Μετά από έξι παιδιά, ένα Oscar, εκτεταμένη φιλανθρωπική δράση, συνεργασίες με μεγάλους σκηνοθέτες και ευρεία αναγνώριση από το κοινό, ως εμπορική ηθοποιός, εντυπωσιακή γυναίκα και σύντροφος ενός από τους πιο ποθητούς σταρ του πλανήτη, η Angelina βρέθηκε σε μια κρίσιμη καμπή, παρά το νεαρό της ηλικίας της. Έχοντας ξεπεράσει το σοβαρό ιατρικό πρόβλημα με τη διπλή προληπτική μαστεκτομή και τους δύσκολους μήνες που ακολούθησαν, αναρωτήθηκε τι θα έκανε στη συνέχεια, ποιο δρόμο θα ακολουθούσε, ποια καλλιτεχνικά πλάνα θα κατάστρωνε – σχέδια συναρπαστικά και ικανά να εκπληρώσουν τις ανησυχίες της. Όπως αποδείχθηκε, η λύση βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το σπίτι της στο Los Angeles.
Ο Louie Zamperini, βετεράνος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, όγδοος Ολυμπιονίκης στο Βερολίνο το 1936, ένας άνθρωπος γεμάτος πίστη και εκπληκτικές ιστορίες να διηγηθεί, ήταν γείτονάς της και μάλιστα, από το μπαλκόνι της μπορούσε να διακρίνει την αυλή του δικού του σπιτιού. Την ίδια στιγμή που η Jolie έβρισκε λίγο χρόνο να ψάξει ανάμεσα σε χιλιάδες περιστατικά και ερεθίσματα κάτι που να αξίζει να της κεντρίσει το ενδιαφέρον, ο Zamperini, στη δύση της ζωής του, έπινε τον καφέ του και σκεφτόταν με τη σειρά του ποιος θα ήταν ο καταλληλότερος να μεταφέρει την πολυτάραχη διαδρομή του στο χαρτί και ενδεχομένως στο πανί.
Η Laura Hillenbrand ήταν εκείνη που εξέδωσε τη βιογραφία του, με τίτλο"Unbroken", το 2010, και η Angelina Jolie, που στο μεταξύ γνωρίστηκε μαζί του και έγιναν επιστήθιοι φίλοι, αποφάσισε να γυρίσει μια ταινία βασισμένη στο βιβλίο αλλά και στις γλαφυρές λεπτομέρειες που της εκμυστηρεύτηκε διά ζώσης ο γηραιός γείτονας. Αν όμως σε μας φαίνεται απλή υπόθεση μια προσωπικότητα του δικού της βεληνεκούς να ξεκινήσει με συνοπτικές διαδικασίες την παραγωγή του βιογραφικού δράματος, για ένα studio τα εχέγγυα πρέπει να είναι απτά και συγκεκριμένα, ακόμη και αν την ταινία υπογράφει η Angelina Jolie – μια αναγνωρίσιμη μεν και πολυτάλαντη σταρ, αλλά όχι πεπειραμένη στη σκηνοθεσία, αφού έχει γυρίσει μόνο μια «μικρή» ταινία πριν από μερικά χρόνια, το σερβοκροατικό δράμα "In the Land of Blood and Honey".
Στη σύντομη, αλλά ουσιαστική συνάντηση που είχαμε στο ξενοδοχείο Mandarin Oriental της Νέας Υόρκης, μια από τις γνωστότερες γυναίκες του κόσμου προσπάθησε να εξηγήσει γιατί ως ηθοποιός ελέγχει με άνεση τις επιλογές της, αλλά ως σκηνοθέτις χρειάζεται, όπως πρόσφατα δήλωσε χαρακτηριστικά στο Vanity Fair, «to pitch her butt off to the studio» – ή, σε ελεύθερη μετάφραση, να της βγει η πίστη για να πείσει το studio πως μπορεί να αναλάβει τέτοια ευθύνη.
«Αυτήν την περίοδο, μου είναι πολύ πιο εύκολο να δουλέψω ως ηθοποιός παρά ως σκηνοθέτις. Ευτυχώς που η πρώτη μου ταινία άρεσε στην Donna Langley (πρόεδρος του studio της Universal)και προχώρησε στην έγκριση του "Αλύγιστου". Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στους οποίους έπρεπε να αποδείξω πως μπορώ να καταφέρω να κατασκευάσω μια ταινία τόσο μεγάλης κλίμακας και κυρίως να χειριστώ τα τεχνικά κομμάτια: το ψηφιακό φόντο της αναπαράστασης των Ολυμπιακών του 1936 στο Βερολίνο, τις εναέριες λήψεις και την κατάρριψη του βομβαρδιστικού, τις σκηνές στη βάρκα και τις επιθέσεις των καρχαριών. Κυρίως, έπρεπε να αποδείξω και σ’ εμένα την ίδια αν μπορώ να τα σκηνοθετήσω όλα αυτά, που ουσιαστικά αποτελούν νέο έδαφος για μένα».
