Γεννημένη 1896 σε μια μικρή πόλη έξω από το Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας η Μάρθα Γκράχαμ θα είχε ως κύρια επιρροή τον πατέρα της. Ψυχολόγος στο επάγγελμα, με μελέτες στη «γλώσσα» του ανθρώπινου σώματος υποστήριζε πως «Η κίνηση δεν λέει ποτέ ψέματα», μία φράση που θα γινόταν μότο της Αμερικανίδας χορεύτριας και χορογράφου. Η ίδια έχει πει για τον πατέρα της πως:
«Ο πατέρας μου ήταν γιατρός νευρικών διαταραχών, κάτι σαν τους σημερινούς ψυχίατρους. Μ' άρεσε να τρυπώνω στο γραφείο του – ήταν ένα αρκετά σοβαρό μέρος, ένα μεγάλο θαύμα για το παιδί που ήμουνα, με τις σειρές των βιβλίων που ερέθιζαν την περιέργειά μου. Θυμάμαι που μου 'δειξε μια γυάλινη διαφάνεια πάνω στην οποία είχε βάλει μια σταγόνα νερό. Κράτησε την διαφάνεια στο χέρι του, ανάμεσα στον αντίχειρα και στον δείκτη και είπε: «Τι βλέπεις;» Εγώ είπα αρκετά απλά: «Νερό». Και αυτός είπε:
«Kαθαρό νερό;» Κι εγώ απάντησα: «Νομίζω ναι. Καθαρό νερό». Από ένα ψηλό ράφι πάνω απ' το γραφείο του, πήρε ένα μικροσκόπιο. Τότε είδα τα περιεχόμενα της σταγόνας του νερού και είπα έντρομη στον πατέρα μου: «Μα υπάρχουνε σπείρες μέσα του». Αυτός μου είπε τότε: «Ναι, δεν είναι καθαρό. Να το θυμάσαι αυτό όλη σου τη ζωή, Μάρθα: πρέπει να ψάχνεις για την αλήθεια».
Τα παιδικά της χρόνια ήταν μια ισορροπία φωτός και σκότους. Το Αλλεγκέυνυ ήταν ολότελα έρημο και δίχως ζωή, δίχως λάμψη και δεν είχε καμιά ξεχωριστή ομορφιά, σύμφωνα με την Μάρθα. Όπως έχει πει «Η ανθρακοβιομηχανία κυριαρχούσε και ως εκ τούτου, ό, τι φορούσαμε σκεπαζόταν απ' την κάπνα. Το να βγεις έξω ντυμένη μ' ένα φρεσκοπλυμένο λευκό φόρεμα σήμαινε πως θα επέστρεφες ντυμένη στα μαύρα…»
Η Μάρθα Γκράχαμ καθιέρωσε μία νέα γλώσσα στην κίνηση του σύγχρονου χορού. Σταθμός στην ζωή της στάθηκε η Ρουθ Σεντ Ντένις, πρωτοποριακή χορεύτρια της εποχής την οποία η Μάρθα Γκράχαμ παρακολούθησε σε ένα ρεσιτάλ στο Λος Άντζελες στα 17 της χρόνια. Έτσι ξεκινάει τα πρώτα της μαθήματα στη Σχολή "Ντένισον" που διέθετε η χορεύτρια με το σύζυγό της Τεντ Σον.
Το ταλέντο της Μάρθα Γκράχαμ δεν άργησε να ξεχωρίσει. Το 1923 φεύγει για τη Νέα Υόρκη και μόλις τρία χρόνια μετά ιδρύει τη δική της Εταιρία και Σχολή Χορού όπου δίνει το όνομά της. Το 1929 ιδρύει τη δική της ομάδα. Και προκειμένου να εξοικονομήσει χρήματα διδάσκει μαθήματα κίνησης σε ηθοποιούς.
Το 1931 τραβάει τα βλέμματα πάνω της με τη χορογραφία «Πρωτόγονα Μυστήρια», ενώ το 1958 παρουσιάζει τη συγκλονιστική «Κλυταιμνήστρα», έργο που θα ταυτιστεί απόλυτα με το όνομά της. Ένα χρόνο αργότερα θα τιμηθεί με το φύλλο δάφνης της ένωσης Αμερικανών συνθετών το 1959 για τις υπηρεσίες της στη μουσική.
Η Μάρθα Γκράχαμ θα εγκαταλείψει τη σκηνή το 1970 σε ηλικία 74 χρονών. Συνεχίζει όμως να διδάσκει και να χορογραφεί. Το 1976 θα λάβει το Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον πρόεδρο Gerald R. Ford που την ανακηρύσσει «Εθνικό θησαυρό», τίτλο που για πρώτη φορά δίνεται σε χορεύτρια και χορογράφο.
Η Μάρθα Γκράχαμ φεύγει από τη ζωή το 1991 σε ηλικία 96 ετών. Όταν την είχαν ρωτήσει για το πώς θέλει να τη θυμούνται ως χορεύτρια ή ως χορογράφο θα απαντήσει: «Ως χορεύτρια»! Το 1998 το περιοδικό ΤΙΜΕ την ανακηρύσσει χορεύτρια του αιώνα και το περιοδικό People την τοποθετεί ανάμεσα στις γυναικείες «φιγούρες» του αιώνα.
Η Μάρθα Γκράχαμ έχει πει:
«Οι μεγάλοι χορευτές δεν είναι μεγάλοι εξαιτίας της τεχνικής τους. Είναι μεγάλοι εξαιτίας του πάθους τους».
«Το σώμα λέει αυτό που δεν μπορούν να πουν οι λέξεις».
«Όταν υφαίνουν μια κουβέρτα οι Ινδιάνες αφήνουν ένα ελάττωμα στην ύφανση για να ελευθερωθεί η ψυχή».
«Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ».
«Η μόνη αμαρτία είναι η μετριότητα».
«Τίποτε δεν είναι πιο αποκαλυπτικό από την κίνηση».
«Το σώμα είναι ένας ιερός χιτώνας».
«Μερικοί άνθρωποι έχουν χιλιάδες λόγους για να δικαιολογήσουν γιατί δεν μπορούν να κάνουν αυτό που θέλουν, ενώ αυτό που χρειάζονται είναι ένας λόγος για να εξηγήσουν γιατί μπορούν».
