν
χρησιμοποιείται σωστά είναι ένα τρομερό εργαλείο – για τη δική μου
δουλειά είναι σημαντικό γιατί η ψηφιακή φωτογραφία δείχνει
περισσότερα από όσα βλέπει το ανθρώπινο μάτι. Τελευταία βλέπω μια
στροφή στο φιλμ και ειλικρινά εύχομαι να εξελιχθεί σε ένα δυναμικό
κίνημα. Στις μέρες μας, με τα κινητά και τα ipads, όλοι τραβάνε
φωτογραφίες. Δεν το βρίσκω καθόλου κακό, απλώς δεν είναι
φωτογραφία».
Γκάφα στο twitter
«Είναι τεράστια η δύναμη του Twitter! Θυμάμαι στον γάμο της Κέιτ
Μος δεν επιτρέπονταν τα tweets. Φωτογράφισα όμως την τούρτα και την
πόσταρα με το σχόλιο “Αυτή είναι η γαμήλια τούρτα της Κέιτ και του
Τζέιμς. Εγώ την κάνω καλύτερα…”. Λίγες μέρες μετά βλέπω την ίδια
φωτογραφία στην εφημερίδα News of the World, με το όνομά μου φαρδύ
πλατύ! Από τότε έμαθα να είμαι πολύ προσεκτικός…». – Λένα
Ιωαννίδου