Ο "Αλύγιστος" έχει όλα τα στοιχεία ενός έπους, σε κλίμακα παραγωγής, τεχνικές δυσκολίες και χρονικό εύρος, αλλά και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός δράματος που βασικά πραγματεύεται την υπεράνθρωπη ανθεκτικότητα στα εμπόδια, την ατσάλινη θέληση για επιβίωση, τον απαρασάλευτο στόχο για τη νίκη, την αλληλεγγύη στη μάχη και την αξιοπρέπεια μπροστά στον εξευτελισμό που υφίσταται ένας αιχμάλωτος πολέμου. Η Angelina Jolie, ωστόσο, δεν απέφυγε να σχολιάσει το θέμα που βρίσκεται στην απόλυτη προτεραιότητά της σε αυτή τη φάση της ζωής της: την οικογένεια. Ο Louie Zamperini μεγάλωσε αλήτικα και ανυπότακτα, ένα αδέσποτο Ιταλο-αμερικανάκι που βοηθήθηκε καίρια από τη σωτήρια παρέμβαση του αδελφού του, ο οποίος τον προπόνησε για να γίνει ο επονομαζόμενος Τυφώνας του Τόρανς (η κωμόπολη απ' όπου καταγόταν) και να εξελιχθεί σε ήρωα πολέμου και συνειδητοποιημένο Χριστιανό που περιόδευσε και δίδαξε το Ευαγγέλιο, καταφέρνοντας να συναντηθεί με τους Ιάπωνες πρώην εχθρούς του και να τους συγχωρέσει για τον πόνο που του προκάλεσαν.
Εκτός από τον Louie, η Jolie φρόντισε να επισημάνει τη σημασία της ανατροφής και του σαδιστή Watanabe, γνωστού και ως Bird (του αξιωματικού που βασάνισε επανειλημμένως τον Zamperini στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, μην αντέχοντας, τι άλλο, το αλύγιστο πνεύμα του), τοποθετώντας μια σκηνή προς το φινάλε της ιστορίας και της ταινίας, όταν οι Ιάπωνες είχαν αποχωρήσει με το πέρας του πολέμου, κατά την οποία ο απελευθερωμένος πλέον από τα δεσμά του Zamperini ανέβηκε στο γραφείο του δήμιού του και είδε μια παιδική του φωτογραφία δίπλα στο βλοσυρό, επίσης αξιωματικό, πατέρα του. Μετά τη σοβαρή ανάλυση των σκηνοθετικών δυσκολιών που καλείτο να αντιμετωπίσει, η Jolie χαμογέλασε με συγκρατημένη ευγνωμοσύνη γιατί κατάλαβα την πιo υπόγεια συμπαραδήλωση που επιχείρησε παράλληλα με τους κεντρικούς άξονες της ταινίας της, δηλωτική του προσωπικού στίγματος που θέλησε να δώσει σε μια ιστορία ενός άλλου, για να την κάνει ακόμη πιo δική της.
«Σας ευχαριστώ που το διακρίνατε», μου λέει και συνεχίζει. «Όντως ήθελα να μιλήσω για την οικογένεια. Επηρεαζόμαστε όλοι μας τόσο πολύ από την οικογένεια και την ανατροφή μας. Ο Louie Zamperini έλεγε πάντα πως αν δεν υπήρχε ο αδελφός του, ο Pete, για να τον μαζέψει και να τον κατευθύνει, θα είχε σίγουρα καταλήξει στη φυλακή χωρίς να έχει πετύχει τίποτε στη ζωή του. Επομένως, μπορείτε να φανταστείτε τι θα είχαμε απογίνει αν δεν είχαμε κάποιον να πιστεύει σ’ εμάς, να μας δείξει το δρόμο στα δύσκολα, όταν είμαστε στα κάτω μας; Να είχαμε έναν Pete ή να γινόμασταν εμείς ο Pete του συνανθρώπου ή του συγγενικού μας προσώπου. Εκεί βρίσκεται μια βασική διαφορά στους ανθρώπους. Γι’ αυτό στην ταινία, ο Mac τρώει τη σοκολάτα στη σχεδία, ενώ ο Louie αντιστέκεται. Ο Mac (συνάδελφος του Zamperini στις 47 ημέρες που πέρασαν μαζί στη σχεδία στη μέση του Ειρηνικού Ωκεανού) δεν είχε ποτέ ένα σωτήρα στη ζωή του. Ούτε ο Watanabe, ο Bird, ο οποίος έχει μεγαλώσει με αυστηρές αρχές. Νομίζω πως ήταν ένα ανισόρροπο άτομο, αλλά και η οικογένειά του του υπέδειξε ένα συγκεκριμένο δρόμο και μια ανάλογη οπτική».
Την ίδια περίοδο με τον "Αλύγιστο", Brad Pitt γύριζε το φιλμ "Fury", που επίσης διαδραματιζόταν στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και σε διαφορετικό ύφος (κυρίως μέσα σε ένα άρμα μάχης) και σε άλλη ήπειρο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Pitt δεν είναι πλέον απλώς ένας ηθοποιός, αλλά ένας filmmaker, που ναι μεν δεν σκηνοθετεί, ωστόσο συμμετέχει ενεργά σε ταινίες δικές του και άλλων ως παραγωγός, έχοντας κερδίσει το Oscar καλύτερης ταινίας το Φεβρουάριο που μας πέρασε, για το "12 Χρόνια Σκλάβος". Επομένως, τι πιo φυσικό από το να ανταλάσσει με τη σύντροφο και συνάδελφό του ιδέες, απόψεις, ακόμη και σημειώσεις για τις παράλληλες και συγγενείς δραστηριότητές τους. Στη σχετική ερώτηση, προς έκπληξή μου, η Angelina Jolie αποκάλυψε πως η ίδια και ο Pitt επινόησαν έναν πρωτότυπο και σαφώς πιο ερωτικό τρόπο να μπουν στο κλίμα της εποχής, ένα μέσον ρομαντικά ρετρό, που προδίδει συνωμοτικότητα και αξιοζήλευτη οικειότητα.
«Με τον Brad συντονιστήκαμε με αλληλογραφία, αλλά δεν αναφερθήκαμε εκτεταμένα στον πόλεμο. Ανταλλάξαμε ερωτικές επιστολές στο στυλ της δεκαετίας του ’40! (γελάει). Ναι, αλήθεια, αυτό σκεφτήκαμε! Κάναμε την έρευνα μας ταυτόχρονα για δυο ταινίες που ναι μεν διαδραματίζονται κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά εκτυλίσσονται σε διαφορετικά πολεμικά “θέατρα”: το Fury λάμβανε χώρα στη Γερμανία, ενώ ο Αλύγιστος στον Ειρηνικό Ωκεανό. Εκείνος έδινε μάχη στο έδαφος, εγώ στον αέρα. Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι ότι ουσιαστικά συγκρίναμε τις διαφορές παρά τις ομοιότητες στις ταινίες μας».
Στους δύσκολους, τελευταίους μήνες της ζωής του, ο Louie Zamperini έβλεπε τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν και είχε στο πλευρό του την οικογένειά του, αλλά και την Jolie, η οποία του έδειχνε πλάνα από την ταινία που είχε σχεδόν μοντάρει και φορτώσει στο φορητό υπολογιστή της, για να τον συμβουλευτεί και να διορθώσει τυχόν ανακρίβειες, βοηθώντας τον παράλληλα να κινηθεί και δίνοντάς του ένα ποτήρι νερό όταν διψούσε. Αυτός την αποκαλούσε «γλύκα μου» και «κορίτσι μου», και εκείνη απαντούσε λέγοντάς του «σ’ αγαπώ». Τον περασμένο Ιούλιο, ο Zamperini άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 97 ετών. Είχα την περιέργεια να μάθω ποιες ήταν οι τελευταίες κουβέντες που της ψιθύρισε πριν πεθάνει. Η Jolie αντέδρασε παιχνιδιάρικα, σα να μην ήθελε να προδώσει ένα δικό της άνθρωπο και τα μικρά μυστικά που μόνο ένας ισχυρός δεσμός κρατάει παντοτινά: «Δεν μπορώ να σας αποκαλύψω ποια είναι τα τελευταία λόγια που μου είπε ο Louie πριν πεθάνει. Είναι κάτι αστείο και προσωπικό, γι' αυτό δεν θέλω να το πω. Μόνο η Laura Hillenbrand το γνωρίζει. Πάντως, ήταν ο χαρακτηριστικός Louie, ακόμη και στα τελευταία του…»
